Ν. Ανδρουλάκης: «Δεσμεύομαι για ένα κράτος που θα υπηρετεί τον πολίτη και το δημόσιο συμφέρον και όχι τον εκάστοτε ένοικο του Μεγάρου Μαξίμου»

Κυρίες και κύριοι,

Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τη «Ναυτεμπορική» για τη διαρκή συμβολή της στον δημόσιο διάλογο γύρω από τα κρίσιμα ζητήματα της οικονομίας και της ανάπτυξης.
Δική μας πεποίθηση είναι ότι ζούμε σε μια ταραγμένη εποχή. Και έχουμε χρέος σε αυτό το γεωπολιτικό περιβάλλον, να αναβαθμίσουμε κάθε συντελεστή της εθνικής ισχύος της χώρας: Το δημογραφικό, το κοινωνικό κράτος, την άμυνα, την οικονομία, την εμπιστοσύνη στους θεσμούς.

Χρειάζεται μακροπρόθεσμο σχέδιο αλλά και αποφασιστικότητα. Στοιχεία που δυστυχώς απουσιάζουν σήμερα από την πολιτική ηγεσία του τόπου, που παίρνει αποφάσεις με δημοσκοπικούς όρους και το βλέμμα πάντα στραμμένο στην κάλπη.

Γι’ αυτό οι περισσότερες αποφάσεις έχουν ένα πλαίσιο «διαίρει και βασίλευε» και όχι την ενότητα, τη συλλογική προσπάθεια και τους στρατηγικά μετρήσιμους στόχους που θα αποδεικνύουν στην πράξη την αναβάθμιση όλων των συντελεστών ισχύος της χώρας. Πολλές φορές μάλιστα συγχέουμε μόνο την άμυνα με το ζήτημα της ισχύος, κάτι που είναι λάθος.

Η αναβάθμιση των συντελεστών, χρειάζεται:

• Ενίσχυση των εισοδημάτων, αποτελεσματικός έλεγχος της αγοράς,
• ένα πιο δίκαιο φορολογικό σύστημα,
• την οικοδόμηση ενός ανθεκτικού παραγωγικού μοντέλου που θα διασφαλίζει τη βιώσιμη ανάπτυξη, ιδιαίτερα όταν έχουμε μια τόσο ταραγμένη εποχή όπου η ανθεκτικότητα είναι ένα πολύ κρίσιμο ζήτημα.

Η χώρα μας έχει αποδείξει ότι διαθέτει τις δυνατότητες, παρά το δύσκολο περιβάλλον. Αρκεί να οργανωθούμε σωστά και να σχεδιάσουμε μακροπρόθεσμα. Πρέπει να επενδύσουμε στηνπαραγωγή, στη δημιουργία, στη στρατηγική αυτονομία αξιοποιώντας σωστά και τα ευρωπαϊκά εργαλεία.

Έχουμε σπαταλήσει όμως πολύ χρόνο. Φύγαμε από τα μνημόνια, ο ελληνικός λαός περίμενε καλύτερη ζωή και δεν την έχει. Ζει μέσα στην ακρίβεια, τα παιδιά μας συνεχίζουν να έχουν προτεραιότητα τη φυγή στο εξωτερικό, γιατί οι θέσεις εργασίας δεν είναι καλά πληρωμένες  και ούτε το εργασιακό περιβάλλον είναι αντίστοιχο άλλωνευρωπαϊκώνκράτών, με αποτέλεσμα να υπάρχει μια νέα απογοήτευση.

Τι δείχνουν λοιπόν τα οικονομικά στοιχεία;

Το Ταμείο Ανάκαμψης απ’ ό,τι φαίνεται είναι μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία. Όλες οι προβλέψεις συγκλίνουν ότι μετά το 2028 οι μέσοι ρυθμοί αύξησης του ΑΕΠ θα κινούνται στην περιοχή μόλις του 1%. Άρα, πώς αξιοποιήσαμε σωστά το ταμείο και τις δημοσιονομικές ευελιξίες που μας έδωσε η Ένωση μετά τα μνημόνια;

Εμείς, καταθέσαμε με ρεαλισμόένα ολοκληρωμένο σχέδιο στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Συνεκτικό και επεξεργασμένο, που απαντά στις πολύ μεγάλες προκλήσεις της καθημερινότητάς μας.

Πρώτον: Ανθεκτικότητα και εθνική στρατηγική σε περιβάλλον πολλαπλών κρίσεων.

