Η ανοχή ενθαρρύνει την Τουρκία – Νέα πρόκληση στο θαλασσοτεμάχιο 8

Όταν η κατοχική Τουρκία έστελνε στο θαλασσοτεμάχιο 7 γεωτρύπανο, εκτός των άλλων, μετρούσε και αντιδράσεις. Όχι τόσο της Λευκωσίας, όσο πρωτίστως της Γαλλίας και της Ιταλίας, εταιρείες των οποίων δραστηριοποιούνται στην κυπριακή ΑΟΖ. Επί της ουσίας δεν υπήρξε αντίδραση από τις χώρες αυτές, ούτε και από τις εταιρείες.

Αντίθετα, εκφράστηκαν διάφορες απόψεις και αναπτύχθηκαν αφηγήματα, υποβάθμισης της τουρκικής αυτής έκνομης ενέργειας. Είχε αναφερθεί, μεταξύ άλλων, το αμίμητο, πως αλλού θα τρυπήσουν οι Τούρκοι και σε διαφορετικό στόχο η κοινοπραξία ENI-TOTAL. Αυτές οι δικαιολογίες έρχονται γάντι στις τουρκικές επιδιώξεις και σχεδιασμούς. Άλλο που δεν ήθελε η Άγκυρα.

Όταν λοιπόν, η Άγκυρα αντελήφθη πως οι αντιδράσεις για την εισβολή της στο θαλασσοτεμάχιο 7 ήταν από χλιαρές μέχρι και ανύπαρκτες, δεν είχε κανένα λόγο να μην προχωρήσει στο επόμενο βήμα. Και προχώρησε με την αποστολή, από το περασμένο Σάββατο, του γεωτρύπανου Γιαβούζ στο θαλασσοτεμάχιο 8, το οποίο επίσης έχει αδειοδοτηθεί από την Κυπριακή Δημοκρατία, στην γαλλοϊταλική κοινοπραξία ENI-TOTAL.

Κλιμακώνεται η τουρκική επιθετικότητα

Αυτή τη φορά η Άγκυρα έχει εξασφαλίσει τις μελέτες, τα τεχνικά δεδομένα και το γεωτρύπανο. Μετά από τη σχετική προεργασία που έχει κάνει  θα τρυπήσει στο στόχο τον οποίο είχε επιλέξει η ENI. Μέχρι τώρα δεν υπήρξε από τις επηρεαζόμενες εταιρείες, ή από τις χώρες τους οποιαδήποτε αντίδραση. Τι θα γίνει, όμως, εάν το Γιαβούζ εντοπίσει κοίτασμα φυσικού αερίου;

Είναι προφανές πως η ανοχή που επιδεικνύεται έναντι των τουρκικών ενεργειών αποθρασύνει την κατοχική δύναμη, που αναβαθμίζει την επιθετικότητα της και προχωρεί πλέον προς την κατεύθυνση της υλοποίησης της επεκτατικής της πολιτικής σε βάρος των χωρών της περιοχής.

Σαφώς και χρειάζεται μια ολοκληρωμένη πολιτική αντιμετώπισης της τουρκικής επιθετικότητας. Είναι πρόδηλο πως υπάρχουν πολλά εργαλεία πολιτικής που μπορούν να λειτουργήσουν αποτρεπτικά. Δεν είναι εύκολο το εγχείρημα, αλλά η άλλη οδός είναι να παραδοθούμε στις τουρκικές επιδιώξεις και σχεδιασμούς.

Τι μπορεί να γίνει

Πρώτον, ενίσχυση, αναβάθμιση των διπλωματικών κινήσεων από Ελλάδα και Κύπρο. Δεύτερον, ανάδειξη των κινδύνων που υπάρχουν από την επιθετική πολιτική της κατοχικής Τουρκίας για όλες τις χώρες της περιοχής. Αυτό δημιουργεί πεδίο για κοινή δράση περισσοτέρων χωρών. Τρίτον, ενίσχυση της αποτρεπτικής δύναμης Ελλάδος και Κύπρου.

Συνεπώς, βρισκόμενοι ενώπιον μιας συστηματικής προσπάθειας επιβολής τετελεσμένων από την Τουρκία σε βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου (όπως και της Συρίας, της Λιβύης), οφείλουμε έστω και τώρα να αντιδράσουμε, πριν είναι αργά. Πολιτική βούληση και θέληση χρειάζεται, όπως και σχεδιασμοί που η υλοποίησή τους θα αποφέρουν αποτελέσματα.