Ο “δικτάτορας” Ορμπάν και η υποκρισία της ΕΕ

Η πρόσφατη παρέμβαση της προέδρου της Κομισιόν κυρίας Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, σχετικά με τις αποφάσεις της ουγγρικής Βουλής, έδωσε αφορμή δημιουργίας πολλών ερωτηματικών, για το κατά πόσον και η ίδια η ΕΕ σέβεται τη δημοκρατία. Συγκεκριμένα, η Βουλή της Ουγγαρίας, προκειμένου να αντιμετωπίσει την κρίση του κορονοϊού με όσο γίνεται πιο αποτελεσματικό τρόπο, ενέκρινε πριν από μερικές ημέρες, απεριόριστες εξουσίες στον πρωθυπουργό Βίκτορ Ορμπάν.

Για όσο χρόνο χρειάζεται ο Ούγγρος πρωθυπουργός θα έχει το δικαίωμα να μην εφαρμόζει το νόμο και να ρυθμίζει τα πάντα με διατάγματα. Η απόφαση αυτή δυσαρέστησε την κυρία Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, πρόεδρο της Κομισιόν, γιατί προφανώς έθιξε τα περί δημοκρατίας αισθήματά της. Γι’ αυτό και την επομένη της ουγγρικής αυτής απόφασης, εξέδωσε ανακοίνωση που εμφανώς προοριζόταν για τον Ορμπάν, χωρίς ωστόσο σε αυτήν να τον κατονομάζει.

Στην ανακοίνωσή της αυτή, η κυρία πρόεδρος διαμαρτύρεται διότι «τα μέτρα έκτακτης ανάγκης δεν θα πρέπει (όπως διαμηνύει) να καταστρατηγούν τις βασικές αρχές και αξίες της ΕΕ». Να υπενθυμίσω, ότι ο Ορμπάν στην τρίτη ήδη θητεία του ως πρωθυπουργός, θεωρείται από καιρό ως το “μαύρο πρόβατο” της ΕΕ, που ωστόσο τον ανέχεται. Ο ίδιος, ουδέποτε απέκρυψε ότι υπηρετεί την ανελεύθερη και όχι την ελεύθερη δημοκρατία, αλλά και ότι διάκειται εναντίον της ΕΕ.

Όπως είναι γνωστό, η ελεύθερη δημοκρατία προβάλλεται ως ο ακρογωνιαίος λίθος των αξιών και αρχών της ΕΕ. Το πιθανότερο, βέβαια, είναι ότι ο Ούγγρος πρωθυπουργός θα παρατείνει αυτές τις υπερεξουσίες του επ’ αόριστον, ακολουθώντας τον Κινέζο πρόεδρο που κανόνισε να παραμείνει στη θέση του, ουσιαστικά για όσο χρόνο επιθυμεί. Παράλληλα θα ακολουθήσει τον Ρώσο ηγέτη που εξασφάλισε στον εαυτό του την προεδρία, ως το 2024, καθώς και τον Αμερικανό πρόεδρο που εξέφρασε θαυμασμό για την πρωτοβουλία του Κινέζου ηγέτη και δήλωσε ότι θα άξιζε να εξεταστεί η περίπτωση και για την Αμερική!

Η ΕΕ στην κρίση του κορονοϊού

Η πρόθεσή μου στο άρθρο αυτό, δεν είναι ο προβληματισμός για το ποια από τις δύο δημοκρατίες είναι προτιμότερη, δεδομένου ότι περί αυτού δεν μπορεί να υπάρξει η ελάχιστη αμφιβολία. Το ερώτημα, αντιθέτως, που θέτω εδώ, είναι αν και κατά πόσον οι αρχές και αξίες της φιλελεύθερης δημοκρατίας τηρούνται από την ΕΕ. Και τούτο διότι ολοένα και περισσότερο η συμπεριφορά της ΕΕ στον ευαίσθητο αυτόν χώρο παραπέμπει, δυστυχώς, στο κατά Ματθαίον απόσπασμα : «Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές».

Να αρχίσω με τη διαμφισβήτηση της δημοκρατικότητας του Βίκτορ Ορμπάν από την ΕΕ. Και να συνεχίσω υποστηρίζοντας ότι θεωρώ εξαιρετικά συζητήσιμο το δικαίωμα της ΕΕ να προβαίνει σε παρατηρήσεις στα κράτη-μέλη, για τον τρόπο με τον οποίον το καθένα από αυτά θα αντιμετωπίσει την πανδημία ή και για οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα, ενόσω η ίδια: Πρώτον, δεν θεώρησε καθήκον της να καταρτίσει οδηγίες για τον τρόπο αντιμετώπισης της πανδημίας. Έτσι άφησε τα μέλη της στην τύχη τους, και επιπλέον με το πρόβλημα της έλλειψης ρευστότητας που τα στραγγαλίζει.

