Η νίκη των σπαγκοραμμένων στη Σύνοδο Κορυφής έχει γερμανική οσμή

Η σύναξη με τους ατέρμονες καυγάδες στις Βρυξέλλες θύμιζε, ώσπου να τελειώσει, αντίπαλα χωριά του 1800 για το πηγάδι της περιοχής, παρά αρχηγούς κρατών που διεκδικούν την ηγεσία του κόσμου. Το θλιβερό θέαμα πήρε τέλος με την, αναμενόμενη, επικράτηση των τεσσάρων σπαγκοραμμένων!

Η Μέρκελ, σαν να ήξερε εκ των προτέρων το τελικό αποτέλεσμα που ευνοεί (εννοείται) τη Γερμανία, είχε αποφύγει δηλώσεις και εμφανίσεις, ενώ ο Μακρόν απείλησε ότι θα εγκαταλείψει τη Διάσκεψη, κρίνοντας ότι μπορεί κανείς να κρυφτεί εξίσου καλά είτε μένοντας μακριά από τις κάμερες, είτε κάνοντας φασαρία επί σκηνής.

Τελικά το χρηματικό αποτέλεσμα ήταν στο “παρ’ ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα”! Όμως δεν είναι αυτό το πιο σημαντικό. Το συμπέρασμα αυτής της συνόδου κορυφής επιβεβαιώνει ότι οι ισχυροί της ΕΕ μπορούν, αλλά δεν θέλουν να βοηθήσουν τους πιο αδύναμους εταίρους να βγουν από τις δυσκολίες. Και δεν θέλουν επειδή δεν φοβούνται κάποια ανταρσία του ευρωπαϊκού Νότου.

Για την ώρα τουλάχιστον κρατάνε τις χώρες της νότιας Ευρώπης γερά δεμένες στο κάρο της δικής τους ΕΕ, της Ευρώπης των ισχυρών και των πλούσιων. Είναι ο απόλυτος χλευασμός προς τους Ευρωπαίους πολίτες ότι το Βερολίνο δεν (μπορεί να) επιβάλλει τη δημόσια θέση του στα ξαδέλφια της Βιέννης και στους Ολλανδούς παραγωγούς τουλίπας. Αλλά γιατί να το κάνει;

Παρωχημένη η Ευρώπη

Ο Ιταλός Κόντε απειλούσε ότι θα τα κάνει λίμπα αλλά παραδόθηκε, οι δε Ισπανοί “συριζαίοι” του Ποδέμος αποδέχονται στην πράξη το αποτέλεσμα της Διάσκεψης (στην ίδια γραμμή με τη Λεπέν που επιβεβαιώνει τις υποψίες ότι δεν είναι κάτι περισσότερο από μια ευπρεπής αστή νοικοκυρά, αλλά εντελώς μέτρια πολιτικός, ενώ ο Μελανσόν που εκπροσωπεί την άλαλη ευρωπαϊκή Αριστερά, “απέσβετω το λάλον ύδωρ”).

Στο τέλος-τέλος ο Μακρόν, ατενίζων το υπερπέραν με το αχνό χαμόγελο στα χείλη στις προτιμητέες φωτογραφίες του, αποδεικνύεται επαρκέστατος, αφού με λίγο ξύλο στους δρόμους, διέλυσε ότι είχε απομείνει από τα Κίτρινα Γιλέκα. Και οι Γάλλοι, όπως και στην Ελλάδα, δεν έχουν τι άλλο να ψηφίσουν! Και όσο για τον Σαλβίνι, μόλις τα ΜΜΕ κατάλαβαν (βοηθούντος του κορονοϊού) ότι πρόκειται για ένα ακόμα φανφαρόνο Ιταλό, έπαψαν να ασχολούνται μαζί του.

