Η τριμερής στη Γερμανία – Θα ήταν για γέλια αν δεν ήταν για κλάματα

Η σύντομη γελοιοποίηση της “μυστικής διπλωματίας” που σκέφτηκε το σοφό Βερολίνο για να φέρει “κοντά” την Αθήνα και την Άγκυρα έδειξε πόσο βιαστικά και επιπόλαια τοποθετήθηκε το Μέγαρο Μαξίμου σε μια πολύ σοβαρή υπόθεση εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας της Ελλάδας.

Ενεργώντας εκτός διπλωματικής κανονικότητας και εκθέτοντας τον υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Δένδια, που επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, επίσημα εκπροσωπώντας τη χώρα του, προσπαθεί να αποσπάσει κάποια πολιτικά κέρδη στην ΕΕ με συγκεκριμένες (και υποτίθεται, εγκεκριμένες από τον πρωθυπουργό) θέσεις, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έστειλε για συνεννοήσεις με Γερμανία και Τουρκία μία δική του σύμβουλο από το Μέγαρο Μαξίμου – άγνωστο βέβαια με ποιες εντολές, δεδομένου, ότι οι συνομιλίες θα ήταν μυστικές.

Το τραγελαφικό της ιστορίας είναι, ότι για τη γελοιοποίηση της υπόθεσης φρόντισε η Άγκυρα, “ξεφωνίζοντας” την ατυχέστατη αυτή “τριμερή” συνάντηση, η οποία δεν άλλαζε φυσικά κανένα από τα δεδομένα των καταστάσεων που έχει προκαλέσει στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο η Τουρκία, ούτε αλλάζει τις επίσημες ελληνικές θέσεις, που διατυπώνει στην ΕΕ ο υπουργός Εξωτερικών.

Εκτεθειμένη βγήκε και η κυρία Μέρκελ, που σε ένα ξέσπασμα πολιτικής ευφυίας(!), σκέφτηκε και επέβαλε στην Αθήνα αυτές τις “μυστικές” συνομιλίες. Η Άγκυρα βέβαια δεν αρνήθηκε, αφού την βόλευαν ειδικά μετά το αρνητικό κλίμα που προκάλεσε η ίδια διεθνώς με τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Αποδείχθηκε, πάντως, ότι δεν πήρε και στα σοβαρά τη συνάντηση.

Το μόνο που μπορεί να πει τώρα το Μέγαρο Μαξίμου, επιδένοντας το τραύμα του, είναι «ας ξεχάσουμε αυτό το θλιβερό επεισόδιο», όπως έλεγε η ρωμαϊκή φρουρά μετά από κάθε στραπάτσο της από τους θυελλώδεις Γαλάτες του Αστερίξ…