Ακρίτα: Έγινε δεκτή η παραίτησή μου από “ΤΑ ΝΕΑ”

Η Έλενα Ακρίτα με ανάρτησή της στα κοινωνικά δίκτυα,ενημέρωσε ότι παραιτήθηκε από την εφημερίδα «Τα Νέα» και ότι η παραίτηση έγινε δεκτή.

Υπέβαλε παραίτηση επειδή έκρινε ότι λογοκρίθηκε άρθρο της στο στήλη που κρατούσε επί 15 χρόνια. «Με καθυστέρηση δυο ημερών, η παραίτηση μου από τα Νέα έγινε δεκτή», έγραψε συγκεκριμένα η κυρία Ακρίτα. Νωρίτερα είχε αναρτήσει κείμενο ότι παραιτήθηκε αλλά δεν της είχαν απαντήσει αν η παραίτηση έγινε αποδεκτή. Συγκεκριμένα έγραφε:

«Χτες το πρωί έστειλα επιστολή παραίτησης στον κ. Γιώργο Μαντέλα διευθυντή των Νέων. Ακόμα δεν έχει γίνει δεκτή, δεν έχει καν απαντηθεί. “Γείτονες” συνάδελφοι μού λεν πώς στην εφημερίδα δεν περίμεναν να δημοσιοποιήσω το λογοκριμένο κείμενο. Πίστευαν ότι θα το αφήσω να περάσει έτσι και θα συνεχίσω κανονικά κάθε Σάββατο, σαν να μην τρέχει τίποτα. “Γείτονες” μού λένε επίσης ότι υπάρχουν εντάσεις και διχογνωμίες (για να το θέσω κομψά) πάνω στο θέμα μου. Όμως, επειδή, ως δημοσιογράφος έχω μάθει να μην στηρίζομαι σε μαρτυρίες “γειτόνων”, δεν θα επεκταθώ. Έτσι κι αλλιώς, την απόφασή μου την έχω πάρει. Στα Νέα ξεκίνησα πριν είκοσι χρόνια με διευθυντή τον Λέοντα Καραπαναγιώτη κι αποχωρώ με σύμβουλο έκδοσης τον Γιώργο Παπαχρήστο. Ας είναι. Την αγάπη μου στους συναδέλφους που αφήνω πίσω μου».

Απάντηση;

Ο Γιώργος Παπαχρήστος υπογράφει εν τω μεταξύ ένα άρθρο όπου αφου αναφέρεται στο προσωπικό δράμα ανθρώπων που έχασαν συγγενή από τον κορονοϊό περνάει στην κριτική χωρίς να αναφέρει ονόματα: «…Και οι μικρές τραγωδίες, μικρές στην κλίμακα, τεράστιες επί προσωπικού. Ο φίλος. Που πριν από οκτώ-εννιά μήνες έχασε τον πατέρα του. …Που πήγε στο καφενείο για μια μπιρίμπα με τους άλλους γερόντους, και γύρισε χτυπημένος από τον ιό… Ο φίλος, που εδώ και μερικές ημέρες μετράει και δεύτερη απώλεια. Τη γυναίκα του. Που πήγαινε κάθε μέρα με το μετρό στο Μεταξουργείο, στη δουλειά της, άλλα εκείνη τη μέρα την ηλιόλουστη, πήρε λεωφορείο. Και τρεις μέρες μετά, εμφάνισε τα πρώτα συμπτώματα. Πάλεψε, σκληρά πέντε εβδομάδες. Και δεν τα κατάφερε. Και τώρα μένει ο φίλος με δυο κοριτσάκια στην εφηβεία και μια γριά μάνα. Να κλαίει την τύχη του, μέσα στον αβάσταχτο πόνο που νιώθει και όλοι μαζί για το κακό που τους βρήκε.

»Μικρές καθημερινές τραγωδίες, σε έναν ωκεανό ανάλογων. Στην Ελλάδα και τον κόσμο ολόκληρο. Ακούς, και δεν πιστεύεις. Είναι υπερβολές; Εγινε κάτι, και μετά μεγαλοποιήθηκε; Συνέβη κάτι άλλο και πήρε τη μορφή που σου αφηγήθηκαν; Οχι, είναι η αλήθεια. Στυγνά. Και στεγνά. Χωρίς ωραιοποιήσεις ή διορθωτικές παρεμβάσεις. Η πραγματικότητα, δεν χρειάζεται τίποτε για να είναι αυτή που δείχνει – σκληρή και αδυσώπητη…

Εμπόριο συναισθημάτων

»Η πραγματικότητα. Και η επίδειξη συναισθημάτων. Μιλάω για ό,τι συμβαίνει, άρα είμαι πιο ευαίσθητος από εσένα που ασχολείσαι με αλλότρια. Ιδού εγώ ο ευαίσθητος, αποθεώστε με, αποθεώστε με λέω, είμαι ο συναισθηματικός, ο δακρύων σε κάθε ευκαιρία, ο ουμανιστής, ο αλληλέγγυος, ο σαμαρείτης. Και ιδού – τον βλέπετε – αυτός είναι ο ανάλγητος, ο σκληρός στον ανθρώπινο πόνο, ο αδιάφορος στη δυστυχία, στις ζωές που χάνονται, στις τραγωδίες που τις ακολουθούν. Ετοιμαστείτε να τον λιθοβολήσουμε.

