«Η Τουρκία δεν μπλοφάρει, είναι έτοιμη για πόλεμο»!

«Στην πραγματικότητα, η Τουρκία είχε ήδη αποδείξει ότι θα μπορούσε να αντέξει οποιαδήποτε σύγκρουση για τα δικαιώματά της στην Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο, και δεν μπλοφάρει» έγραψε ο γνωστός Τούρκος δημοσιογράφος Μουράτ Γετκίν (Murat Yetkin) στο μπλογκ του. Ο Γετκίν θεωρείται δημοσιογράφος-blogger που ασκεί επιρροή στην Τουρκία, καθώς έχει διατελέσει για πολλά χρόνια διευθυντής της Χουριέτ.

Μέσα από το άρθρο του κάνει μια σύντομη ανάλυση των τελευταίων εξελίξεων στα ελληνοτουρκικά και το ενδεχόμενο σύγκρουσης. Ο Μουράτ Γετκίν χαίρει εκτίμησης τόσο στην Τουρκία όσο και στην Ελλάδα από κάποιους δημοσιογραφικούς κύκλους. Έλληνας δημοσιογράφος μάλιστα θεωρεί τον Μουράτ Γετκίν «σπάνιο δείγμα δημοσιογράφου με κοφτερό μυαλό, χαμογελαστό και εξαιρετικά ικανό στο να εκλαϊκεύει τα σύνθετα πολιτικά ή διεθνή ζητήματα». Μπορεί ο Γετκίν να είναι “χαμογελαστός”, αλλά στο παρόν άρθρο του εντοπίσαμε αλήθειες, ανακρίβειες, και επιδέξια εκφοβιστική προπαγάνδα. Διαβάζουμε λοιπόν τα βασικά σημεία:

«Στην πραγματικότητα, η Τουρκία είχε ήδη αποδείξει ότι θα μπορούσε να αντέξει οποιαδήποτε σύγκρουση για τα δικαιώματά της στην Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο, και δεν μπλοφάρει. Το 1964, ο πρωθυπουργός Ισμέτ Ινονού απάντησε στις παρατηρήσεις του προέδρου των ΗΠΑ Λίντον Τζόνσον για την Κύπρο, λέγοντας ότι η Τουρκία θα φύγει από το ΝΑΤΟ εάν είναι απαραίτητο».

»Όταν μια φασιστική χούντα ανέτρεψε την κυβέρνηση στην Κύπρο το 1974, ορισμένοι ερμήνευσαν τις προειδοποιήσεις της Τουρκίας ως μπλόφα, αλλά στη συνέχεια ήρθε η στρατιωτική επέμβασή της. Το 1996, οι ΗΠΑ αναγκάστηκαν να παρέμβουν όταν συνειδητοποιήθηκε ότι τα νησιά Kardak/Imia, τα οποία οπλίστηκαν από την Ελλάδα παρά τη συμφωνία, και τα ελληνικά πολεμικά πλοία στην περιοχή, ήταν εκτεθειμένα στο τουρκικό πυροβολικό και θα μπορούσαν να χτυπηθούν χωρίς να επέμβουν τουρκικά μαχητικά ή πολεμικά πλοία»

»Η Τουρκία έχει αποδείξει αρκετές φορές -ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνάει- ότι είναι πάντα έτοιμη να κόψει τις γέφυρες όταν πρόκειται για ζητήματα σχετικά με Κύπρο ή Ανατολική Μεσόγειο. Με αυτήν την προοπτική, από τη συνάντηση στο Βερολίνο μπορεί να προκύψει διάλογος άνευ όρων. Διαφορετικά, φαίνεται ότι η ένταση θα συνεχιστεί».

»Και απλώς να θυμάστε ότι όλα αυτά ξεκίνησαν με τον Αβδούλ Χαμίτ Β’ (1842-1918, ένας Οθωμανός σουλτάνος ​​που γενικά επαινέθηκε από τους συντηρητικούς πολιτικούς στην Τουρκία) όταν παρέδωσε την Κύπρο στο Ηνωμένο Βασίλειο χωρίς να ρίξει μια σφαίρα, αλλά ως δώρο για τη διάσωση του θρόνου από τους Ρώσους. Αυτό συνέβη επίσης με τη συμφωνία του Βερολίνου το 1878. Όσοι προσπαθούν να περιφρονούν τον ιδρυτή της Τουρκίας Ατατούρκ και τον διάδοχό του Ισμέτ Ινονού, ο οποίος έσωσε τη χώρα από την κατοχή και ίδρυσε την Τουρκική Δημοκρατία, φυσικά, δεν θα ήθελαν να το θυμόμαστε αυτό».

