Ποιες χώρες δίνουν αποζημιώσεις για παρενέργειες εμβολίων

Έλληνας πολίτης έλαβε αποζημίωση για την μυοκαρδίτιδα που του προκάλεσε το εμβόλιο της Pfizer, αλλά από την… Σιγκαπούρη. Συγκεκριμένα, 36χρονος επιχειρηματίας που έχει εκπαιδευτήριο στην μικρή αλλά ζάπλουτη αυτή χώρα, έλαβε αποζημίωση 10.000 δολάρια από την πολιτεία, ενώ η νοσηλεία του (23.000 δολάρια) καλύφθηκε από την ιδιωτική του ασφάλεια.

Το υπουργείο Υγείας της Σιγκαπούρης τον ενημέρωσε μάλιστα ότι έχει το δικαίωμα εντός ενός μηνός να ασκήσει έφεση για να λάβει υψηλότερη αποζημίωση, αλλά αν δεν ασκήσει το δικαίωμά του εμπροθέσμως, θα λάβει μόνο τα 10.000 δολάρια. Βέβαια εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι τα 10.000 δολάρια εκεί είναι απλώς δύο μισθοί, δηλαδή σαν να του έδινε το ελληνικό κράτος 1.600 ευρώ (με μέσο μισθό στην Ελλάδα τα 850 και στην Σιγκαπούρη τα 5.500).

Ο παθών λίγες ημέρες μετά τον εμβολιασμό του (που έγινε την 1η Ιουλίου) ένιωσε στηθάγχη (έντονο πόνο στο στέρνο) και στο νοσοκομείο Raffles όπου διακομίσθηκε, διαπιστώθηκε εκτεταμένη φλεγμονή του μυοκαρδίου και υψηλά επίπεδα τροπονίνης. Έμεινε για μια εβδομάδα σε ΜΑΦ (Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας) και εν συνεχεία ανέρρωσε με θεραπεία κατ΄οίκον για ένα μήνα. Οι θεράποντες έκριναν ότι ο ασθενής δεν πρέπει να κάνει τη δεύτερη δόση της Pfizer ή άλλου εμβολίου τεχνολογίας mRNA.

Αφού πήρε εξιτήριο, απευθύνθηκε σε νομικούς και ζήτησε αποζημίωση από το υπουργείο Υγείας της Σιγκαπούρης, με αίτηση σε ειδική πλατφόρμα. Δύο μήνες αργότερα, η αίτησή του έγινε δεκτή και του χορηγήθηκε το ποσό των 10.000 δολαρίων Σιγκαπούρης (6.387 ευρώ). O ίδιος εκτιμά ότι αν δεν είχε πάει εγκαίρως στο νοσοκομείο, θα μπορούσε είχε πεθάνει.

Σε άλλες χώρες

Στη Σιγκαπούρη έχουν δοθεί ανάλογες αποζημιώσεις σε 144 πολίτες μέχρι στιγμής. Στις ΗΠΑ δίνονται με το σταγονόμετρο. Στην Νορβηγία έχουν κατατεθεί 77 αιτήματα για αποζημιώσεις ενώ στην Ελλάδα η μόνη αποζημίωση που έχει δοθεί ήταν για ένα ατυχές παιδάκι που πέθανε κατόπιν εμβολιασμού για ιλαρά. Για να καταβληθεί αποζημίωση, πρέπει να τεκμηριωθεί με εξετάσεις ότι το νόσημα  του παθόντα ή ο θάνατος ήταν συνέπεια του εμβολιασμού.

Στη Νορβηγία έγινε δεκτό να αποζημιωθούν μέχρι στιγμής τρεις, μεταξύ των οποίων και ο χήρος 40χρονης νοσηλεύτριας η οποία απεβίωσε. Οι άλλοι δύο που ζητούν αποζημίωση ήταν επίσης νοσηλευτές αλλά επιβίωσαν των παρενεργειών. Ο ένας εκ των δύο εξακολουθεί να ταλαιπωρείται από σοβαρά προβλήματα υγείας. Και οι τρεις παρουσίασαν σπάνιο θρομβωτικό σύνδρομο.

Το ποσό που θα λάβουν οι Νορβηγοί εξαρτάται από την βαρύτητα του περιστατικού. Οι 77 αιτήσεις αφορούν οι 53 το AstraZeneca, οι 11 το Pfizer, οι 6 το Moderna και οι άλλες 7 δεν αποσαφηνίζεται με ποιο εμβόλιο ή ποια ιατρική πράξη συνδέονται. Από τις 77, οι 8 αφορούν σε θάνατο του εμβολιασθέντα.

