Σε ποιόν αιώνα ζει η Τουρκία, ή σε ποιόν κόσμο ζείτε κ. Σύμβουλε Εθνικής Ασφαλείας;

Η εφημερίδα “Τα Νέα” στις 30 Μαΐου 2020 δημοσίευσε ένα άρθρο του ναύαρχου Αλέξανδρου Διακόπουλου, Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας. Το άρθρο είναι γραμμένο με ιδιαίτερη διπλωματία και είναι προφανές ότι απηχεί κύκλους της κυβερνήσεως και ιδίως του υπουργείου Εξωτερικών. Από τις θέσεις που εκδιπλώνονται καθίσταται βέβαιο ότι η κυβέρνηση είναι παγιδευμένη στα αδιέξοδα της πολιτικής του κατευνασμού, που χειροτέρευσε μετά την συμφωνία του Ελσίνκι και ακολουθείται διαχρονικά έναντι της Τουρκίας.

Στόχος του άρθρου είναι να εξηγήσει την κυβερνητική στάση, ώστε να αμβλύνει τις αρνητικές εντυπώσεις που έχει δημιουργήσει ο κατευνασμός της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας, συνεχίζοντάς τον. Διότι, με εξαίρεση την υβριδική επίθεση στον Έβρο, η χώρα μας δεν αντιδρά στις παράνομες συμπεριφορές της γείτονος, που στρέφονται άμεσα ή έμμεσα εναντίον της. Αξίζει λοιπόν να σημειώσουμε κάποιες από τις ανησυχίες μας που προκύπτουν από το άρθρο.

Το ερευνητικό σκάφος Oruc Reis είχε όντως κινηθεί δυτικά της Κύπρου, όπως γράφει στο άρθρο, αλλά παραλείπει να πει ότι είχε κινηθεί τόσο δυτικά, ώστε να έχει εισβάλει στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και μάλιστα με τα ερευνητικά καλώδια απλωμένα προκλητικά στη θάλασσα. Όμως ο διαχρονικός κατευνασμός και το ότι η ελληνική φρεγάτα δεν το εμπόδισε κατά τον πλου του, όπως το είχε εμποδίσει στην προηγούμενη τέτοια εισβολή, δίνει σήμερα στην Τουρκία το θάρρος για το επόμενο βήμα. Αυτό πιθανότατα επίκειται, νοτίως Κρήτης–Καρπάθου-Ρόδου, σύμφωνα και με τα πρόσφατα δημοσιεύματα.

Γράφει το άρθρο ότι «οι σεισμικές έρευνες απαιτούν μεθοδικό πλου αρκετών ημερών…», πράγμα που δεν έκανε το Oruc Reis. Όμως έκανε πλου με ταχύτητα περίπου 4 κόμβων, δηλαδή όση απαιτείται για τις έρευνες αυτές. Η κυβέρνηση ουδέποτε ενημέρωσε αν το σκάφος είχε ανοικτούς τους μηχανισμούς καταγραφής του βυθού, που γίνεται μέσω των απλωμένων καλωδίων. Η ένοχη αυτή σιωπή πρέπει να θεωρείται αποκαλυπτική του γεγονότος ότι οι καταγραφείς βυθού λειτουργούσαν. Όμως μάλλον η κυβέρνηση θεωρεί ότι θα οξύνει την κατάσταση αν το παραδεχθεί.

Ασφαλώς συμφωνούμε ότι το Oruc Reis δεν έκανε ουσιαστική έρευνα στον βυθό της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Όμως με τον τρόπο που το έκανε ήθελε να επιδείξει πως η Τουρκία είναι ο διαχειριστής της περιοχής. Ήθελε επίσης να ανιχνεύσει τις ελληνικές αντιδράσεις στην επιδεικτικά προκλητική του πορεία. Η παράδοξη αντίδραση ήταν η κυβέρνηση να γίνει συνήγορος της Τουρκίας δικαιολογώντας την είσοδο του σκάφους με ανυπόστατη κακοκαιρία.

Οι ενοχλητικοί “ειδικοί και μη”

Το ότι το σκάφος αυτό δεν έκανε τη μεθοδική έρευνα που η επιστήμη απαιτεί, δεν σημαίνει ότι δεν εξερεύνησε, άρα παραβίασε, την ελληνική υφαλοκρηπίδα. Όμως, σύμφωνα με το άρθρο, τέτοιες απόψεις έκαναν «…διαφόρους “ειδικούς” και μη, να μιλάνε και να αρθρογραφούν…».

Δεν μας διαφεύγει της προσοχής η προσπάθεια απαξίας για αυτούς τους “ειδικούς και μη”. Δυστυχώς συνειρμικά μας θυμίζει κάποιους άλλους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, φασίζουσας νοοτροπίας, όπως ο “ετερόκλητος όχλος” των διαδηλωτών για την Μακεδονία μας ή παλαιότερα ο “εσμός των αλευρομαγείρων”, για όσους ασκούσαν κριτική στο βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού.

Αυτοί οι “ειδικοί και μη” δεν σημαίνει ότι έχουν απαραίτητα αντικυβερνητική διάθεση αποκαλύπτοντας ανεδαφικούς ισχυρισμούς της κυβερνήσεως. Γίνονται όμως ενοχλητικοί όταν αποκαλύπτουν πτυχές αυτής της κρίσεως, μεταξύ των οποίων και ψέματα, όπως ότι το Oruc Reis εισέβαλε στην υφαλοκρηπίδα μας λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών. Διότι τέτοιοι “ειδικοί και μη” αποκάλυψαν με ατράνταχτα στοιχεία αυτό το ψέμα της κυβερνήσεως.