Πιστεύουμε ότι χρειαζόμαστε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, που θα επενδύει στην εθνική προστιθέμενη αξία και θα διασυνδέει τον πρωτογενή τομέα, τη μεταποίηση, τον τουρισμό κατά το μοντέλο που εφαρμόζεται σε άλλα κράτη της νοτίου Ευρώπης.
Ισχυρούς δημόσιους θεσμούςπου θα λειτουργούν και θα στηρίζουν τις παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας.
Προτείναμε τη μετεξέλιξη της Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας Επενδύσεων σε Ταμείο Εθνικού Πλούτου, κατά τα πρότυπα των ευρωπαϊκών χωρών, ώστε να υπάρχει μια άλλη πολιτική σε ζητήματα χρηματοδοτήσεων και όχι αποσπασματικές επιδοτήσεις.

Δεύτερον: Ψηφιακή επιτάχυνση και τεχνολογική κυριαρχία.
Η ψηφιακή μετάβαση δεν μπορεί να εξαντλείται σε έναν τεχνικό μετασχηματισμό, αλλά αποτελεί βαθιά θεσμική και κοινωνική μεταρρύθμιση.
Ακούμε διαρκώς την κυβέρνηση να πανηγυρίζει για τις επιδόσεις στη ψηφιακή διακυβέρνηση, αλλά αν δούμε κάτω από την επιφάνεια, η ελληνική οικονομία υπολείπεται σημαντικά.

Τα στοιχεία και σε αυτόν τον τομέα είναι αποκαλυπτικά:Η έκθεση της Παγκόσμιας Κατάταξης Ψηφιακής Ανταγωνιστικότητας για το 2024 μας κατατάσσει στην 47^η θέση μεταξύ 67 χωρών.

Επιπλέον, σύμφωνα με την Παγκόσμια Επετηρίδα Ανταγωνιστικότητας, η Ελλάδα για το 2025 υποχώρησε τρεις θέσεις σε όρους διεθνούς ανταγωνιστικότητας και βρίσκεται πλέον στην 50η θέση μεταξύ 69 χωρών, από την 47η στην οποία βρισκόταν το 2024. Με αυτά τα στοιχεία μου προκαλεί εντύπωση το αφήγημα ότι μας ζηλεύουν ακόμη και οι Ιάπωνες.
Το ΠΑΣΟΚ προτείνει πραγματική ψηφιακή διακυβέρνηση, με ανοιχτά δεδομένα, ασφάλεια προσωπικών πληροφοριών και προσβάσιμες υπηρεσίες για όλους, ώστε αυτή η μεταρρύθμιση να αγκυρωθεί στην κοινωνία.Η τεχνολογία πρέπει να υπηρετεί τη Δημοκρατία και τη συμμετοχή, όχι να υποκαθιστά τη λογοδοσία.
Η Ελλάδα μπορεί να αποκτήσει τεχνολογική υπεροχή, αν διασυνδέσει την έρευνα, τα πανεπιστήμια και την επιχειρηματικότητα, ώστε να αποκτήσουμε ένα άλλο πλαίσιο αναπτυξιακής δυναμικής.

 

Τρίτον: Από το Κεφάλαιο στο Ταλέντο – Χρηματοδοτώντας το ανθρώπινο μέλλον.
Το πραγματικό πλεονέκτημα της χώρας είναι οι άνθρωποί της. Όπως και κάθε χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκεί επενδύουν κατά προτεραιότητα: στο ανθρώπινο κεφάλαιο.

Αν θέλουμε, λοιπόν, να αποκτήσουμε ανταγωνιστικότητα, δεν μπορούμε το πιο σημαντικό μας ανθρώπινο κεφάλαιο να το διώχνουμε μετά το πέρας των σπουδών τους στις χώρες τις Ευρώπης και άλλες τρίτες χώρες.
Το ΠΑΣΟΚ έχει παρουσιάσει ένα  σύγχρονο κοινωνικό συμβόλαιο με τη νέα γενιά, βασισμένο σε ολιστικές πολιτικές για φθηνή και ποιοτική στέγη, για τη στήριξη των μισθών και των εργασιακών δικαιωμάτων.Ώστε τα παιδιά μας να μείνουν εδώ.
Η ανάπτυξη πρέπει να βασίζεται στις αστείρευτες δυνατότητες της νέας γενιάς, όχι στην υποτίμηση της εργασίας.

