Τι πάει λάθος με την Γερμανία! – Γιατί πρέπει να ανησυχούμε

Πρέπει να τονίσω ότι το παρόν άρθρο για την Γερμανία ασχολείται τόσο με την μαζική ανθρώπινη συμπεριφορά, όσο και με την ατομική. Ως εκ τούτου, φυσικά δεν είναι μόνο ο γερμανικός μιλιταρισμός που φαίνεται να αποτελεί απειλή, αλλά και άλλες χώρες, όπως η Βρετανία. Ωστόσο, είναι ο ηγέτης της Γερμανίας, Friedrich Merz, πρώην χρηματοοικονομικός παράγοντας εταιρειών και σταθερός υποστηρικτής των ΗΠΑ και του Ισραήλ, που αυτή τη στιγμή πιέζει για στρατιωτικοποίηση και για πόλεμο εναντίον της Ρωσίας.

Και η εξαίρεση, η οποία επιβεβαιώνει τον κανόνα: Πριν συνεχίσουμε με παραδείγματα γερμανικής σκληρότητας και αλαζονείας (θα χρησιμοποιήσουμε την Ελλάδα ως παράδειγμα), ας σημειώσω ότι η εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα: προσωπικότητες όπως ο Schiller, ο Bismarck, Πάστορας Niemöller, ο Willi Brandt, και ο Bruno Wüstenberg αποτελούν λαμπρά παραδείγματα για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Για όσους ίσως δεν γνωρίζουν τον Wüstenberg, ήταν διπλωμάτης του Βατικανού, που έκρυψε Εβραίους στο σπίτι του στην Ρώμη και αργότερα έγινε Παπικός Νούντσιος στην Ολλανδία. Σε αντίθεση με πολλούς Γερμανούς, είχε επίσης υπέροχο χιούμορ. Ήταν από τους πιο στενούς και έμπιστους φίλους μου.

Εσκεμμένη τύφλωση και αλαζονεία

Αν και το σύγχρονο γερμανικό κράτος χρονολογείται μόλις από το 1871 – μετά από τρεις πολέμους ανάμεσα στην Πρωσία και τους γείτονές της, συγκεκριμένα την Δανία, την Αυστρία και την Γαλλία – η Γερμανία αποδείχθηκε κόσμια, ειρηνική και ωφέλιμη για την Ευρώπη, μέχρι την πτώση του Bismarck από την εξουσία το 1890. Ωστόσο, η έννοια της Γερμανίας ως έθνους είναι πολύ παλαιότερη, και ανάγεται τουλάχιστον στην εποχή του Ρωμαίου ιστορικού Τάκιτου, ο οποίος σημείωσε ότι η μεγαλύτερη αδυναμία των Γερμανών ήταν η μέθη. Οι Γερμανοί κατέστρεφαν την Ευρώπη και έπρεπε να ελέγχονται αυστηρά από τους Ρωμαίους.

Ίσως το πρώτο δείγμα γερμανικής βαρβαρότητας να εμφανίστηκε στη Μάχη του Τευτοβούργιου Δρυμού, το εννέα (9) μ.Χ., όταν τρεις ρωμαϊκές λεγεώνες εξολοθρεύτηκαν από τον Αρμίνιο (Hermann), γερμανικής καταγωγής υπήκοος της Ρώμης, ο οποίος έλαβε στρατιωτική εκπαίδευση και υπηρετούσε υπό τον Ρωμαίο στρατηγό Βάρο. Για την Ρώμη, ο Αρμίνιος αποδείχτηκε προδότης και απατεώνας. Για την Γερμανία, όμως, θεωρείται πλέον ήρωας, γι’ αυτό και πολλοί Γερμανοί ονομάζονται “Hermann”. Αν προσθέσουμε σε αυτά τους Γότθους και τους Βανδάλους, που κατάφεραν σχεδόν μόνοι τους να καταστρέψουν τον δυτικό πολιτισμό, βλέπουμε πόσο καταστροφικοί υπήρξαν οι Γερμανοί.

