Μέτρα για την αποπληρωμή του χρέους, ευχολόγια για την ανάπτυξη

Η ευρωπαϊκή τραγωδία έχει ένα και μόνο χαρακτηριστικό. Προτάσσει τις ευρωπαϊκές ουτοπίες και τις ευχές σε σχέση με τον ρεαλισμό που επιβάλλεται από την οικονομία. Χαρακτηριστική περίπτωση η ελληνική οικονομία όπου το ζητούμενο παραμένει η ανάπτυξη. Η λύση για το χρέος περιορίστηκε ουσιαστικά σε μέτρα που αφορούν την εξυπηρέτηση του χρέους, αφήνοντας το συνολικό όγκο του χρέους ανεπηρέαστο.

Εν μέσω πανηγυρισμών και διαβεβαιώσεων ότι τώρα ήρθε η ώρα της ανάπτυξης εφόσον λύθηκε το θέμα του χρέους, η ΕΕ έδωσε στην δημοσιότητα τις προβλέψεις για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Με αυτή την ανακοίνωση επιβεβαίωσε τα σενάρια που θέλουν την ελληνική οικονομία παγιδευμένη σε ρυθμούς αναιμικής ανάπτυξης τουλάχιστον μέχρι το 2030. Φαίνεται ότι δεν έχει γίνει ακόμα κατανοητό ότι η ανάπτυξη στην ελληνική οικονομία, με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, δεν μπορεί να γίνει ούτε με μεταρρυθμίσεις ούτε μέτρα δημοσιονομικής περιστολής.

Διαπιστώνουμε για άλλη μια φορά ότι υπάρχει μία αδυναμία ουσιαστικών μέτρων πολιτικής και αναπτυξιακού σχεδιασμού που θα μπορέσουν να βγάλουν την οικονομία από την μακροχρόνια χρήση και την αναιμική ανάπτυξη του -+1%. Συγκεκριμένα τα βασικά στοιχεία που θα μπορέσουν να τροφοδοτήσουν την ανάπτυξη φαίνεται να παραμένουν καθηλωμένα.

Για τα επόμενα χρόνια δεν προβλέπεται αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος, αύξηση των επενδύσεων, ιδιωτικών και δημοσίων, αύξηση της ρευστότητας. Ταυτόχρονα, τα μέτρα της δημοσιονομικής περιστολής και των ιδιωτικοποιήσεων προχωρούν με ταχύτατους ρυθμούς και υλοποιούνται ακόμα και με πράξεις νομοθετικού περιεχόμενου, ενώ τα αναπτυξιακά μέτρα έχουν μπει σε φάση αναμονής.

Τα στοιχεία στης ΕΛΣΤΑΤ είναι διαφωτιστικά. Η αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,3% το πρώτο τρίμηνο του 2018 προκλήθηκε αποκλειστικά με την βελτίωση του εξωτερικού ισοζυγίου, αφού είχαμε μια αύξηση των εξαγωγών κατά 7,6%. Αντίθετα οι επενδύσεις υποχώρησαν κατά 10%, καθώς επίσης και η κατανάλωση των νοικοκυριών κατά -0,4%, ενώ σταθερή ήταν η δημόσια κατανάλωση.

Όλα τα παραπάνω στοιχεία φαίνεται να μην απασχολούν τους Ευρωπαίους εταίρους, οι οποίοι συνεχίζουν να θέτουν στο τραπέζι ευρωπαϊκές ουτοπίες, αντί για μια ρεαλιστική οικονομική πολιτική. Φαίνεται να μην αντιλαμβάνονται ότι η ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει ούτε με μεταρρυθμίσεις ούτε με ευχές ούτε με ξόρκια. Με τον τρόπο αυτό δίνουν επιχειρήματα σε όσους υποστηρίζουν ότι στην πραγματικότητα αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, αλλά αποκλειστικά η αποπληρωμή του ελληνικού χρέους.