HalkBank – Ένα σκάνδαλο στον Λευκό Οίκο μεγαλύτερο από την υπόθεση της Ουκρανίας

Οι πληροφορίες καταφθάνουν ως ριπή πολυβόλου. Μέχρι να δημοσιευθούν και να αναλυθούν ακολουθούν άλλες χειρότερες. Χθες πληροφορήθηκε η αμερικανική κοινή γνώμη ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ ερευνάται για την ανάμειξη του στη διάσωση της αμαρτωλής τουρκικής τράπεζας HalkBank. Είναι η τράπεζα, που με εντολή του Ταγίπ Ερντογάν, παραβίασε το αμερικανικό εμπάργκο στο Ιράν και αντάλλασσε με χρυσό το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο που έστελναν οι Μουλάδες της Τεχεράνης στην Τουρκία.

Οποιαδήποτε άλλη χώρα συμμετείχε σε αυτή την απαίσια παρανομία, οι Αμερικανοί θα την είχαν βομβαρδίσει με κυρώσεις. Επειδή δεν ομιλούμε για οποιαδήποτε άλλη χώρα, αλλά την Τουρκία, η κυβέρνηση του κ. Τραμπ όχι μόνο δεν την τιμώρησε, αλλά όπως καταγγέλλει συγκεκριμένος γερουσιαστής, προσπάθησε να την καλύψει. Πρόκειται για πολιτική και διπλωματική αλητεία, που στέλνει λάθος μηνύματα σε όλο τον κόσμο και φοβάμαι πως θα αυξήσει δραματικά τον αντιαμερικανισμό.

Πρωταθλήτρια, βεβαίως, του αντιαμερικανισμού είναι η Τουρκία, η οποία όμως καλύπτεται από τον ίδιο τον πρόεδρο της Αμερικής. Θυμίζω στους αναγνώστες ότι η εν λόγω τράπεζα έκανε (και κάνει) όλες τις βρώμικες δουλειές της οικογένειας του Ταγίπ Ερντογάν και ο τραπεζίτης Αττίλα που συνελήφθη και φυλακίστηκε στην Αμερική είναι ο προσωπικός ταμίας της προεδρικής οικογένειας της Τουρκίας. Δύο στενότατοι συνεργάτες και φίλοι του κ. Τραμπ, ο πρώην δήμαρχος της Νέας Υόρκης Ρούντι Τζουλιάνι και ο Μπαλλάρντ της εταιρείας λόμπι Ballard Partners, ασχολήθηκαν με την υπόθεση και αναμείχθηκαν στις προσπάθειες να μην τιμωρηθεί η τράπεζα για την παραβίαση του αμερικανικού εμπάργκο στο Ιράν.

Σε ανύποπτο χρόνο είχαμε γράψει ότι το σκάνδαλο με την Τουρκία είναι πολύ μεγαλύτερο από την υπόθεση της Ουκρανίας και αν διερευνηθεί σωστά μπορεί να οδηγήσει τον κ. Τραμπ σε σίγουρη καθαίρεση από το προεδρικό αξίωμα. Τα γεγονότα απλά μας επιβεβαιώνουν. Από την υπόθεση του Μάικλ Φλιν, του πρώην συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του κ. Τραμπ, που πληρωνόταν από επιχειρηματία φίλο του κ. Ερντογάν και ο οποίος θα αναλάμβανε την απαγωγή του Ιμάμη Γκιουλέν για 15 εκατ. δολάρια, μέχρι την υπόθεση της HalkBank αλλά και το πράσινο φως του Τραμπ για να εισβάλει η Τουρκία στη Συρία, όλα συνηγορούν ότι συντελείται μπροστά στα μάτια μας μία μεγάλη συνωμοσία, στην οποία συμμετέχει και ο Αμερικανός πρόεδρος.

