This is Cyprus! – Ντροπή για το πολιτικό σύστημα τα “χρυσά διαβατήρια”

Η κορύφωση της κατάντιας και της ντροπής, ήταν το βίντεο του Αλ Τζαζίρα με τα “χρυσά διαβατήρια”. Στα τηλεοπτικά ρεπορτάζ “παίζουν” οι θλιβερές εικόνες και το επαναλαμβανόμενο ως “εθνική ατάκα”, «this is Cyprus»! Είναι, βέβαια και μέρος των κομματικών αντιπαραθέσεων, εκεί όπου κυριαρχεί το αλληλοκάρφωμα. Αλληλοκαρφώματα υπάρχουν μεταξύ εκείνων που έχουν “λερωμένη τη φωλιά” τους και επιτίθενται για να αφήσουν πίσω τα δικά τους.

Γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες ενός σκηνικού αντιπαραθέσεων. Από το “ξελαρύγγισμα” της καθημερινότητας του κομματικού συστήματος, αναζητείται το πολιτικό κέρδος, αγνοώντας προφανώς ότι οι πολίτες, πλην του σκληρού πυρήνα που βαθμηδόν μειώνεται, στην πλειοψηφία τους δεν τρώνε κουτόχορτο! Είναι σαφές πως το θέμα των “χρυσών διαβατηρίων”, συντηρείται στο προσκήνιο, όχι τόσο για να γίνουν τομές και αλλαγές, αλλά για να κερδηθούν πόντοι στην πολιτική αρένα του ανταγωνισμού.

Όλα στο βωμό των ψήφων, που και αυτοί μειώνονται, καθώς η μεγάλη εικόνα και η συμπεριφορά αυτή σπρώχνει, δυστυχώς, τους πολίτες στην αποχή. Άλλα θέματα στη δημόσια σφαίρα, αν και απόρροια του διεθνούς ρεζιλέματος, βρίσκονται στην κορυφή των συζητήσεων. Μέχρι να προβληθεί ένα νέο βίντεο, που όπως λέγεται υπάρχει, το πολιτικό σύστημα έχει περάσει σε άλλα πεδία μάχης.

Η κυβέρνηση έχει τσακωθεί σχεδόν με όλους τους ανεξάρτητους θεσμούς του κράτους. Άλλο η διαφωνία και η διαφορετική ανάγνωση μιας απόφασης ή ενός γεγονότος και διαφορετικό να αρχίζει πόλεμος εξόντωσης. Και δίκαιο να έχει, οι μέθοδοι που επιστρατεύονται είναι λανθασμένοι. Στη διαδρομή αυτής της διακυβέρνησης έχουμε παρακολουθήσει πολλά θέατρα του παραλόγου. Γιατί αναπτύσσεται αυτή η νοοτροπία;

Δεν ανέχονται την κριτική; Θεωρούν όσους διορίζουν “δικούς τους ανθρώπους” και εκφραστές των πολιτικών τους; Η διαχείριση των κρίσεων, πολιτικών, οικονομικών, υγειονομικών, γίνεται κάτω από πίεση και εκνευρισμό. Θέλουν τη δική τους αλήθεια να ισχύσει και να επικρατήσει. Αυτό, όμως, δεν είναι δυνατό να το πιστεύουν και πολύ
περισσότερο να θέλουν να το επιβάλουν. Η δική τους εκδοχή θα πρέπει να εκτεθεί στη δημόσια σφαίρα, όπως και οι υπόλοιπες και να κριθούν.

Η αντιπαράθεση με τον Γενικό Ελεγκτή

Η αντιπαράθεση με τον Γενικό Ελεγκτή, τον οποίο ειρήσθω εν παρόδω αυτή η κυβέρνηση με “καμάρι” διόρισε, φαίνεται να έχει φθάσει στα άκρα. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι δυο θεσμοί βρίσκονται απέναντι. Ο Γενικός Ελεγκτής, μπορεί να λειτουργεί μερικές φορές υπερβολικά, να αρέσκεται στη δημόσια προβολή και να έχει “κολλήματα”, αλλά έρευνές του έχουν φέρει στο προσκήνιο πολλές στρεβλώσεις και παθογένειες, όπως και σκάνδαλα.

Ο θεσμός αυτός λόγω της λειτουργίας του, που πολλές φορές παραπέμπει σε ένα δονκιχωτισμό, τυγχάνει υποστήριξης από τους πολίτες. Και αυτό γιατί σε μερικές περιπτώσεις ρίχνει φως σε σκοτεινές λειτουργίες του συστήματος. Γιατί δεν θέλουν ούτε “ζωγραφιστό” να τον βλέπουν στο Προεδρικό, αυτό είναι ένα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί από τους ίδιους, τους βρισκόμενους στον λόφο των Αγίων Ομολογητών.

Σε μια αντιπαράθεση δεν είναι όλα, ασφαλώς, άσπρο-μαύρο. Αλλά όσοι έχουν προϊστορία “καβγάδων”, σαφώς και κρίνονται με επιβαρυντικά στοιχεία. Δεν μπορεί να φταίνε πάντα οι άλλοι, οι “ενοχλητικοί”! Είναι σαφές πως όταν υπάρχει μια αντιπαράθεση, στα πλαίσια της δημοκρατίας, θα πρέπει να αναζητούνται λύσεις. Οι λογικές «δεν μας κάνει», «πρέπει να φύγει» δεν μπορούν να αφορούν θεσμούς. Υπάρχει και η οδός της συνεννόησης, ή στην προκειμένη περίπτωση της από κοινού προσφυγής στο Ανώτατο Δικαστήριο, για να ξεκαθαρίσουν τα όρια των αρμοδιοτήτων και να γίνει σεβαστή η απόφαση.

Είναι πρόδηλο ότι η εικόνα της κυβέρνησης “καβγατζή” κουράζει και είναι αναποτελεσματική. Την ίδια ώρα, το μεγάλο κόμμα της αντιπολίτευσης, δεν μπορεί να πείσει. Είναι μέρος του συστήματος και με πολλές “τάτσες” στην κομματική φορεσιά! Μπορεί να φωνάζει για τους άλλους και να έχει δίκαιο, ωστόσο δεν μπορεί να μην κοιτάζει και στα του οίκου του. Και εκεί έχει πρόβλημα.