Βιάζεται να βάλει χέρι στα παγωμένα ρωσικά κεφάλαια η ΕΕ!
27/11/2025
Καθ’ ον χρόνο διεξάγονται μυστικές διαπραγματεύσεις Αμερικής και Ρωσίας, για την ειρήνευση του τετραετούς πολέμου του ΝΑΤΟ, υπέρ του επανεξοπλισμού της Γερμανίας, νέες τρικλοποδιές παρεμβάλλονται από την Ευρωπαϊκή “διαίρεση”, για την συνέχιση του.
Η “νέα ιδέα” είναι η κατάσχεση των ρωσικών κεφαλαίων, ιδιωτικών και δημοσίων, που είναι κατατεθειμένα σε Ευρωπαϊκές Τράπεζες, με σκοπό την χρηματοδότηση ανασυγκροτήσεως της Ουκρανίας από τις ζημίες που προξένησε η (μωρο)φιλοδοξία εντάξεως της στο ΝΑΤΟ. Παρά τις συμφωνίες Κλίντον-Γκορμπατσώφ του 1989 για μη περαιτέρω εξάπλωση του ΝΑΤΟ, και του Μινσκ το 2015 μεταξύ της καγκελαρίου Άγκελας Μέρκελ και προέδρου Πούτιν για τον εκδημοκρατισμό της επίμαχης χώρας, ο πόλεμος αυτός απέβη αντιευρωπαϊκός: Συμφιλίωσε τους προέδρους Αμερικής και Ρωσίας και ενίσχυσε την Κίνα.
Παρά τις ενστάσεις της βελγικής κυβερνήσεως εναντίον της υπεξαιρέσεως των 200 δισ. ευρώ, που είναι δεσμευμένα στις Βελγικές Τράπεζες, η πρόεδρος της Κομισιόν επιμένει στη κατάσχεση. Εθισμένη στις λογοκλοπές, όπως της διατριβής για το “ντοκτορά” και στην άρνηση της ως πρώην υπουργού Αμύνης της Γερμανίας των επανορθώσεων της Ελλάδας από τα εγκλήματα του Ναζισμού (επικαλέστηκε την άσχετη συμφωνία 3+1 της ενοποίησης της Γερμανίας την 11 Νοεμβρίου ‘89, την εορτή των Αγίων Πάντων) παραμένει σήμερα ανυποχώρητη και για την κατάσχεση των ρωσικών κεφαλαίων.
Όμως, η εκπρόσωπος της αντιπάλου κυβερνήσεως, Μαρία Ζαχάροβα, αξιώνει την επιστροφή των περιουσιών της Μόσχας – διαφορετικά «η Ευρώπη θα θεωρηθεί κλέφτρα», που επισύρει σοβαρά αντίποινα, ως είπε. Πλανάται όμως η ωραία Ρωσίδα, αν νομίζει ότι ο Γάλλος πρόεδρος, Μακρόν, και ο Άγγλος πρωθυπουργός, Στράμερ, θα παύσουν να επιβουλεύονται τις ρωσικές περιουσίες. Ως φυσικοί κληρονόμοι, ο μεν του Γάλλου πειρατή Συρκούφ τον 17ο αιώνα και ο δε του κουρσάρου Φράνσις Ντρέηκ τον προηγούμενο, διατηρούν το ίδιο γονίδιο DNA. Άλλωστε, δεν κατήγγειλαν τον Τουρκικό “Αττίλα”, που άρπαξε τις ιδιοκτησίες 200.000 Ελληνοκυπρίων μετά την εισβολή του Τουρκικού στρατού το 1974 και κατοχή από 51ετίας.
Εν τούτοις, λίγη προσοχή δεν βλάπτει: Πέραν της προστασίας των πολιτιστικών και περιουσιακών στοιχείων από πολεμικές ενέργειες, που επιβάλλει η διεθνής σύμβαση της Γενεύης του 1954, το Βερολίνο και λιγότερο το Παρίσι είναι εκτεθειμένα στη πυρηνική απειλή της Ρωσίας και ο πρόεδρος Πούτιν έχει αποδείξει ότι δεν αστειεύεται. Αλλά κι αν επικρατήσει η φρόνηση, οι επενδυτές θα θυμούνται εφεξής ότι η Αμερική και οι Τράπεζες της προσφέρουν μοναδική ασφάλεια. Ακόμη και τα Ιρανικά κεφάλαια της Τουρκικής Halkbank παραμένουν ακατάσχετα στις ΗΠΑ, αν και προερχόμενα από έκνομες πράξεις του Ερντογάν.