Η Ουάσιγκτον βουϊζει για τα ανομήματα της παρούσας κυβέρνησης και οι Αμερικανοί νομοθέτες έχουν ανέβει στα …κάγκελα. Απαιτούν απαντήσεις σε μύρια ερωτήματα, που ο Λευκός Οίκος αδυνατεί να πει την παραμικρή κουβέντα. Όλα τα παραπάνω μας οδηγούν σε πολλά συμπεράσματα και αυξάνουν τις ανησυχίες μας: Πως μπορεί η ελληνική και η κυπριακή διπλωματία να έχει την παραμικρή επιτυχία στην Αμερική, όταν ο πρόεδρος της υπερδύναμης δίνει συγχωροχάρτι σε ότι κάνει η Τουρκία; Πως μπορούν Ελλάδα και Κύπρος να βρουν τα δίκια τους όταν ο κ. Τραμπ δεν προτίθεται να επιτρέψει την παραμικρή τιμωρία της κατοχικής δύναμης; Ο Ερντογάν έχει παραβιάσει όλες τις συμφωνίες με την Αμερική.

Έχει εξευτελίσει τις ΗΠΑ και τον πρόεδρό τους. Έγινε η υπηρέτρια του Βλαντιμίρ Πούτιν για να διαλύσει τη νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Έχει αγοράσει το ρωσικό σύστημα S-400 που είναι καταστροφικό για τα μαχητικά F-35. Και όμως. Δεν έχει υποστεί καμία τιμωρία. Ποια χώρα ή ποιος ηγέτης θα έκανε τα παραπάνω και δεν θα είχε δεχθεί αβάστακτες κυρώσεις στο πλαίσιο του νόμου CAATSA; Παραβίασε νόμους ο κ. Τραμπ που υπέγραψε ο ίδιος για να προστατεύσει τον «φίλο Ταγίπ». Δεν τήρησε τίποτα. Απλά παρανομεί… Τη δεκαετία του ’70, η Αμερική περνούσε μία παρόμοια κρίση.

Ο τότε πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον αγνόησε το Κογκρέσο και τους δημοσιογράφους. Και στο τέλος τι του συνέβη. Αναγκάστηκε να παραιτηθεί, διότι τον νίκησαν οι Αμερικανοί νομοθέτες και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Πολλοί προβλέπουν ότι το ίδιο θα συμβεί και τώρα. Όλα δείχνουν προς αυτή την κατεύθυνση. Η σχέση του κ. Τραμπ με τον Ερντογάν είναι όντως ανάρμοστη. Φαίνεται ότι οι σχέσεις τους δεν είναι μόνο φιλικές, αλλά κάτι πολύ παραπάνω.

Η υπόθεση της HalkBank βρωμά απ’ όπου και αν την πιάσει κανείς. Το ότι προσπάθησε ο κ. Τραμπ να την σώσει από το βαρύ αμερικανικό πρόστιμο, είναι από μόνο του το πιο σοβαρό στοιχείο. Η σχέση του με την Τουρκία πρέπει να ερευνηθεί και θα αποδειχθεί ότι η Ουκρανία είναι ένα μικρό σκανδαλάκι μπροστά στην ύποπτη συνεργασία του με τον Ερντογάν. Πηγαίνοντας πίσω στον Ιούλιο, όταν όλοι στην Ουάσιγκτον υποστήριζαν ότι έρχονται μεγάλες κυρώσεις για την Τουρκία και ο Ερντογάν έλεγε ότι «δεν θα γίνει τίποτα, μου το υποσχέθηκε ο Τραμπ», αποδεικνύεται ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας γνώριζε τι έλεγε.

Όλα τα υπόλοιπα -επίσημες δηλώσεις και ανακοινώσεις- που εκπορεύονταν από το Πεντάγωνο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ήταν μεγαλοστομίες των Αμερικανών αξιωματούχων, τους οποίους απαξίωσε ο πρόεδρός τους… Οι άνθρωποι βάδιζαν στο γράμμα και στο πνεύμα των αμερικανικών νόμων. Που να γνώριζαν ότι ο πρόεδρος της Αμερικής τα είχε μιλήσει και τα είχε συμφωνήσει με τον Ταγίπ Ερντογάν; Διαβάστε τη συνέχεια στο hellasjournal.