Η άλωση της Ρώμης, όπου κυρίως Γερμανοί στρατιώτες λεηλατούσαν, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Και ας μην ξεχνάμε την συμπεριφορά τους στον τελευταίο πόλεμο, όταν σφαγίασαν, μεταξύ άλλων, εκατομμύρια Ρώσους, Έλληνες και Γιουγκοσλάβους αμάχους: H Γερμανία μπορεί ξεκάθαρα να συναγωνιστεί την Τουρκία και το Ισραήλ σε ζητήματα γενοκτονικής βίας. Φυσικά, όπως όλοι οι εκφοβιστές, έτσι και η Γερμανία υποτάχθηκε και έμαθε να συμπεριφέρεται, μετατρεπόμενη σε εργαλείο της αντισοβιετικής/αντιρωσικής Αμερικής – εξ ού και ο επανεξοπλισμός της – αλλά πάντα με κοντό λουρί.

Της δόθηκε μια εξαιρετικά ευνοϊκή συναλλαγματική ισοτιμία για να ενισχυθεί η οικονομία της, πράγμα που, φυσικά, κρατούσε και τους Δυτικογερμανούς ικανοποιημένους. Δυτικογερμανούς, διότι η Δύση αρνήθηκε να δεχτεί την έκκληση της Μόσχας για μια ουδέτερη και αδιαίρετη Γερμανία. Έτσι προέκυψε ο Ψυχρός Πόλεμος, προς μεγάλη χαρά των μετόχων των βιομηχάνων όπλων, οι οποίοι μετέτρεψαν το ΝΑΤΟ σε ένα επιθετικό επιχειρηματικό σώμα, τουλάχιστον μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.

Όταν τους μίλησαν για τα στρατόπεδα θανάτου τους, οι περισσότεροι Γερμανοί ισχυρίστηκαν πως δεν είχαν ιδέα, προσποιούμενοι τους αποτροπιασμένους. Έκτοτε, περνούν τον περισσότερο χρόνο τους προσπαθώντας να εξιλεωθούν για το παρελθόν, αγαπώντας το Ισραήλ και οτιδήποτε θεωρείται “καλό”. Άσχετα αν το εβραϊκό κράτος είναι επίσης γενοκτονικό. Κάποιος μπορεί μάλιστα να ρωτήσει σκωπτικά μήπως μια φυσική ροπή προς την γενοκτονία συνδέει τις δύο χώρες, όπως ακριβώς η Γερμανία βοηθούσε τους Οθωμανούς κατά την διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου και νωρίτερα, γνωρίζοντας πολύ καλά για την γενοκτονία των Ελλήνων, Αρμενίων και Συρίων.

“Ὅμοιος ὁμοίῳ ἀεὶ πελάζει”, που λέμε. Μπορεί επίσης να αναρωτηθεί κανείς αν οι Εβραίοι, που επέζησαν από τα στρατόπεδα θανάτου, έμαθαν πώς να εφαρμόζουν την ίδια μεταχείριση σε αθώους Παλαιστινίους το 1948 και ύστερα. Η Γερμανία είναι από τους πιο αφοσιωμένους υποστηρικτές του Ισραήλ.

Το Ελληνικό τραύμα

Η Ελλάδα στάθηκε άτυχη: Κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής, περίπου 600.000 Έλληνες πέθαναν από πείνα, ασθένειες, σφαγές και εκτελέσεις. Ο πληθυσμός της χώρας μειώθηκε κατά 13,5%. Οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις κατέστρεψαν 1770 πόλεις και χωριά, προβαίνοντας σε 131 σφαγές, όπως για παράδειγμα στα Καλάβρυτα, όπου 1460 άντρες ηλικίας 12 έως 90 ετών εκτελέστηκαν, γεννητικά όργανα αποκόπηκαν και τοποθετήθηκαν στα στόματα πτωμάτων, ενώ γυναίκες υπέστησαν ακρωτηριασμούς στο στήθος.

Σήμερα, η Γερμανία εξακολουθεί να αρνείται να καταβάλει τα δισεκατομμύρια που οφείλει στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας ότι η Συνθήκη 2+4 για την επανένωση των δύο Γερμανιών (Μόσχα 1990) έχει επιλύσει το ζήτημα των αποζημιώσεων. Ωστόσο, η Επιστημονική Υπηρεσία της Bundestag, σε μια έκθεση που δημοσιεύθηκε το 2019, παραδέχεται πως η Ελλάδα δεν έχει αποσύρει ποτέ τις αξιώσεις της.