H Νορβηγία ήταν η πρώτη χώρα που “έκοψε” το AstraZeneca και η πρώτη που ανακοινωσε παρενέργειες από όλα τα εμβόλια ανεξαιρέτως. Επίσης ήταν η πρώτη που έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τους εξαιρετικά ευάλωτους της τέταρτης ηλικίας, δηλαδή ηλικιωμένους που η ζωή τους “κρέμεται από μια κλωστή”, για τους οποίους (μετά από θανάτους κατόπιν εμβολιασμού σε γηροκομεία) αποφάσισε να εμβολιάζονται με φειδώ, κάτι που εν συνεχεία υιοθετήθηκε και διεθνώς.

Η Νορβηγία, διατηρώντας εξαρχής μια απόλυτα καθαρή και διάφανη πολιτική ενημέρωσης στον καίριο αυτό τομέα, κέρδισε την εμπιστοσύνη των πολιτών και δεν δημιουργήθηκε κανένα αντιεμβολιαστικό κίνημα: έχει εμβολιαστεί το 70% των πολιτών της χώρας.  Στη χώρα αυτή, των 5 εκατ. κατοίκων, έχουν καταγραφεί μόνον 893 θάνατοι.

Η διαφάνεια και οι αντιεμβολιαστές

H Κομισιόν στα συμβόλαια που έχει υπογράψει για τις παραγγελίες εμβολίων, σε σημαντικό βαθμό περιόρισε την ευθύνη των φαρμακοβιομηχανιών για τις τυχόν παρενέργειες, αλλά οι βιομηχανίες ζήτησαν ακόμα πληρέστερη απαλλαγή από ευθύνες, με το επιχείρημα ότι ανταποκρίθηκαν σε ένα κοινωνικό κάλεσμα για την πανδημία και ότι τυχόν αποζημιώσεις πρέπει να αφορούν τα κράτη και τα δημόσια ταμεία.

Τα κράτη από πλευράς τους υποστηρίζουν ότι οι φαρμακοβιομηχανίες μπορεί να ανταποκρίθηκαν εκτάκτως στο κάλεσμα της κοινωνίας, όμως έβγαλαν και τεράστια κέρδη, σε αντίθεση με τα δημόσια ταμεία και τους πολίτες που είδαν τα οικονομικά τους να καταρρέουν. Αλλά και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναγκάστηκε να υποχωρήσει στις φαρμακευτικές εταιρείες που χάριζαν εμβόλια ή τα διέθεταν σε τιμή κόστους χωρίς να βγάζουν κέρδος.

Αυτές ζήτησαν να υπογραφεί συμφωνία ότι δεν θα έχουν αστική ευθύνη για τυχόν παρενέργειες, κάτι που μετέθεσε το αντίστοιχο κόστος στα κράτη. Δημιουργήθηκε επί τούτου ειδικό ταμείο από φιλανθρωπίες ουσιαστικά, για να μπορέσουν τα φτωχά κράτη να αποζημιώσουν όσους είχαν κάποια σοβαρή παρενέργεια από εμβολιασμό. Από αυτό το κοινό ταμείο, οι θιγέντες μπορούν να λάβουν το κατά κεφαλήν εισόδημα στη χώρα τους επί 12.

Τι γίνεται στις ΗΠΑ

Στις ΗΠΑ οι φαρμακοβιομηχανίες κέρδισαν το παιχνίδι ήδη από το 1986, όταν εκβίασαν ότι θα σταματούσαν να παράγουν το εμβόλιο διφθερίτιδας, κοκκύτη και τετάνου, αν η κυβέρνηση δεν τις κάλυπτε από μηνύσεις. Έκτοτε για μηνύσεις σχετικές με παρενέργειες από εμβόλια τετάνου, ηπατίτιδας ή γρίπης, πληρώνει το κράτος.

Δίνει περίπου τα χαμένα μεροκάματα από τις παρενέργειες επί δύο (όπως η Σιγκαπούρη) και αν εμβολιασμένος πεθάνει εξαιτίας εμβολίου και το αποδείξει αυτό ο συγγενής του, τότε μπορεί να λάβει 370.000 δολάρια. Όμως το αμερικανικό κράτος δεν τα δίνει εύκολα και απορρίπτει σωρηδόν αιτήσεις. Ο παθών μπορεί να υποβάλει έφεση, αλλά κι αυτή εκδικάζεται χωρίς την παρουσία του και όχι από δικαστή, αλλά από μια επιτροπή ειδικών που η απόφασή τους είναι τελεσίδικη.