Κάθαρση δεν μπορεί να γίνει από τους ίδιους τους εμπλεκόμενους

Δεν είναι καινούργιο: Στη χώρα ετούτη υπάρχει διαφθορά. Υπάρχει μια σταθερή, συστηματική και μεθοδευμένη συνεργασία των διαφόρων κατεστημένων, που αρέσκονται σε μεγάλα φαγοπότια. Δεν είναι τωρινό το φαινόμενο, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα αφεθεί να ενισχύεται και να καρπούνται οι πρωταγωνιστές, μέσα από στρεβλώσεις και αρπαχτές. Το γεγονός ότι δεν είναι τωρινό το φαινόμενο, αλλά διαχρονικό, δεν είναι άλλοθι.

Ούτε μπορεί να αντέξει στη λογική η ατάκα του «μαζί τα φάγαμε» ή η άλλη πως «όλοι κάνουν το ίδιο». Δεν… νομιμοποιούνται όσοι εμπλέκονται στις αρπαχτές να προσπαθούν να κάνουν διασπορά ευθυνών. Οι χρυσοφόρες ελίτ που εμπλέκονται έχουν την ευθύνη κι αυτές πρέπει να καταδιώξουν και εκδιώξουν οι πολίτες.

Πρόκειται για τα ίδια κατεστημένα, που προτάσσουν στη δημόσια ρητορική τους και το Κυπριακό. Για να κρατούν –έτσι νομίζουν– τους πολίτες σε εγρήγορση, αλλά και να στρέφουν την προσοχή αλλού. Διαχρονικά διαπιστώνεται και μια συνεννόηση συγκάλυψης, που συνδέεται με μια λογική «εάν μιλήσεις, θα μιλήσω» και πάει λέγοντας. Η ιστορία με τα “χρυσά διαβατήρια”, κρατήθηκε σε κάποιο βαθμό –αρκετά μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, μέχρι που έσκασε η βόμβα με το γνωστό βίντεο της ντροπής, του “Αλ Τζαζίρα”.

Ενίοτε οι εμπλεκόμενοι πρότασσαν το “πατριωτικό” καθήκον, ότι όλα γίνονται για να βοηθηθεί η οικονομία(!), έστω και με κάποιες “χαλαρώσεις”. Τέτοιες “χαλαρώσεις”, τέτοιο ξεχείλωμα κριτηρίων έγινε, που κάποιοι αξιοποίησαν την ευκαιρία και έκαναν αρπαχτές. Και ποιος ευθύνεται; Όπως φαίνεται «ο κανένας»( όπως λένε και στις δημοσκοπήσεις). Η γνωστή, κλασική, πρακτική των ευθυνόφοβων, του συστήματος της στρατιάς των βολεμένων, της συνομοταξίας των μετρίων.

Και δεν ήταν μόνο τα “χρυσά διαβατήρια”. Κάποιοι “ασκήθηκαν” και σε ταμεία συνταξιοδότησης εργαζομένων. Για κόμμα εργαζομένων, όπως αυτοαποκαλείται, είναι ως να κλέβει ο επίτροπος της Εκκλησίας από το παγκάρι. Αλλά και ο κομματικοδίαιτος Συνεργατισμός, όπου πολιτικά και οικονομικά κατεστημένα χοροπήδαγαν στο πτώμα του, η διαχείριση ακόμη και στην τελική φάση ήταν άκρως προκλητική.

Συνεργατισμός

Εγκρίνονταν οικονομικές ενέσεις παράτασης ζωής ενώ είχε προφανώς αποφασιστεί το κλείσιμο. Και όχι μόνο έκλεισε με χορηγό τους φορολογούμενους, αλλά όπως είπε και ο πρόεδρος της Ερευνητικής Επιτροπής για την κατάρρευση του Συνεργατισμού, πρώην δικαστής, Γιώργος Αρέστη, στο τέλος θριαμβολογούσαν για το ξεπούλημα του Συνεργατισμού.

Όταν δε το κράτος είχε παραχωρήσει 1,5 δισ. ευρώ ο τότε υπουργός Οικονομικών, Χάρης Γεωργιάδης, υποστήριζε πως μπορούσε να αποτελέσει ένα βασικό πυλώνα του τραπεζικού συστήματος. Τι άλλαξε και ήταν αναγκαίο το άρον-άρον ξεπούλημά του; Αυτά προφανώς και αναφέρονται στο πόρισμα, αλλά ποιος ασχολείται; Εάν δεν είναι στα μέτρα των κρατούντων το πόρισμα, δεν λαμβάνεται υπόψη.

Όσον δε αφορά τη συζήτηση στην Επιτροπή Ελέγχου, ο κ. Αρέστης έκανε λόγο για καθυστερημένο ενδιαφέρον για το πόρισμα που αφορά την κατάρρευση του Συνεργατισμού. Εκ των υστέρων ενδιαφέρον ενόψει –προφανώς– των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών. Στην Κύπρο, προκαλείται αναβρασμός όταν ένα θέμα βρίσκεται στη δημόσια σφαίρα.

Κόκκινα Δάνεια

Για παράδειγμα, έγινε χαμός για τα “κόκκινα” δάνεια των πολιτικά εκτεθειμένων προσώπων. Τελείωσε το θέμα με τη δημοσιοποίηση της “Λίστας Γιωρκάτζη”; Τι γίνεται με τη διαγραφή δανείων; Με ποιους όρους συνήψαν δάνεια; Ποιος έχει απαντήσεις επί του θέματος;Σε μια χώρα στην οποία υπάρχει ατιμωρησία, τα κατεστημένα αποθρασύνονται.

Σε αυτή τη χώρα, έμεινε ατιμώρητο το μεγάλο έγκλημα του πραξικοπήματος του 1974, ως αποτέλεσμα δε τούτου πρωταγωνιστές του ήταν ή και είναι βασικοί παίκτες στο πολιτικό σύστημα. Ατιμώρητα είναι και σκάνδαλα, όπως το Χρηματιστήριο, η Focus κι άλλα, όπως και μικρότερου βεληνεκούς, που περιγράφονται και στις ετήσιες εκθέσεις του Γενικού Ελεγκτή.

Η αντίδραση των πολιτών, οι εκδηλώσεις, συνδέονται με το γεγονός ότι το ποτήρι ξεχείλισε. Σημασία έχει η αντίδραση αυτή, το κοινωνικό ρεύμα, που εάν κρατήσει και έχει συγκεκριμένη στόχευση, θα έχει και αποτέλεσμα. Οι κοινωνικές αντιδράσεις εάν δεν ξεφουσκώσουν, θα αποδώσουν. Η εναλλαγή στην εξουσία της διαφορετικής όψης του ιδίου νομίσματος, δεν είναι λύση. Οι αλλαγές, οι ανατροπές, οι επαναστάσεις, γίνονται από τους πολίτες και τις κοινωνίες και έτσι πρέπει. Αναπαράγοντας το σύστημα, αναπαράγονται και οι στρεβλώσεις του.