Σε βαρίδι εξελίσσονται τζιχαντιστές του Ιντλίμπ για τον Ερντογάν

Σε συνέντευξη του ο Blaize Miztal του Ινστιτούτου Hudson, αναφέρει πως η Τουρκία είναι αναγκασμένη να στραφεί εναντίον των τζιχαντιστών που υποστηρίζει στην Ιντλίμπ. Ταυτόχρονα σημειώνει πως δεν πρόκειται να συνεργαστεί με τις ΗΠΑ στην αντιμετώπιση του Ιράν.

Επισημαίνει πως οι ισορροπίες στην συριακή επαρχία κινούνται σε τεντωμένο σκοινί, αναφερόμενος στις σποραδικές συγκρούσεις του τουρκικού στρατού και της τζιχαντιστικής οργάνωσης Hayat Tahrir-al Sham, που ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της επαρχίας και αντιστρατεύεται ορισμένες διατάξεις της πρόσφατης εκεχειρίας που αποφάσισαν Πούτιν και Ερντογάν.

Σύμφωνα με τον Miztal, το καλύτερο σενάριο για Ουάσιγκτον, Μόσχα, Τεχεράνη και Δαμασκό, είναι να περάσει η Hayat Tahrir-al Sham, μία τζιχαντιστική ομάδα που προήλθε από διάσπαση της Αλ Κάιντα, στον έλεγχο της Άγκυρας. Όμως, ταυτόχρονα επισημαίνει, πως δεν είναι σίγουρο αν το επιθυμεί αυτό η οργάνωση.

Διότι η Hayat, αν και είναι υποχρεωμένη να συνεργαστεί με την Τουρκία για να προστατευτεί από τις επιθέσεις του Άσαντ, δεν έχει εγκαταλείψει την επιδίωξη της για την εγκαθίδρυση ενός ισλαμικού εμιράτου. Οι οπαδοί της δεν φαίνεται να προσδοκούν να μετατραπούν σε μισθοφόρους του τουρκικού στρατού, όπως άλλες συριακές ισλαμικές οργανώσεις.

Ο Miztal επισημαίνει πως η Τουρκία δεν θα μπορεί επί μακρόν να “πατά σε δύο βάρκες”. Είτε θα διακινδυνεύσει μία νέα σύγκρουση με το καθεστώς Άσαντ και τους συμμάχους του (Ρωσία, Ιράν), είτε θα υποχρεωθεί να στραφεί εναντίον της Hayat, από την στιγμή που η τελευταία εμμείνει στην τζιχαντιστική της δράση.

Τα παιχνίδι του Ερντογάν στο Ιντλίμπ

Όσον αφορά την αμερικανική πολιτική κατά του Ιράν επισημαίνει πως αυτή, αν και παραμένει σκληρή σε επίπεδο ρητορικής και κυρώσεων, δεν έχει καταφέρει να αναχαιτίσει την ιρανική επιρροή σε Λίβανο, Ιράκ και Υεμένη. Σχολιάζει την στάση αρκετών Αμερικανών αξιωματούχων, που υπολογίζουν σε ένα κοινό “μέτωπο” με την Τουρκία έναντι του Ιράν.

Ο Miztal σημειώνει πως με εξαίρεση την αντιπαράθεση τους στην Συρία, τα συμφέροντα Άγκυρας και Τεχεράνης συμπίπτουν σε άλλα ζητήματα, όπως την αποτροπή δημιουργίας κουρδικού κράτους στο Ιράκ. Αναφέρει πως το τελευταίο που ενδιαφέρει τον Ερντογάν είναι να οικοδομήσει μία εταιρική σχέση με τις ΗΠΑ.

Ο Τούρκος πρόεδρος ακολουθεί μία πολύπλευρη εξωτερική πολιτική, που θυμίζει το Κίνημα των Αδέσμευτων. Η δήλωση του πως «ο κόσμος είναι μεγαλύτερος από πέντε» (ο Ερντογάν αναφέρεται στα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας), είναι αποκαλυπτική των προθέσεων του, κατά τον Miztal. Ο Ερντογάν δεν θέλει να γίνει το “καλό παιδί” των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αντιθέτως οραματίζεται μία Τουρκία ως περιφερειακή δύναμη, με διευρυμένη επιρροή στο πολυπολικό διεθνές σύστημα που διαμορφώνεται.

Σύμφωνα με τον Miztal, η καθυστέρηση στην ενεργοποίηση των S-400 εντάσσεται σε ένα παιχνίδι διαπραγμάτευσης του Τούρκου προέδρου, που έχει ανάγκη την αμερικανική οικονομική βοήθεια για την καταρρέουσα τουρκική οικονομία, παρά σε μία ριζική μεταστροφή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.

• Με πληροφορίες από το ahvalnews.com