Covid-19: Παγκόσμιος φόβος και κατάρρευση δογμάτων

Η πανδημία του κορονοϊού (Covid-19) έχει προκαλέσει φόβο πλανητικών διαστάσεων, λόγω των θανάτων σε όλες τις κοινωνίες του πλανήτη και παράλληλα μεγάλη οικονομική αναταραχή. Τα χρηματιστήρια βυθίζονται, η τιμή του πετρελαίου καταρρέει και η ύφεση προβάλλει απειλητική παντού. Η πανδημία αυτή φέρνει, για ακόμα μια φορά στο προσκήνιο, την αποκρουστική εικόνα του πλανήτη, όπως αυτή διαμορφώθηκε από την άκρατη παγκοσμιοποίηση, που επέβαλε η παγκόσμια οικονομική ολιγαρχία των πολυεθνικών και των φεουδαρχών του πλούτου.

Πέραν των οξύτατων προβλημάτων δημόσιας υγείας, που βλέπουμε να καταρρέουν ακόμα και στις προηγμένες κοινωνίες, του φόβου που εξαπλώνεται παντού και λειτουργεί σαν τεράστιο δίκτυο χειραγώγησης και τις δραματικές συνέπειες λόγω των ανθρώπινων απωλειών και των προβλεπόμενων μεγάλων οικονομικών κρίσεων, κρίσιμο στοιχείο είναι να κατανοηθεί το πλαίσιο και η ρίζα το προβλήματος αυτού, ποιες είναι δηλαδή οι πραγματικές αιτίες της εμφάνισης του.

Η ανθρωπότητα διανύει ήδη πορεία έντονης αποσύνθεσης και φθοράς του ιδίου του πλανήτη, που έχει ως αφετηρία και βασική αιτία την άναρχη επιθετική ανάπτυξη του παγκόσμιου καπιταλισμού, κάτω από τον μανδύα και τις “ιαχές” της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Αυτό έχει γιγαντώσει το φαινόμενο του θερμοκηπίου, των βίαιων κλιματολογικών αλλαγών και την έξαρση των νόσων και των επιδημιών, από την ασύδοτη ρύπανση του περιβάλλοντος, που επιφυλάσσει για την ανθρωπότητα η παγκόσμια οικονομική ολιγαρχία.

Τραγικός απολογισμός

Ο απολογισμός των τελευταίων 30 ετών σε παγκόσμιο επίπεδο είναι τραγικός από κάθε πλευρά. Αντί για την “ευημερία”, που υπόσχονταν οι κάθε είδους “μεσσίες” του “θριαμβεύοντος” καπιταλισμού, έχουμε έντονες κοινωνικές και οικολογικές πληγές στο σώμα της ανθρωπότητας. Ουδέποτε αυτή βρέθηκε σε τέτοια εφιαλτική κατάσταση υπανάπτυξης, φτώχειας και εξαθλίωσης σαν τη σημερινή, συγκρινόμενη με βάση την τεράστια τεχνολογική πρόοδο και τις απόλυτες δυνατότητες να εξαλειφθεί η φτώχεια και η δυστυχία του ανθρώπινου γένους.

Τα τεχνολογικά αυτά όμως μέσα, ελέγχονται από λίγους που στο όνομα των υπερκερδών αναπαραγάγουν βιαίως τη φτώχεια και την ανισότητα στον πλανήτη. Ενώ στα τελευταία πενήντα χρόνια ο παγκόσμιος πλούτος σχεδόν δεκαπλασιάστηκε και η αύξηση του πληθυσμού της γης αυξήθηκε, έχουμε δραματική αύξηση της ανεργίας που ξεπερνά το 1 δισ.

Το 1/5 του παγκόσμιου πληθυσμού ελέγχει το 85% του ακαθόριστου παγκόσμιου προϊόντος, οι δε πωλήσεις των 200 μεγαλύτερων πολυεθνικών στον κόσμο αυξήθηκαν από 3 τρισ., σε 9 τρισ. δολάρια. Η τραγική αυτή κατάσταση απεικονίζεται και από το γεγονός, ότι οι προσωπικές περιουσίες των τριών πιο πλούσιων ανθρώπων, που ανέρχονται σε 150 δισ. δολάρια περίπου, είναι μεγαλύτερες από το ακαθάριστο εθνικό προϊόν των 43 πιο φτωχών χωρών, 600 δηλαδή εκατομμυρίων ανθρώπων!

Από την άλλη πλευρά, η περιβαλλοντική ανεξέλεγκτη καταστροφή που γίνεται στη γη έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, αφού οι υπέρτατοι ρυπαντές του κόσμου, που σήμερα είναι οι ΗΠΑ και η Κίνα, αρνούνται κάθε έλεγχο. Έτσι, κάθε χρόνο καταστρέφονται δάση που ισοδυναμούν με 4 φορές την έκταση της Ελβετίας, τα δε αποθέματα φυσικού νερού μέχρι το 2100 θα έχουν μειωθεί στο ελάχιστο, ενώ πρόσβαση στις πηγές θα έχουν μόνο οι αναπτυγμένες χώρες. Ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό και δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρική ενέργεια.