Πρόκειται για υπεκφυγές και σοφίσματα τύπου “νυφίτσας”, και για να ρίξουν αλάτι στην πληγή, οι Γερμανοί, μέσῳ του φανατικού υπουργού Οικονομικών, Wolfgang Schäuble, αρνήθηκαν τα αιτήματα του ΔΝΤ να δοθεί στην Ελλάδα περισσότερος χρόνος για την μείωση των ελλειμμάτων. Και όλα αυτά στον απόηχο του σκανδάλου της γιγαντιαίας γερμανικής εταιρείας Siemens, η οποία αποδεδειγμένα είχε δωροδοκήσει διεφθαρμένους Έλληνες αξιωματούχους.

Προκαλώντας αγανάκτηση, η Γερμανία απέρριψε το αίτημα της Ελλάδας να εκδώσει τον Έλληνα επικεφαλής της Siemens στην Ελλάδα, ο οποίος είχε διαφύγει στην Γερμανία για να αποφύγει την σύλληψη. Ένας Έλληνας ειδικός το διατύπωσε με απόλυτη ακρίβεια, γράφοντας πως η ζωή εκατομμυρίων Ελλήνων καταστράφηκε ως αποτέλεσμα μιας σαδιστικής εφαρμογής από τον Schäuble και την Merkel των αυστηρότερων και οικονομικά πιο παράλογων προγραμμάτων, που έχουν συλληφθεί στην ιστορία της οικονομικής επιστήμης. Είναι προφανές ότι η γερμανική ηγεσία θεωρούσε τον εαυτό της υπεράνθρωπο, όπως μαρτυρεί μεγάλη μερίδα της αποκαλούμενης γερμανικής φιλοσοφίας.

Ακραίοι φιλόσοφοι

Φτάνουμε τώρα σε προσωπικότητες, όπως ο Nietzsche, ο Hegel και ο Marx. Η σκέψη του Nietzsche στηρίζεται στην ιδέα του Υπερανθρώπου, την οποία οι Ναζί εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο. Ο Hegel από την άλλη, με την ψυχρά λογική και δήθεν ορθολογική προσέγγισή του στην ιστορία, την αίσθηση του αναπόφευκτου και την αντίληψή του περί ιδανικού κράτους ως γερμανικού, είναι διανοητικά ταραχώδης στον ιστορικισμό του. Όπως και οι ιδέες του Nietzsche, έτσι και οι δικές του αξιοποιήθηκαν από τους Ναζί. Φαίνεται να χρησιμοποιεί την ερμηνεία της ιστορίας για να προωθήσει τις ιδέες του περί ορθολογικότητας και θεοποιημένης γερμανικής τελειότητας.

Ο Marx, παρά τα εύστοχα σχόλιά του σχετικά με την ανθρώπινη απληστία, είναι επίσης ένας “φετιχιστής της ιστορίας”, ουσιαστικά υλιστής, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε την ιστορία, αντικαθιστώντας τον Θεό και την θρησκεία με την κοινωνία και την οικονομία. Η ουσία μετατρέπεται σε παραγωγή, και στο ποιος την ελέγχει. Και ο Marx και ο Hegel είναι απόλυτοι στην αντίληψή τους για την ιστορία: ο πρώτος με τα απλοϊκά του στάδια κοινοτισμού, δουλείας, φεουδαρχίας, καπιταλισμού και δικού του νιρβάνα, και του κομμουνισμού, και ο δεύτερος με την προφανή εξύψωση του πολέμου ως προϋπόθεση για τον “καθαρισμό” των στάσιμων υδάτων της ανθρωπότητας. Είναι παράφρονες σαν αυτούς που εξακολουθούν να επηρεάζουν τον σύγχρονο γερμανικό τρόπο σκέψης. Η δουλική αγάπη προς το εβραϊκό κράτος μπορεί να θεωρηθεί ως προσωρινό προσωπείο.

Όταν το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε το 1949, ο πρώτος Γενικός Γραμματέας του, ο Ismay, δήλωσε ότι ο σκοπός του ΝΑΤΟ ήταν “να κρατήσει τους Σοβιετικούς έξω, τους Αμερικανούς μέσα και τους Γερμανούς κάτω”. Πράγματι, η Γερμανία παρέμεινε κατεχόμενη, de facto, αν όχι πλέον de jure, όπως είναι ακόμη και σήμερα. Έκτοτε, το ΝΑΤΟ έχει φυσικά μεταμορφωθεί από αμυντικό οργανισμό σε επιθετικό, όπως μαρτυρούν η μανιώδης επέκτασή του και οι πόλεμοί του. Η Γερμανία τώρα καθοδηγείται να είναι το κύριο μέτωπο εναντίον της Ρωσίας, εξού και ο πρωταγωνιστικός ρόλος της στην στήριξη της Ουκρανίας.