Αλήθειες και ανακρίβειες

Πρέπει να δοθεί σημασία στο σημείο που ο δημοσιογράφος λέει ότι η Τουρκία είναι έτοιμη “ανεξάρτητα από το ποιος κυβερνάει”. Είναι αληθές αυτό. Είτε σήμερα βρίσκεται ο Ερντογάν στο τιμόνι είτε κάποιος άλλος, η τουρκική πολιτική δεν αλλάζει στους βασικούς άξονες. Τα προβλήματα με την Τουρκία είναι δομικό δημιούργημα του τουρκικού κατεστημένου και όχι αποτέλεσμα ενός “τρελού”.

Είναι βέβαια αλήθεια ότι ο Ερντογάν τα αναβάθμισε καταλυτικά, ξεπερνώντας σε “μαεστρία” τους προηγούμενους. Οι ισχυρισμοί του βουλευτή της ΝΔ και ακαδημαϊκού γνώστη των ελληνοτουρκικών ζητημάτων Δημήτρη Καιρίδη ότι «υπάρχει μια κωμικοτραγική κατάσταση στην Άγκυρα» και ότι «η Τουρκία είναι αμήχανη» είναι εκτός πραγματικότητας, αν πιστέψουμε τουλάχιστον τα γεγονότα κι όχι τις διάφορες διαψευδόμενες θεωρίες που ανθούν στην Αθήνα.

Όσα αναφέρει ο Γετκίν για το επεισόδιο του 1964 (απειλητική επιστολή Λίντον Τζόνσον) δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Σε εκείνη την κρίσιμη στιγμή των αμερικανοτουρκικών σχέσεων οι Τούρκοι οπωσδήποτε δεν θα μπορούσαν να αποχωρήσουν από το NATO δεδομένης της σοβιετικής απειλής. Όταν μπούκαραν οι σοβιετικοί στην Τσεχοσλοβακία, δεν είδαμε τους Τούρκους να παίρνουν το καπελάκι τους και να φεύγουν από το NATO. Αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία ναι μεν είναι περήφανη, αλλά παράλληλα φτιάχνει και τα αφηγήματά της. Αυτό κάνει και ο Γετκίν.

Το αν η Τουρκία ήταν πάντα έτοιμη να “κόψει γέφυρες” δεν ισχύει. Παρά το γεγονός ότι η ΕΕ έχει απορρίψει επανειλημμένα την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΟΚ/ΕΕ, η Άγκυρα επιμένει να χτυπάει την πόρτα της, ενώ γνωρίζει ότι στο Κυπριακό η υπόθεση σκαλώνει. Βεβαίως, το κάνει εξαιρετικά έξυπνα και ωφελιμιστικά, αλλά δεν είναι αληθές αυτό που αναφέρει ο δημοσιογράφος. Πρόκειται για τουρκικές “μαγκιές”, οι οποίες είναι γνωστές σε όλους τους διπλωματικούς κύκλους.

Το αν η Τουρκία μπορεί να σηκώσει μια ένοπλη σύγκρουση για την Κύπρο ή την Ανατολική Μεσόγειο, είναι κάτι που βρίσκεται στο χέρι της Αθήνας. Ο Γετκίν δείχνει πολύ αισιόδοξος δίχως ίχνος εγκράτειας. Το γεγονός λοιπόν ότι ο Γετκίν το αναφέρει αυτό με τόση άνεση είναι διότι βλέπει ξεκάθαρα την κατάσταση. Η Ελλάδα όντας πιο αδύναμη -από δική της ευθύνη- δεν έχει προχωρήσει ταχύτατα στο επόμενο βήμα: τη δημιουργία στρατιωτικής συμμαχίας με άλλα κράτη της περιοχής. Σε αυτή την περίπτωση, ο Γετκίν θα ήταν σίγουρα πολύ πιο εγκρατής καθώς θα αντιλαμβανόταν ότι η Τουρκία θα αντιμετώπιζε σοβαρά το ενδεχόμενο στρατιωτικής συντριβής άνευ προηγουμένου.

Το βασικότερο σημείο όμως του δημοσιογράφου, που σχετίζεται με το γεγονός ότι η Τουρκία δεν μπλοφάρει, είναι προβληματικό. Είναι απορίας άξιο, πως είναι δυνατόν ένας ανεξάρτητος και αντι-ερντογανικός δημοσιογράφος να είναι τόσο σίγουρος ότι η κυβέρνησή του δεν μπλοφάρει. Ποιός μπορεί άραγε να το γνωρίζει αυτό, εκτός από συγκεκριμένους Τούρκους αξιωματούχους και το επιτελείο Ερντογάν;

Θα περίμενε κανείς ότι ένας δημοσιογράφος, που είναι υποτίθεται δημοκράτης και θέλει να συμβάλει στην ειρηνική συζήτηση, να αποφεύγει τέτοιου είδους προπαγανδιστικό και πειθαναγκαστικό λόγο. Ο Γετκίν όμως δεν το κάνει και δείχνει πόσο βαθύτατα καθεστωτικός είναι που χειρίζεται επικίνδυνο αρνητικό εθνικιστικό λόγο με το γάντι. Στην πραγματικότητα όμως, ο “χαμογελαστός” Γετκίν προσπαθεί να εκφοβίσει.