Καταρρέουν ιδεολογικά δόγματα

Ο κατάλογος της εφιαλτικής πραγματικότητας στη χιλιετία που ζούμε είναι δυστυχώς ατελείωτος, όσον αφορά την φτώχεια, την υποανάπτυξη και την καταστροφή. 450 εκατομμύρια άνθρωποι, σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, υποφέρουν από ψυχικές ή νευρολογικές διαταραχές, ενώ υπολογίζεται ότι πάνω από το 20% του πληθυσμού της γης, κάποια στιγμή της ζωής τους θα προσβληθούν από κάποια ψυχική διαταραχή, με κυρίαρχη αιτία τους κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες (φτώχεια, ανεργία, περιθωριοποίηση).

Το φαινόμενο της φτώχειας δεν είναι προνόμιο μόνο του τρίτου κόσμου, αλλά αφορά και τις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες (80 εκατομμύρια φτωχοί στην Ευρώπη), με χαρακτηριστικότερο το φαινόμενο των αστέγων, που έχει πάρει έντονες διαστάσεις στην κεντρική Ευρώπη, αλλά και στις ΗΠΑ, με αποτέλεσμα την έκρηξη της εγκληματικότητας. Ήδη, οι γιγάντιες εισροές μετανάστευσης από τις τρίτες χώρες προς την Ευρώπη βρίσκονται σε εξέλιξη.

Μέσα σε αυτό το δραματικό πλαίσιο, η εμφάνιση νόσων και ιών, όπως του κορονοϊού, φαντάζει περίπου σαν μια λογική συνέπεια, συμπεριλαμβανομένης και της πιθανότητας περί τεχνητού βιολογικού πολέμου από τις υποκρυπτόμενες “πλανητικές συμμορίες”. Λόγω του πλανητικού φόβου, ο οποίος διευρύνεται κάθε μέρα, ιδεολογικά και οικονομικά δόγματα, τα οποία διαμόρφωσαν έως σήμερα στρεβλά την τρέχουσα παγκοσμιοποίηση καταρρέουν.

Από την έννοια της άκρατης παγκοσμιοποίησης και της εξαφάνισης του ρόλου του έθνους, τη δραματική μείωση και συντριβή του κράτους πρόνοιας και των συστημάτων δημόσιας υγείας προς όφελος της αγοράς και των ιδιωτών, έως τη χειραγώγηση των μαζών, μέσω του αδηφάγου καταναλωτισμού και της ιδιώτευσης στις σύγχρονες μεταδημοκρατίες.

Ριζικές αναταράξεις στην Ευρώπη

Από την άλλη, η απουσία της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης και των πνευματικών αξιών που υπονομεύτηκαν, χάριν του απόλυτου εξοντωτικού ανταγωνισμού και της δογματικής νεοφιλελεύθερης σκέψης, επανέρχονται στο προσκήνιο εξαιτίας του θανατηφόρου κορονοϊού και του αισθήματος του φόβου και της ματαιότητας, μπροστά στην μαζική απειλή του θανάτου.

Ειδικότερα, η Ευρώπη, που φαίνεται ότι θα πληρώσει το μεγαλύτερο φόρο αίματος αυτής της πανδημίας, εξαιτίας της καθυστέρησης λήψεως έγκαιρων μέτρων προκειμένου να μη θιγούν οικονομικά συμφέροντα και η κυρίαρχη σκληρή μονεταριστική αντίληψη που έχει επιβάλλει ο γερμανικός οικονομικός εθνικισμός, βρίσκεται μπροστά σε ριζικές αναταράξεις, που μπορεί στο τέλος του δρόμου να έχουν διαλυθεί πλήρως οι μέχρι τώρα σταθερές της.

Το ευρωπαϊκό κατασκεύασμα θα καταρρεύσει, αν δεν ληφθούν άμεσα ριζοσπαστικά μέτρα ουσιαστικής ενίσχυσης των πολιτών και των επιχειρήσεων προκειμένου να διατηρηθούν πάση θυσία οι θέσεις εργασίας, με την παράλληλη ενίσχυση των νοικοκυριών. Και αυτό γιατί είναι βέβαιο ότι οι υπόλοιποι πόλοι του παγκόσμιου καπιταλισμού, Αμερική, Κίνα, Ρωσία, Ινδία, όπως και στην κρίση των τοξικών ομολόγων του 2007, θα κινηθούν επιθετικά δίνοντας τεράστια ρευστότητα στις οικονομίες τους για να ανταπεξέλθουν και να μην περιπέσουν σε ύφεση, που μπροστά της το κραχ του 1929 θα φαντάζει ένα απλό πυροτέχνημα.

Επιγραμματικά, η ρίζα του κακού που απειλεί άμεσα την ύπαρξη της ανθρώπινης ζωής στον πλανήτη, είναι η άνιση και η άναρχη ανάπτυξη του παγκόσμιου κεφαλαιοκρατικού συστήματος, ενός ανεξέλεγκτου καπιταλισμού, ο οποίος ωθεί την ανθρωπότητα ολοταχώς στον νέο αιώνα προς την βαρβαρότητα και τον όλεθρο, χάριν της ασυδοσίας των πολυεθνικών και στην “τυραννία” των ισχυρότερων.