Μετά τα S-400 η Τουρκία θα αγοράσει και άλλα ρωσικά όπλα

του Ιωάννη Σ. Θεοδωράτου  – 

Η επιβεβαίωσις της προμήθειας τεσσάρων συστοιχιών του αντιαεροπορικού (α/α) συστήματος S-400 από την Τουρκία, εκτιμάται ότι όχι μόνον δεν κλείνει αλλά αντιθέτως ανοίγει αρκετές θύρες προς την απόκτηση και άλλων ρωσικής κατασκευής συστημάτων από τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΤΕΔ). Τα νέα όπλα θα ενταχθούν στην Διοίκηση Αεραμύνης (Hava Savunma Komutanlığı) όπου υπάγονται όλα τα α/α πυραυλικά συστήματα.

Η αρχική πρόθεσις ήταν να αποκτηθούν τέσσερα συστήματα οργανωμένα σε μοίρες των τριών πυροβολαρχιών με 288 βλήματα. Οι τρέχουσες πληροφορίες φαίνεται να μειώνουν καθέτως την επιχειρησιακή δύναμη σε μόλις τέσσερις αντί των 12 πυροβολαρχιών, εκτός και αν η πραγματικότητα είναι διαφορετική και ο όρος συστοιχία δεν αντιστοιχεί σε πυροβολαρχία αλλά σε μεγαλύτερο τακτικό σχηματισμό.

Σε κάθε περίπτωση η ομαλή ανάπτυξις και επιχειρησιακή λειτουργία του πλέον συγχρόνου α/α συστήματος σε υπηρεσία στην γείτονα, προϋποθέτει και αναγκαιεί την συγκρότηση μιας ευρυτέρας αντιαεροπορικής ζώνης-ασπίδας προστασίας των πλέον πολυτίμων αποκτημάτων των ΤΕΔ.

Τι σημαίνει σε απλά λόγια αυτό; Ότι τα υπό παράδοση συστήματα S-400 (σ.σ. Αγνώστου μέχρι τούδε αριθμητικής συνθέσεως και δυναμικότητος) πριν ακόμη ξεκινήσει η παραλαβή τους, θα πρέπει να τεθούν υπό την προστασία αντιαεροπορικών συστημάτων, τα οποία όμως να διαλειτουργούν μαζί τους.

Επειδή όμως κανένα από τα υπάρχοντα α/α όπλα δεν μπορεί να ικανοποιήσει τη συγκεκριμένη επιχειρησιακή απαίτηση, καθώς προέρχονται από χώρες μέλη του ΝΑΤΟ (ΗΠΑ, Βρετανία) και θα πρέπει να αναμένεται η επιβολή «κάποιας μορφής» διασυμμαχικού εμπάργκο, η προμήθεια αντιστοίχων ρωσικής κατασκευής συστημάτων είναι μονόδρομος.

Συνεπώς δεν θα πρέπει να αποκλειστεί η προμήθεια α/α συστημάτων όπως τα Tor M1, των Buk M-1-2 ή και των Pantsir S-1, τα οποία θα συγκροτήσουν την πρώτη αντιαεροπορική ομπρέλα προστασίας των S-400 καλύπτοντας τις «ευπαθείς αποστάσεις» σε μικρά, μεσαία ύψη, και θα διαλειτουργούν χωρίς πρόβλημα με το υπόλοιπο σύστημα.

Στο σημείο αυτό οφείλουμε να επισημάνουμε ότι η ομαλή επιχειρησιακή λειτουργία των S-400 εντός του πλέγματος της τουρκικής αεραμύνης θα απαιτήσει ριζικές διαμορφώσεις του υπάρχοντος δικτύου σε όπλα και σε αισθητήρες, σε επικοινωνίες κ.λπ.

Αυτό το γεγονός υποδηλώνει την αναγκαιότητα εντάξεως στο τουρκικό οπλοστάσιο και άλλων συστημάτων, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, καθώς το χρονικό διάστημα μέχρι της αφίξεως της πρώτης πυροβολαρχίας είναι περιορισμένο (έως τον Μάρτιο του 2020).

Η δημοσιοποίηση των όρων του συμβολαίου – εάν ήταν δυνατό – θα αποκάλυπτε αρκετές ενδιαφέρουσες παραμέτρους. Η προμήθεια νέων α/α συστημάτων από την Ρωσία εκτιμάται ότι δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη, ενώ οι ελληνικές όσο και οι σχετικές υπηρεσίες τρίτων χωρών, θα πρέπει να ερευνήσουν την πιθανότητα εμφανίσεως ακόμη και επίγειων συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου, όπως παρεμβολείς GPS ή και άλλων αισθητήρων ρωσικής προελεύσεως.

Ο εντοπισμός τους δύναται να πραγματοποιηθεί από δορυφόρους και άλλα μέσα στο επόμενα χρόνια και αφού προχωρήσουν οι εργασίες κατασκευής των σχετικών υποδομών και εγκαταστάσεων. Στην Τουρκική Αεροπορία (Turk Hava Kuvvetleri – THK) υπηρετούν σήμερα σειρά SHORADS (SHOrt Range Air Defence Systems) και V-SHORADS (Very SHOrt Range Air Defence Systems) όπως τα αναβαθμισμένα ΜΙΜ-23 (Hawk XXI), τα Rapier 2000 καθώς τα τουρκικής κατασκευής Zipkin (Atilgan PMADS).

Διαβάστε τη συνέχεια στο defence-point.gr