»Το καινούργιο είδος στη ζωή μας. Ο έμπορος των συναισθημάτων. Που τα ξέρει όλα και μπορεί – έτσι πιστεύει – να εισχωρήσει μέσα σου να δει τι αισθάνεσαι. Αν πονάς με τον πόνο του διπλανού σου, αν στενοχωριέσαι για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, αν θλίβεσαι για ό,τι συμβαίνει. Και έχει και μέτρο ο έμπορος. Πήχη. Πώς έκοβαν τα υφάσματα παλιότερα, οι έμποροι της οδού Καλαμιώτου, στις πελάτισσες; Τρεις πήχες και μισό, το φόρεμα; Τούτοι εδώ, που τους ξεφούρνισε κι αυτούς η πανδημια και τους ξέβρασε τα κύμα της συμφοράς, κυκλοφορούν με έναν πήχη ανά χείρας και μετρούν τα συναισθήματα του καθενός – οικτίρεις ή όχι ρε το κράτος που δεν βρέθηκε έτοιμο όσο θα έπρεπε για να αντιμετωπίσει την πανδημία; Κι αν το οικτίρεις, το οικτίρεις σκέτα ή το ελέγχεις κιόλας που έμεινε πίσω η προετοιμασία επειδή ο Μητσοτάκης πήγε ποδηλατάδα στην Πάρνηθα και δεν φορούσε μάσκα; Και τόσα άλλα, που βαριέμαι, αλήθεια, να καταγράψω.

Διχασμός…

»Διότι στη βαθιά διχασμένη χώρα που ζούμε, όπου τα πάντα είναι πια Ολυμπιακός -Παναθηναϊκός, και όπου δεν υπάρχει τίποτε τρίτο, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Γιάννινα (να βάλω και την ομάδα της πατρίδας μου στο κάδρο), είναι προφανές ότι και ο πόνος έχει και κόμματα και χρώματα. Αν είσαι με τους δεξιούς ή έστω αν εγώ πιστεύω ότι είσαι με τους δεξιούς είσαι εκ προοιμίου άπονο τέρας και βράχος ανάλγητος. Αλλά αν είσαι αριστερός είσαι ουμανιστής, δικαιωματικός, αλληλέγγυος, ανθρωπιστής, φιλάνθρωπος. Είσαι άγιος, «τα Σα εκ των Σων» της ανθρώπινης φύσης, είσαι ο Αδάμ, λίγο πριν ξεσπάσει η οργή του Πανάγαθου και σου δείξει την έξοδο του παραδείσου. Μέσα είσαι ακόμη και παρατηρείς τη λαίμαργη Εύα να καταναλώνει με λαιμαργία το μήλο τη γνώσης. Δεν θα περιγράψω πόσο λάθος είναι αυτό, και πόσο αντικοινωνικό και εν τέλει πόσο βαθιά αρρωστημένο. Ούτε θα επιμερίσω ευθύνες, αν και υπάρχουν και είναι βαριές. Θα σημειώσω μόνο ότι είμαι βαθιά απογοητευμένος από το γεγονός ότι ο διχασμός αυτός παίρνει ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά και κυρίως από το ότι, μοιάζει αδύνατον να αναχαιτιστεί, από κανέναν. Θα συνεχίσει να κατατρύχει τη χώρα και τον λαό για πολύ ακόμα…

…και μίσος

»Και δεν είναι που ο διχασμός έχει επικαθίσει πάνω στην ελληνική κοινωνία και τη διαιρεί, τη διαιρεί εξαντλητικά με ρυθμούς και πρακτικές αμοιβάδας. Είναι ότι σε αυτή τη διαίρεση, πορεύεται χεράκι χεράκι με το μίσος. Και μπροστά τους, προπορεύεται στρώνοντάς τους το χαλί, η μεγάλη των social media «πληγή». Ανθρωποι που ανήκουν στους άλλους, όχι στο στρατόπεδο στο οποίο ανήκεις ή σε έχει κατατάξει η διαίρεση, σου επιτίθενται με τον χυδαιότερο τρόπο, γράφουν τα πιο άθλια πράγματα για σένα, εκτοξεύουν εναντίον σου χολή αλλά και εμετό, και ύστερα επιστρέφουν στην κανονικότητα μιας ζωής ανάπηρης από συναισθηματισμούς και καλοσύνη. Δεν σε ξέρουν, προφανώς δεν θα σε μάθουν και ποτέ, αγνοούν την πορεία που έχεις διαγράψει σε αυτή την κοινωνία, από πού έρχεσαι και πού πηγαίνεις, τι έχεις προσφέρει στο κοινωνικό συνολο, και στέκονται στο επιφαινόμενο. Είσαι ο… και ως εκ τούτου, είσαι κάθαρμα, αλήτης, πληρωμένος, λαμόγιο, υποκριτής, λασπολόγος – άτομο, που αν κάνεις το λάθος να μπεις σε διάλογο μεταξύ τους κακώς υπάρχεις εν ζωή. Κανονικά θα έπρεπε να μας είχες αδειάσει από καιρό την γωνιά.

»Δεν είναι ελληνικό το φαινόμενο – είναι παγκόσμιο. Οι λεγόμενοι haters (οι μισούντες, όπως θα λέγαμε, παρά το άκυρο του όρου) είναι η πληγή της… πληγής των social media και όσο πάει το πράγμα αυξάνονται και πληθύνονται. Γιατί το μίσος τρέφει τα κατώτερα αισθήματα του ανθρώπου. Το δικό μας πρόβλημα είναι ότι εδώ, αυτοί οι… haters των social media, χρησιμοποιούνται από τα πολιτικά κόμματα, και ειδικά τα δύο μεγάλα, για να δολοφονηθούν χαρακτήρες! Και ο υποφαινόμενος ξέρει, το έχει υποστεί κατ΄ επανάληψιν, και εξακολουθεί να το υφίσταται…».