Το αλαλούμ στον κρατικό μηχανισμό και τα περιοριστικά μέτρα

Αυτό που γίνεται κάθε φορά που εξαγγέλλονται μέτρα για τον κορονοϊό ξεπερνά κάθε πολίτη. Πρώτα ανακοινώνονται και αμέσως μετά ξεκινούν οι επεξηγήσεις και τα «ναι μεν αλλά». Και στις διευκρινίσεις χάνονται οι αρμόδιοι και μη, στη… μετάφραση, στους αστερίσκους και στις… ουρές.

Σε κανονικές συνθήκες τα μέτρα αυτά θα τα ζήλευε ακόμη και ο Όργουελ, αλλά είναι σαφές πως βιώνουμε μια πρωτόγνωρη “επίθεση”. Βρισκόμαστε σε κατάσταση έκτακτου ανάγκης. Είναι πρόδηλο ότι η ενίσχυση των μέτρων γίνεται επειδή δεν αποδίδουν. Και δεν αποδίδουν γιατί κάποιοι δεν τα εφαρμόζουν. Αυτοί είναι μια μικρή μερίδα που μπορεί να εντοπιστεί. Γιατί δεν γίνεται αυτό;

Είναι προφανές πως βιώνουμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση και ως εκ τούτου δεν υπήρχε προετοιμασία εκ των προτέρων ή κάποιο διαμορφωμένο σχέδιο δράσης, το οποίο παρέμενε στα συρτάρια των αρμοδίων για να ανασυρθεί στην περίπτωση του “όταν και όποτε χρειαστεί”. Τούτο μπορεί να θεωρηθεί ελαφρυντικό για τους διαχειριστές. Ωστόσο, δεν είναι άλλοθι για το αλαλούμ, το οποίο διαπιστώνεται στη διαχείριση.

Τα αυστηρά μέτρα, τα οποία προφανώς τα προτείνουν οι ειδικοί, θα πρέπει να τυγχάνουν επεξεργασίας πριν την εξαγγελία τους και να ελέγχεται εκ των προτέρων το μοντέλο υλοποίησής τους. Για να μην ακούμε διάφορα οργουελικά. Τα επιβεβαιωμένα κρούσματα, όπως ειπώθηκε, πρέπει να φοράνε βραχιολάκι για να ελέγχονται κατά πόσο παραμένουν στις οικίες τους. Αστυνομικοί θα μπορούν να “μπουκάρουν” στα σπίτια για να μετρούν τους διαμένοντες. Ένα πράγμα δηλαδή σαν προσκλητήριο παρόντων.

Αυτό το τελευταίο μετά την αντίδραση και για να προλάβουν περισσότερο κράξιμο, το πήραν πίσω με διευκρινίσεις που κάθε άλλο παρά είναι πειστικές. Εάν διαπιστωθεί, ειπώθηκε αρμοδίως, περίεργη κίνηση σε ένα σπίτι (;), όπως πολλά αυτοκίνητα σταθμευμένα έξω, μουσική, καπνός από κάρβουνα, θα περιμένει έξω ο αστυνομικός μέχρι να εξέλθουν και θα τους ρωτήσει τι έκαναν μέσα. Και αυτά τα λένε σοβαρά και θέλουν να τους πιστέψουν οι πολίτες.

Λογικές που τρομάζουν

Σε όλα αυτά ήλθε καπάκι και το αμίμητο σκίτσο της Αστυνομίας, που έδειχνε αστυνομικούς να κρατούν δια της βίας τους ανθρώπους στα σπίτια τους. Το απέσυραν κι αυτό. Αυτές οι λογικές, δυστυχώς, δημιουργούν συνειρμούς, που τρομάζουν. Αυτό το αλαλούμ, η ασυνεννοησία, φαίνεται να είχε προκαλέσει και την παρέμβαση του Προέδρου Αναστασιάδη, ο οποίος σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έσπευσε να αναφέρει πως «δεν θα ανεχτώ την όποια κατάχρηση εξουσίας που θα παραβιάζει άνευ λόγου το οικογενειακό άσυλο του κάθε πολίτη…». Για να παρέμβει προφανώς και του μετέφεραν την εικόνα η οποία διαμορφώθηκε και τα μηνύματα που εκπέμπονται από την κυβέρνηση για κάποια μέτρα.

Δηλώσεις δίνουν την εντύπωση πως διαχειριστές δεν έχουν αφομοιώσει τα μέτρα, τα οποία αποφασίζουν και τα ερμηνεύουν διαφορετικά, δίνοντας λανθασμένα το περιεχόμενό τους. Ακόμη και για θέματα που αφορούν, για παράδειγμα, τον περίπατο των κατοικίδιων ακούστηκαν διαφορετικές εξηγήσεις. Το ίδιο και για τη χρήση της αποστολής του sms για τις “κατ’ εξαίρεση διακινήσεις”.

Είναι σαφές πως διαπιστώνεται ως προς τη διαχείριση ένας πανικός, που είναι ο πιο κακός σύμμαχος σε τέτοιες συνθήκες. Αυτός ο πανικός, ο οποίος είναι και αποτέλεσμα και των αδυναμιών του συστήματος να διαχειριστεί την κατάσταση, οδηγεί σε προσπάθειες ενοχοποίησης των πολιτών. Αυτό αφορά, κυρίως, τον έλεγχο εφαρμογής των μέτρων (Αστυνομία).

Αυτή η αδυναμία έχει οδηγήσει, μεταξύ άλλων, το κράτος σε αυστηρότερα μέτρα. Υπάρχουν, ασφαλώς και οι ανεγκέφαλοι, οι αμετανόητοι, που δεν εφαρμόζουν τα μέτρα. Αυτοί πρέπει να τιμωρούνται με παραδειγματικό τρόπο. Μπορούν να το κάνουν αυτό, οι αρμόδιοι και να μην φορτώνουν τις μεγάλες ευθύνες γενικά και αόριστα στους πολίτες; Τα πιο πάνω δεν υποβαθμίζουν ποσώς τις προσπάθειες των μαχητών της πρώτης γραμμής. Οι διορθωτικές κινήσεις θα τους ενισχύσουν.