 

Τέταρτον: Ενέργεια, βιομηχανική πολιτική και στρατηγική αυτονομία.
Η ενεργειακή κρίση απέδειξε ότι η εξάρτηση της χώρας μας από το φυσικό αέριο κοστίζει πολύ ακριβά. Και δεν μιλώ γενικά, όλες οι χώρες έχουν αξιοποιήσει το φυσικό αέριο αλλά υπάρχει μια ισορροπία. Και αυτό φάνηκε στον τρόπο που διαχειρίστηκαν οι Ιβηρικές χώρες, με την  εξαίρεση που πέτυχαν ο Σάντσεθ με τον Αντόνιο Κόστα.

Το ΠΑΣΟΚ προτείνει μια εντελώς διαφορετική ενεργειακή πολιτική για τη χώρα, που η κυβέρνηση αρνείται να εφαρμόσει τα τελευταία έξι χρόνια.

Με στήριξη των ενεργειακών κοινοτήτων, ενίσχυση του δικτύου αποθήκευσης.Επενδύσεις που έχουν καθυστερήσει, υπονομεύοντας τη σοβαρή πράσινη μετάβαση εις βάρος της πραγματικής οικονομίας και της προστασίας των καταναλωτών.
Η πράσινη μετάβαση πρέπει να γίνει μοχλός βιομηχανικής αναγέννησης, με προστιθέμενη αξία στην κοινωνία και την καθημερινότητα. Το παράδειγμα της Ιταλίας, μπορεί να υλοποιηθεί με τις αναγκαίες προσαρμογές όπως παρουσίασα στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Αυτό θα βοηθήσει και την κοινωνία και τη βιομηχανία.Έτσι μόνο, θα μετατρέψουμε την ενεργειακή ασφάλεια σε εθνικό στρατηγικό πλεονέκτημα.

 

Και τέλος, η μεταρρύθμιση του κράτους.

Το κράτησα για το τέλος γιατί αυτό είναι το επίδικο μιας νέας διακυβέρνησης στη χώρα: Ποιος θα καταφέρει να κάνει το κράτος να λειτουργεί στα ευρωπαϊκά πρότυπα.

Θα επιτρέψουμε μετά από τόσα χρόνια περιπέτειας, καταστροφής οικονομικού κεφαλαίου και ανισοτήτων, να συνεχίζουν οι κυβερνήσεις να διαχειρίζονται το κράτος ως λάφυρο, όπως κάνει η Νέα Δημοκρατία σήμερα;

Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα: Αν το κράτος θα αποκτήσει λειτουργίες που θα υπηρετούν τον πολίτη και το δημόσιο συμφέρον ή θα συνεχίσει να  υπηρετεί τον εκάστοτε ένοικο του Μεγάρου Μαξίμου.

Πρέπει να σταματήσει ο πελατειασμός, να επενδύσουμε στην  αξιοκρατία, τη λογοδοσία και τη διαφάνεια.
Γι’ αυτό προτείναμε πολύ μεγάλες και σημαντικές μεταρρυθμίσεις για ένα νέο ΑΣΕΠ, για αξιοκρατία στους δημοσίους υπαλλήλους.Πολιτικές που δημιουργούν ισχυρή διάκριση των εξουσιών.

Είναι δυνατόν να μιλάμε σήμερα για το αν η χώρα μπορεί να πάει μπροστά, όταν οι πολίτες δεν εμπιστεύονται την πολιτική ηγεσία της χώρας και τους θεσμούς; Όταν βλέπουν αρρυθμίες στη δικαιοσύνη, τόσο μεγάλη διαφθορά; Πώς θα πάει το έθνος μπροστά, αν ο πολίτης δεν εμπιστεύεται τους θεσμούς;

Κλείνοντας, θέλω να δεσμευθώ ότι αν υπάρξει η πολιτική αλλαγή για την οποία αγωνιζόμαστε, ο τελευταίος στόχος θα είναι και ο κορυφαίος. Ένα άλλο κράτος που να μπορεί να το εμπιστευθεί ο πολίτης, που θα λειτουργεί εύρυθμα και όχι ένα κράτος που έρχονται συνεχώς δικογραφίες της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας στη Βουλή και η κυβέρνηση επιλέγει να βάζει εμπόδια αντί να επιλέξει τη διαφάνεια. Και επιτέλους κάποιος να πληρώνει τα λάθη ώστε να μην υπάρχει διάχυτο το αίσθημα της ατιμωρησίας.