Το μόνο πραγματικό πρόβλημα για την Ευρώπη, είναι ότι κάθε μέρα που περνάει γίνεται όλο και πιο παρωχημένη, σαν να σουρώνει στο πλύσιμο, ως πολιτικός οργανισμός. Ούτε καν με την Τουρκία δεν τολμάνε να τα βάλουν τα “θηρία” των Βρυξελλών και αφήνουν τον “ρομαντικό” Μακρόν μόνο και ανυπεράσπιστο μπρος στο θρασύ Ερντογάν. Το “πρόβλημα Ερντογάν” θα το συζητήσουν από το φθινόπωρο και μετά, λες και όσα έχει κάνει ως τώρα ο σουλτάνος δεν φτάνουν για να του τραβήξει κάποιος το αφτί.

Μια κακόγουστη φάρσα

Η ΕΕ σουρώνει, γράφω, επειδή δεν μπορεί να επιβάλλει την παρουσία της στη διεθνή σκηνή, χωρίς να έχει δικά της όπλα. Και, ως γνωστόν, “η εξουσία είναι στην άκρη του τουφεκιού”, όπως δίδασκε ο Μάο. Το χειρότερο είναι ότι η Γαλλία, που έχει ακόμα και ατομική βόμβα, αδυνατεί να τη μετατρέψει σε πολιτική δύναμη. Η δε Γερμανία, αν αποκτήσει όπλα μαζικής ισχύος, μπορεί να αναζωπυρώσει μίση, να σκορπίσει πανικό, να διαλυθεί το μαγαζί.

Ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας δεν εξαρτάται μόνο από τις διαθέσεις των ΗΠΑ, αλλά πολύ περισσότερο από τη Ρωσία που λογικά δεν θα είναι διατεθειμένη να διακινδυνεύσει να ξαναζήσει τον εφιάλτη με τον Χίτλερ και τα 20 και πλέον εκατομμύρια Ρώσους νεκρούς. Με απλά λόγια όλοι αποφεύγουν να μιλήσουν, αλλά η πιθανότητα επανεξοπλισμού της Γερμανίας είναι μοιραία εισαγωγή σε πυρηνικό παγκόσμιο πόλεμο. Η ΕΕ είναι δέσμια ανάμεσα στον ρωσικό ογκόλιθο και στην αναπόφευκτη Αμερική.

Η Γερμανία μόνη της είναι πολύ μικρή για μεγάλα πράγματα στο πλανητικό πεδίο και η ΕΕ με ηγέτη ένα άοπλο Βερολίνο είναι “κουτσή Μαρία”! Τα δυτικά ΜΜΕ θεώρησαν φυσικό ότι οι τέσσερεις μικροί τσιγκούνηδες επέβαλλαν τις θελήσεις τους. Το αρχικό γαλλογερμανικό σχέδιο αναγνώριζε πως υπάρχει πραγματικό πρόβλημα και επιχειρούσε να το αμβλύνει. Τουλάχιστον στα χαρτιά, στις δημόσιες προθέσεις. Οι “τέσσερις” το αγνόησαν και επέβαλλαν τη θέλησή τους.

Άραγε Παρίσι και Βερολίνο δεν ήξεραν ούτε πρόβλεψαν τις αντιδράσεις των “τεσσάρων”; Μα τότε τι σόϊ ηγέτες είναι, τόσο ανίκανοι να προβλέψουν τα στοιχειώδη; Αν ήξεραν γιατί δεν φρόντισαν εκ των προτέρων; Η ΕΕ, δηλαδή, δεν εξαρτάται από το Βερολίνο, αλλά από την Κοπεγχάγη με τη μικρή γοργόνα; Μήπως μας δουλεύουν; Μήπως όλο αυτό δεν ήταν ένας καυγάς του 1800 για το πηγάδι, αλλά μια φάρσα σε βάρος μας που έστησαν “οι πονηροί χωρικοί” που δεν ζουν στη Βιέννη και στη Στοκχόλμη, αλλά στο Βερολίνο και στο Παρίσι;