Πως η στεγαστική κρίση τροφοδοτεί το δημογραφικό πρόβλημα στην Ελλάδα

“Στεγαστική πολιτική” δεν σημαίνει επιδότηση μηνιαίου ενοικίου ή νομοθετικό εξαναγκασμό των ιδιοκτητών, ενοικιάσεως που δεν συμφέρει με 40% φόρο εισοδήματος 35.000 ευρώ, αλλά κινητοποίηση των μηχανισμών της αγοράς και εκμετάλλευση του βασικού ενστίκτου των ζευγαριών για ιδιόκτητη στέγη. Ως έχουν σήμερα οι συνθήκες στην Ελληνική οικονομία, με τις χαμηλές αμοιβές εργασίας και την υψηλή φορολογία εισοδήματος, καθίσταται σχεδόν αδύνατο για ένα νιόπαντρο ζευγάρι να αποκτήσει επαρκή κατοικία για τρία παιδιά -όσα χρειάζεται η δημογραφική ανάκαμψη.

Στο παρελθόν, υπήρχε η Στεγαστική Πίστη (ΣΠ), ασκουμένη από ειδικευμένα ιδρύματα, όπως η Εθνική Στεγαστική Τράπεζα -θυγατρική της “μεγάλης μας φίλης”, πριν την καταργήσει ο Θόδωρος Καρατζάς, κατά τον χρηματιστηριακό πυρετό του 1999. Η Στεγαστική Πίστη βασιζόταν στις υποθήκες αγοραζόμενης κατοικίας, με 15ετή δάνεια σταθερού επιτοκίου και έκπτωση των τόκων από το φορολογητέο οικογενειακό εισόδημα. Ο εργαζόμενος έβαζε την οικογένεια του “κάτω από κεραμίδι” (αυτή και η διαφήμιση των στεγαστικών δανείων) και εν συνδυασμώ του πληθωρισμού, της τιμαριθμικής αναπροσαρμογής των αμοιβών εξ εργασίας και της φορολογικής έκπτωσης των τόκων, αποπληρωνόταν το δάνειο χωρίς “ελβετικό φράγκο”.

Σήμερα, από όλα αυτά, μόνο ο πληθωρισμός υπάρχει – ιδιαίτερα υψηλός στα ενοίκια: 700 ευρώ μηνιαίως για ένα δυάρι στο Παγκράτι. Στεγαστικές Τράπεζες δεν υπάρχουν, η εγγραφή υποθήκης χρειάζεται 1,5 έτος να μεταγραφεί, τα στεγαστικά επιτόκια είναι υψηλότερα του πληθωρισμού και δεν ισχύει η φορολογική έκπτωση από τον φόρο εισοδήματος, ενώ ο δημευτικός ΕΝΦΙΑ υπάρχει 15 χρόνια μετά την  καθιέρωση του. Εάν όμως η χώρα δεν αποκτήσει “υποθηκική αγορά”, όπως ισχύει σε ολόκληρο τον ανεπτυγμένο κόσμο (ΗΠΑ, Ευρώπη και Κομμουνιστική Κίνα), δεν πρόκειται να λύσει το στεγαστικό της πρόβλημα. Χρειάζεται εντούτοις 250.000 νέες κατοικίες και το υπάρχον απόθεμα πολυκατοικιών γέρασε και θέλει αντικατάσταση.

Για δημογραφία να μιλάμε τώρα; Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματι μου.