Το απόρρητο προστατεύει την κυβέρνηση

Όπως έχουμε ξαναγράψει, η αλήθεια για το Oruc Reis κρατείται μυστική μόνον από τους Έλληνες πολίτες, αφού η Τουρκία τα γνωρίζει. Μία δε αποκάλυψη προερχόμενη από Τούρκους μπορεί να εκθέσει πολύ την κυβέρνηση, η οποία έχει αυτοπαγιδευθεί σε πιθανούς εκβιασμούς. Ομοίως μπορεί να την εκθέσουν και τυχόν αποκαλύψεις Τούρκων παραγόντων για τα διαβήματα μεταξύ υπουργείων Εξωτερικών Ελλάδας–Τουρκίας για το πρόβλημα που πρόσφατα δημιουργήθηκε με τους Τούρκους στρατιώτες στις όχθες του Έβρου.

Τα εν λόγω διαβήματα κρατούνται απόρρητα μόνον για τον ελληνικό λαό, αφού τα γνωρίζουν οι Τούρκοι υπεύθυνοι. Σύμφωνα με τον Κανονισμό Στρατιωτικής Αλληλογραφίας απόρρητο χαρακτηρίζεται «υλικό-πληροφορίες, οι οποίες εάν αποκαλυφθούν σε μη εξουσιοδοτημένο προσωπικό, είναι δυνατό να προκαλέσουν ζημιές στην Εθνική Άμυνα και ασφάλεια της χώρας, καθώς και στα ζωτικά της συμφέροντα».

Επομένως, αφού η Τουρκία τα γνωρίζει, απομένει μόνον ο ελληνικός λαός να είναι εκείνο το «μη εξουσιοδοτημένο προσωπικό, που είναι δυνατό να προκαλέσει ζημιές…»! Αυτό ασφαλώς είναι ανυπόστατο, αφού ο λαός μας είναι αδύνατον να «προδώσει» στους Τούρκους ένα μυστικό που ήδη γνωρίζουν.

Αφού λοιπόν δεν προστατεύεται η Ελλάδα από τον κίνδυνο διαφυγής του απορρήτου, απομένει μόνον η κυβέρνηση και ιδίως το υπουργείο Εξωτερικών για να προστατευθούν από το απόρρητο των διαβημάτων. Διότι μέσα από τα διαβήματα ενδεχομένως θα αποκαλυφθούν ακόμα πιο εσφαλμένοι χειρισμοί, από όσους μέχρι στιγμής έχουν φανερωθεί. Αλίμονο λοιπόν αν τα μάθουν οι «ειδικοί και μη» και τα εκθέσουν στους πολίτες.

Βεβαίως συμφωνούμε με το άρθρο για την σύγχυση που δημιουργήθηκε με το πρόσφατο ζήτημα του φράχτη στην όχθη του Έβρου. Μόνον που οφείλουμε να επισημάνουμε ότι αυτή η σύγχυση και η δυσπιστία του λαού και των “ειδικών και μη” δεν είναι τυχαία. Οφείλονται στα κυβερνητικά σφάλματα και την επιδειχθείσα μυστικότητα. Επί πλέον κατέστη προφανές ότι έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη των συμπολιτών μας στο πολιτικό σύστημα για την υπεράσπιση της ακεραιότητας του πατρίου εδάφους, θάλασσας και αέρα.

Παράδοξες ψευδαισθήσεις των ειδικών της κυβέρνησης

Πως όμως να μην κλονίζεται αυτή η εμπιστοσύνη όταν από το άρθρο φαίνεται ότι στην κυβέρνηση και το υπουργείο Εξωτερικών επικρατούν ακόμα ψευδαισθήσεις πως η Τουρκία θα αλλάξει πορεία; Ψευδαισθήσεις όπως για “ένα συνεργατικό σχέδιο θετικού αθροίσματος”! Ψευδαισθήσεις «…πως στη γειτονική Τουρκία (σ.σ. υπάρχει) μία μερίδα του πολιτικού κόσμου αλλά και της κοινωνίας των πολιτών που αντιλαμβάνεται το διεθνές σύστημα με τον ίδιο τρόπο (σ.σ. όπως η Ελλάδα)»! Ψευδαισθήσεις ότι «…η διπλωματία των κανονιοφόρων ανήκει στον 19ο αιώνα …» και άλλα παρόμοια σχετικά που γράφονται στο άρθρο!

Επίσης όλοι γνωρίζουμε ότι η Τουρκία έχει λάβει στρατηγική απόφαση για να ενεργεί επιθετικά και επεκτατικά. Την απόφαση αυτή εγκρίνει όλο το φάσμα του πολιτικού της συστήματος, πλην του φιλοκουρδικού κόμματος. Πως λοιπόν μπορούμε να εμπιστευόμαστε την κυβέρνηση όταν, με βάση το άρθρο, θεωρεί ακόμα ότι η Τουρκία «…πρέπει να αποφασίσει σε ποια ήπειρο ανήκει και σε ποιον αιώνα ζει»;. Πως να μην αναρωτηθούμε σε ποιον αιώνα ζουν οι ειδικοί της κυβέρνησης, έχοντας τέτοιες ψευδαισθήσεις; Πώς να μην πούμε Θεέ μου φύλαγε την Ελλάδα, περιλαμβανομένων των “ειδικών και μη”;!