Διεργασίες στην Γερμανία

Όμως τα πράγματα εξελίσσονται με παράδοξο τρόπο: Η εγχώρια υπηρεσία πληροφοριών της Γερμανίας έχει χαρακτηρίσει επισήμως το ακροδεξιό κόμμα “Εναλλακτική για την Γερμανία” (AfD) ως “αποδεδειγμένα δεξιο-εξτρεμιστική οργάνωση”, σηματοδοτώντας το πιο σοβαρό βήμα μέχρι σήμερα στις προσπάθειες του Βερολίνου να περιορίσει αυτή την ανερχόμενη πολιτική δύναμη. Η υπηρεσία ισχυρίστηκε πως η κυρίαρχη “αντίληψη του AfD περί ανθρώπου, βασισμένη στην εθνοτική καταγωγή και στην καταγωγή γενικότερα”, αντιβαίνει στην “φιλελεύθερη δημοκρατική τάξη” της Γερμανίας. Αυτό αποτελεί καθαρό παραλογισμό, εφόσον κάθε άνθρωπος οφείλει την ύπαρξή του στην εθνοτική του καταγωγή και στο γενεαλογικό του υπόβαθρο. Η ταυτότητα του ανθρώπου πηγάζει από τους προγόνους του, ξεκινώντας από τους γονείς του.

Πρέπει να είναι προφανές για κάθε στοιχειωδώς νοήμονα άνθρωπο πως ο διωγμός της AfD οφείλεται στην κατανόησή της για την θέση της Μόσχας έναντι της Ουκρανίας, καθώς και την επιθυμία της να απελευθερώσει την Γερμανία από την δουλική εξάρτησή της από την Δύση, κάτι που ενοχλεί βαθύτατα πολεμοκάπηλους, όπως η Γερμανίδα επικεφαλής της ΕΕ, von der Leyen, και η πρώην Γερμανίδα Υπουργός Εξωτερικών, Baerbock, γνωστή για την έλλειψη ευφυΐας της. Φαίνεται πως αυτοί οι πολιτικοί ημιμαθείς έχουν ξεχάσει την “Μεγάλη Συμμαχία” της περιόδου 1966-1969, όταν δεν υπήρχε ουσιαστική αντιπολίτευση στην Bundestag, γεγονός που οδήγησε στην τρομοκρατία με την δημιουργία της διαβόητης ομάδας Baader-Meinhof.

Εάν η AfD τεθεί εκτός νόμου, το κόμμα θα μοιάζει με απογευματινό τσάι προσκόπων, σε σύγκριση με τον εξτρεμισμό που θα προκύψει. Σήμερα, το ρητό ότι οι Γερμανοί είναι καλοί στρατιώτες, αλλά ακολουθούν κακούς ηγέτες ισχύει, με τους κακούς ηγέτες να είναι οι πολεμοκάπηλοι και των δύο κυβερνητικών κομμάτων. Επιπλέον, αν ο ναζισμός αναδυθεί ξανά στην Γερμανία, θα προκύψει από αυτά τα πολεμοχαρή κόμματα και όχι από την AfD. Είναι αντιρώσοι τραπεζίτες-δικηγόροι, που έγιναν πολιτικοί, σαν τον Merz, που αποκαλύπτουν αξιοσημείωτη αλαζονεία, οξύμωρα συνδυασμένη με δουλοπρέπεια προς την Αμερική.

Ας συνοψίσουμε με την άποψη του Leo Tolstoy για τους Γερμανούς: “[…] μόνο οι Γερμανοί είναι πεπεισμένοι για τον εαυτό τους στη βάση μιας αφηρημένης έννοιας-επιστήμης, δηλαδή της υποτιθέμενης γνώσης της απόλυτης αλήθειας. […] Η αυτοπεποίθηση του Γερμανού είναι η χειρότερη απ’ όλες, ισχυρότερη και πιο απωθητική από οποιαδήποτε άλλη, επειδή φαντάζεται ότι γνωρίζει την αλήθεια-επιστήμη την οποία ο ίδιος έχει επινοήσει, αλλά την οποία θεωρεί απόλυτη αλήθεια”. Με άλλα λόγια, η Γερμανία πάσχει από υπερβολική λογική. Εξ’ ου και η προειδοποίησή μου.