Δεύτερον, επέδειξε πρωτοφανή έλλειψη αλληλεγγύης, και δεν φάνηκε να θορυβήθηκε από το γεγονός ότι η δική της θλιβερή απουσία καλύφθηκε από μη ευρωπαϊκά κράτη. Κράτη που εξασφάλισαν σε δικά της μέλη, γιατρούς, φάρμακα, μάσκες και αναπνευστήρες. Τρίτον, αρνήθηκε με σκαιότητα κάθε αποτελεσματική μορφή οικονομικής βοήθειας προς τα κράτη-μέλη της, συμπεριλαμβανόμενων και των πιο ευάλωτων του Νότου.

Η “δημοκρατική” ΕΕ

Να έρθουμε τώρα και σε κάποιες τραυματικές εμπειρίες της Ελλάδας, στις οποίες καταπατήθηκε βάναυσα η ελεύθερη δημοκρατία από τις πρακτικές της ΕΕ. Θα πρότεινα να δεχθούμε ότι, στη μορφή δημοκρατίας που επικρατεί στις σύγχρονες οικονομίες, ως κυρίαρχη απαίτηση της εφαρμογής της, αναγνωρίζεται η εξασφάλιση συμφωνίας ανάμεσα στη βούληση της πλειοψηφίας του λαού και στις αποφάσεις και ενέργειες της εκάστοτε εξουσίας.

Η πρώτη και η πιο ανατριχιαστική δημοκρατική εκτροπή στην Ελλάδα αναφέρεται στις εκλογές του 2015 που το “ΟΧΙ” του 62% των ψηφισάντων μεταλλάχθηκε τη νύκτα σε “ΝΑΙ”. Ποιος θα όφειλε να είναι ο ρόλος της “δημοκρατικής” ΕΕ σε αυτή την εξόφθαλμη καταπάτηση της δημοκρατίας από την τότε ελληνική κυβέρνηση;

Να καλέσει, φυσικά, την ελληνική κυβέρνηση και να απαιτήσει άμεση εφαρμογή της δημοκρατίας. Αλλά, όπως είναι στους πάντες γνωστό, οι αξιωματούχοι της ΕΕ έδιναν όλη εκείνη τη νύκτα οδηγίες στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ενδεχομένως και σε άλλους Έλληνες αξιωματούχους, για το πώς θα χαλκευθεί αυτό το “έγκλημα” κατά της δημοκρατίας.

Συμφωνία των Πρεσπών

Η δεύτερη περίπτωση αναφέρεται στην εθνικά επιζήμια Συμφωνία των Πρεσπών. Αναρίθμητα συλλαλητήρια και σειρά δημοσκοπήσεων αποδείκνυαν, χωρίς την ελάχιστη αμφιβολία, την ύπαρξη ισχυρότατης αντίδρασης, από το 80% του ελληνικού λαού, που ήταν αντίθετο στο να δοθεί το όνομα Μακεδονία και τα παρεπόμενα, στο κρατίδιο των Σκοπίων. Ποια ήταν η “δημοκρατική” στάση της ΕΕ απέναντι στην υπόθεση αυτή των Σκοπίων;

Όπως είναι παγκοίνως γνωστό, η ΕΕ περιφρόνησε πλήρως την ξεκάθαρη βούληση του ελληνικού λαού. Μάλιστα άσκησε αφόρητη πίεση στην ελληνική κυβέρνηση για να προχωρήσει το ταχύτερο στην εθνικά επιζήμια αυτή συμφωνία (ανεξαρτήτως, βέβαια, του τι θα έπραττε η τότε κυβέρνηση χωρίς αυτή την πίεση της ΕΕ).

Τέλος, αφού η ΕΕ κατηγόρησε τους Έλληνες ως τεμπέληδες, άχρηστους και αλκοολικούς (όχι ή ίδια, αλλά ο γερμανικός Τύπος) και αφού επί δέκα χρόνια εξαθλίωσε τον ελληνικό λαό επιβάλλοντας του εγκληματικού περιεχομένου μνημόνια, τελικά ομολόγησε πρόσφατα, από κοινού και με το ΔΝΤ, ότι το 2010 «προτιμήθηκε η σωτηρία των τραπεζών και έτσι καταστράφηκε η Ελλάδα».

Όταν με το καλό τελειώσει αυτή η δοκιμασία της πανδημίας κι έρθει στη συνέχεια η οικονομική καταστροφή, το θεσμικό περιβάλλον στην υφήλιο θα είναι εντελώς διαφορετικό του παρόντος. Ανάμεσα και σε πολλές άλλες δραματικές μεταβολές, –των οποίων η ανάλυση δεν είναι του παρόντος–, η ΕΕ θα αποτελεί μια θλιβερή ανάμνηση του παρελθόντος. Γιατί, έστω και αν τα ισχυρότατα επενδυμένα συμφέροντα τη διατηρήσουν με τεχνητά μέσα σε κατάσταση ζόμπι, κανένα από τα πρώην κράτη-μέλη της δεν θα την περιβάλει με υπόληψη και εμπιστοσύνη.