Οι Γερμανοί τσακίζουν τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία – 20.000+ οι νεκροί

Στις αρχές του 1ου αι. μ.Χ. οι Ρωμαίοι είχαν εισβάλει στα εδάφη της σημερινής Γερμανίας. Το 6 μ.Χ. οι Ρωμαίοι νίκησαν διάφορες γερμανικές φυλές και δημιούργησαν προγεφύρωμα ανατολικά του Ρήνου. Η Ρώμη ανέθεσε την διοίκηση της περιοχής στον πατρίκιο Πόπλιο Κουιντίλιο Βάρο.

Ο αυτοκράτορας Τιβέριος όμως υποχρεώθηκε να σταματήσει την εκστρατεία στην Γερμανία λόγω της επανάστασης των Ιλλυριών που ξέσπασε εκείνη την εποχή. Για την κατάπνιξη της εξέγερσης συγκεντρώθηκαν μεγάλες δυνάμεις που αφαιρέθηκαν από άλλα μέτωπα. Στη Γερμανία ο Βάρος έμεινε με τρεις λεγεώνες μόνο, τις XVII, XVIII και XIX. Ο Βάρος ήταν ιδιαίτερα γνωστός για την σκληρότητά του και για την προτίμησή του να σταυρώνει αντιπάλους.

Ο Αρμίνιος

Ο Γερμανός πρίγκιπας Αρμίνιος (Χέρμαν) ήταν γιος του βασιλιά της φυλής των Χερούσκων Σιγκιμέριου και στάλθηκε από τον πατέρα του ως όμηρος στη Ρώμη από παιδί. Εκεί εκπαιδεύτηκε στρατιωτικά. Όταν επέστρεψε από τη Ρώμη στη Γερμανία ο Αρμίνιος ανέλαβε καθήκοντα συμβούλου του Βάρου. Ο Αρμίνιος προσποιείτο πίστη στη Ρώμη, αλλά στην πραγματικότητα εργαζόταν για τη δημιουργία συμμαχίας των γερμανικών φυλών κατά του κοινού εχθρού. Η απόσυρση σημαντικών ρωμαϊκών δυνάμεων λόγω των Ιλλυριών αποτελούσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Αρμίνιο.

Πορεία προς την καταστροφή

Καθώς το καλοκαίρι του 9 μ.Χ. έβαινε προς το τέλος του ο Βάρος αποφάσισε να κινήσει τον στρατό του από την περιοχή δυτικά του ποταμού Βέζερ προς τον Ρήνο για να περάσει τον χειμώνα. Όμως ο Αρμίνιος είχε οργανώσει μια εξέγερση στην περιοχή για να αναγκάσει τον Ρωμαίο στρατηγό να αλλάξει πορεία.

Ο Αρμίνιος ανέλαβε να οδηγήσει τους Ρωμαίους σε μια σχετικά άγνωστη σε αυτούς περιοχή μέσω του Τευτοβούργιου Δρυμού, εκεί όπου εύκολα μπορούσε η ρωμαϊκή στρατιά να παγιδευτεί. Το σχέδιο του Αρμίνιου πρόδωσε στους Ρωμαίους ο πενθερός του Γερμανού αρχηγού. Ο Αρμίνιος τότε έφυγε από το ρωμαϊκό στρατόπεδο.

Παρά την αποχώρηση του Αρμίνιου με μια δικαιολογία, ο Βάρος, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις εισήλθε στη δύσβατη δασωμένη περιοχή με τρεις λεγεώνες, έξι κοόρτεις βοηθητικών στρατιωτών, τρεις ίλες ιππικού και μεγάλο αριθμό αμάχων ακολούθων. Ο ιστορικός Δίων Κάσιος αναφέρει ότι ο Βάρος δεν έστειλε καν περιπόλους αναγνώρισης μπροστά.

Σφαγή

Οι Ρωμαίοι βάδιζαν σε φάλαγγα πορείας μήκους τουλάχιστον 15 χλμ. Έτσι απλωμένοι δέχτηκαν την πρώτη επίθεση των Γερμανών του Αρμίνιου εκατέρωθεν του δρόμου όπου κινούνταν. Ο Αρμίνιος, γνώστης της ρωμαϊκής τακτικής κατεύθυνε με μαεστρία τους άνδρες του.

Οι Ρωμαίοι πολέμησαν με το θάρρος της απελπισίας και κατάφεραν να αντέξουν στην επίθεση παρά τις μεγάλες απώλειές τους. Το βράδυ μάλιστα κατασκεύασαν κι ένα πρόχειρο οχυρό στρατόπεδο. Το επόμενο πρωί συνέχισαν την πορεία τους προς τους λόφους Βίεχεν. Έπεφτε καταρρακτώδης βροχή και οι Ρωμαίοι είχαν χάσει εν πολλοίς την συνοχή τους. Ένα τμήμα μάλιστα αποσπάστηκε και κινήθηκε ανεξάρτητα.

Βαδίζοντας δέχτηκαν και νέα γερμανική επίθεση. Όσοι γλίτωσαν από αυτήν κινήθηκαν προς τον λόφο Κάλκριεζε όπου ο Αρμίνιος είχε στήσει την έσχατη ενέδρα κτίζοντας μάλιστα ένα τείχος κατά μήκος της οδού, ενώ είχαν διανοίξει και τάφρους. Οι Ρωμαίοι επιτέθηκαν για να κυριεύσουν το τείχος και να ανοίξουν τον δρόμο αλλά απέτυχαν.

Τότε το ρωμαϊκό ιππικό τράπηκε σε φυγή, εγκαταλείποντας τους πεζούς, αλλά έπεσε σε ενέδρα του γερμανικού ιππικού και όλοι οι άνδρες του σφαγιάστηκαν ανηλεώς. Με τους Ρωμαίους ανίκανους να κινηθούν, οι Γερμανοί αντεπιτέθηκαν και τους αφάνισαν. Η σφαγή ήταν απίστευτη. Ο Βάρος αυτοκτόνησε. Η ρωμαϊκή στρατιά εξοντώθηκε στο σύνολό της. Οι Γερμανοί κράτησαν ζωντανούς μόνο λίγους αιχμαλώτους τους οποίους όμως θυσίασαν στους θεούς τους αργότερα.

Μετά την μεγάλη του νίκη ο Αρμίνιος κυρίευσε όλα τα ρωμαϊκά οχυρά ανατολικά του Ρήνου. Στην Ρώμη το άκουσμα της ήττας προκάλεσε απελπισία. Ο Τιβέριος αναγκάστηκε να στείλει ενισχύσεις για να κρατήσει την γραμμή του Ρήνου. O Αρμίνιος αναδείχθηκε σε υπέρτατο ηγέτη των Γερμανών. Όμως δολοφονήθηκε από ανταγωνιστές της εξουσίας το 21 μ.Χ.