Αυτό που εύχεται ο Δένδιας, αλλά όχι η ΕΕ

Εξωτερική πολιτική με ευχολόγια δεν μπορεί να ασκηθεί. Ούτε προτάσσοντας ψευδαισθήσεις. Ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, Νίκος Δένδιας, έχει δηλώσει (εκπομπή 10 στην ΕΡΤ, 6 Φεβρουαρίου) ότι εύχεται η Τουρκία να γίνει ευρωπαϊκή χώρα. «Εγώ θα ευχόμουνα και ειλικρινά το εύχομαι γιατί είμαι από τους ανθρώπους που ελπίζουν και πιστεύουν ότι η Τουρκία στο απώτατο μέλλον (αν θέλετε) θα γίνει μια ευρωπαϊκή χώρα ότι θα μετέχει στο σύστημα αξιών που η Δύση συνολικά μετέχει…», είπε ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος προφανώς θα έπρεπε να γνωρίζει πως ούτε στην Άγκυρα, ούτε στις Βρυξέλλες επενδύουν σε αυτό το ευχολόγιο.

Τούτο το επανέλαβε και προχθές στην Κρήτη ( στην εκδήλωση της ΝΟΔΕ Ρεθύμνου, για την κοπή της πίτας): «Η Ελλάδα θέλει μια Τουρκία ευρωπαϊκή και ευημερούσα» προσθέτοντας πως «δεν θα παρασυρθούμε στο παιχνίδι της Τουρκίας και θα υπερασπιστούμε τα εθνικά μας κυριαρχικά δικαιώματα».

Η Άγκυρα έχει εγκαταλείψει την προοπτική αυτή και όσο τη συντηρούσε είχε μια προσέγγιση, που είναι απόρροια της εν γένει συμπεριφοράς της: Αντιμετώπιζε την ενταξιακή διαδικασία αλά καρτ. Αξιοποιούσε ό,τι την εξυπηρετούσε, αλλά δεν ακολουθούσε τις υποχρεώσεις της ( π.χ. τις κυπρογενείς). Περίμεναν σε Αθήνα και Λευκωσία να προχωρήσουν οι ενταξιακές συνομιλίες ενώ την ίδια ώρα τα δώρα πήγαιναν στην Άγκυρα για την εξημέρωση του θηρίου. Το θηρίο φόρτωνε δώρα και αποθρασυνόταν. Μέχρι σήμερα ισχύει αυτό.

Πρόσφατα, η νέα Κομισιόν, σε έγγραφο της, που αφορά τη νέα στρατηγική της, προτείνει στα κράτη-μέλη της ΕΕ νέα διαδικασία ενταξιακών διαπραγματεύσεων, αποκλειστικά για τα Δυτικά Βαλκάνια. Αυτό προδήλως αφήνει εκτός της κατοχική Τουρκία, η οποία ειρήσθω εν παρόδω, άρχισε ενταξιακές διαπραγματεύσεις το 2005. Ο αρμόδιος Επίτροπος, Όλιβερ Βαρχελί, ο οποίος ενημέρωσε την Επιτροπή Εξωτερικών της Ευρωβουλής, ρωτήθηκε για τη Τουρκία και αρκέστηκε να εισηγηθεί στους ευρωβουλευτές να διαβάσουν τον τίτλο της νέας στρατηγικής της Κομισιόν, που αφορά αποκλειστικά στα Δυτικά Βαλκάνια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Εάν, λοιπόν, αυτό το έγγραφο “τελειώνει” την ενταξιακή διαδικασία με την Τουρκία, σημαίνει πως τερματίζεται και η πολιτική, που διαμορφώθηκε από Αθήνα και Λευκωσία, από τη δεκαετία του΄90. Εκείνη η πολιτική είχε ως στόχο να διαμορφωθούν συνθήκες και δεδομένα η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας σε συνδυασμό και με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ να λειτουργήσουν ως καταλύτης για επίλυση του Κυπριακού και των ελλαδοτουρκικών διαφορών.

Ακόμη και να επανέλθει η Κομισιόν στο θέμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, είναι σαφές πως το κλίμα δεν ευνοεί να προχωρήσει η διαδικασία. Είναι άλλωστε μια διαδικασία την οποία ακύρωσε πολλές φορές η Άγκυρα με την συμπεριφορά της.

Είναι προφανές πως όποιες και να είναι οι… ευχές, οι επιθυμίες της ελληνικής πλευράς δεν φαίνεται να συνάδουν με τις πραγματικότητες. Όταν τα ευχολόγια χρησιμοποιούνται ως άλλοθι για να αντιμετωπιστεί η τουρκική επιθετικότητα, τότε η σποτυχία είναι δεδομένη. Στην αντίπερα όχθη σαφώς και μετρούν τον τρόπο αντίδραση της ελληνικής πλευράς: Θα κάνουν ό,τι κάνουν οι Τούρκοι και θα… ζούμε με την ελπίδα να «φωτιστούν» για να επιλέξουν τις ευρωπαϊκές αρχές.