Κυπριακό: Η πολιτική της παιδικής χαράς

Τα μηνύματα από τη Νέα Υόρκη με αφορμή την ανανέωση της θητείας της Ειρηνευτικής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο ξεκαθαρίζουν το τοπίο στο οποίο θα βρεθεί το Κυπριακό το φθινόπωρο. Για πρώτη φορά φαίνεται πως θα οδηγηθεί σε ένα κομβικό σημείο και σε μια πορεία χωρίς επιστροφή. Είτε επιτευχθεί συμφωνία είτε όχι. Την ίδια ώρα, στη Λευκωσία η ρητορική που επιστρατεύεται είναι απόρροια της αδυναμίας καθορισμού γραμμής πλεύσης πέραν της πεπατημένης, καθώς γίνεται φοβική διαχείριση.

Επαναλαμβάνεται συνεχώς πως πρέπει «να συνεχιστούν οι συζητήσεις από το σημείο που έχουν διακοπεί» στο Κραν Μοντάνα. Διακόπηκαν, όμως, επειδή κατέρρευσαν οι συνομιλίες. Αυτό είναι σημείο, στο οποίο διακόπηκαν, η ώρα της κατάρρευσης.

Περαιτέρω, από τη Λευκωσία προτάσσεται η αποδοχή του πλαισίου Γκουτέρες. Ένα κείμενο έξι σημείων, το οποίο χαρακτηρίζεται από γενικές αναφορές και «εποικοδομητική ασάφεια». Όταν κάποιος αποδέχεται ένα κείμενο αναλαμβάνει και το βάρος να εξηγήσει πώς μπορεί να εφαρμοστεί αυτό σε ένα κράτος, που ούτως ή άλλως θα έχει δυσκολίες μετά την επίτευξη συμφωνίας.

Όταν κάποιος αποδέχεται ένα πλαίσιο, θα πρέπει να επιχειρηματολογήσει, πώς για παράδειγμα θα λειτουργεί το κράτος όταν για τις αποφάσεις θα πρέπει να χρειάζεται μια ψήφος από τη τουρκοκυπριακή πλευρά (δικαίωμα βέτο); Πώς θα λειτουργήσει ένα κράτος που θα δημιουργήσει από την πρώτη στιγμή αντιπαραθέσεις ως απόρροια των περιορισμών των δικαιωμάτων των πολιτών (περιουσίες κλπ);

Η τοποθέτηση της Λευκωσίας είναι αποτέλεσμα της κοντόφθαλμης προσέγγισης πως διά της αποδοχής οτιδήποτε προτείνεται αποφεύγεται η απόδοση ευθυνών. Για να μην κατηγορηθεί,  κρύβεται πίσω από την αποδοχή προτεινόμενης διαδικασίας, προτάσεων και ιδεών. Η λογική του στύλο-στύλο άνεση και της προσέγγισης πως στο τέλος θα το απορρίψουν οι Τούρκοι, δεν είναι πολιτική, αλλά παιδική χαρά.

Ρατσιστικές λύσεις

Ένα πλαίσιο λύσης μπορεί να γίνει αποδεκτό εάν αποκλείει διαχωριστικά στοιχεία και συνάδει πλήρως και χωρίς εκπτώσεις με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Να είναι μια συμφωνία, η οποία θα είναι δημοκρατική και δεν θα υιοθετεί διακρίσεις, με βάση την εθνική καταγωγή, τη γλώσσα, τη θρησκεία. Θα μπορούσε κάποιος από την αντίπερα όχθη -οπαδός της όποιας λύσης- να υποστηρίξει πως όλα αυτά είναι ευχολόγια και ανέφικτα. Ανέφικτη, όμως, είναι η ρατσιστική λύση που επιδιώκουν, καθώς θα καταρρεύσει από την πρώτη στιγμή.

Ουδέποτε συζητήθηκε και προτάθηκε μια συμφωνία που θα διασφαλίζει όλα τα δικαιώματα, που έχουν πολίτες σε δημοκρατικές χώρες. Η πορεία που ακολουθείται έχει δοκιμαστεί και απέτυχε. Όχι μόνο δεν οδήγησε σε συμφωνία, αλλά βαθμηδόν έχει διαμορφώσει σχέδια και πλαίσιο που θα καθιστούν -εάν γίνουν αποδεκτά- την Κύπρο προτεκτοράτο της Τουρκίας. Όπως είναι σήμερα το ψευδοκράτος. Ο έλεγχος της Τουρκίας θα επεκταθεί σε όλη τη χώρα.

Όπως προαναφέραμε, η εύκολη οδός είναι να γίνεται αποδεκτό οτιδήποτε προτείνεται «για να μην μας φορτώσουν το αδιέξοδο». Η δύσκολη οδός είναι να καθοριστεί πολιτική αποτροπής μεθοδεύσεων και ανατροπής των κατοχικών δεδομένων. Αυτό μπορεί να γίνει με την εγκατάλειψη της πεπατημένης και την πρόταξη θέσεων/ιδεών, που θα δώσουν διεξόδους.

Μπορεί να απορρίψει ο Γ.Γ. του ΟΗΕ ένα αφήγημα για μια πραγματικά (όχι θεωρητικά) κανονική χώρα. Και κανονική χώρα είναι αυτή που οι κανόνες λειτουργίας της δεν παράγουν εθνικισμούς, εντάσεις, αντιδημοκρατικές λειτουργίες; Πώς μπορεί να γίνει τούτο; Καθορίζοντας ένα πλαίσιο για πραγματική λύση. Να διαμορφωθεί και να προταθεί, λαμβάνοντας υπόψη τα δικαιώματα όλων των Κυπρίων. Δεν νομιμοποιείται κανείς να θεωρεί ανέφικτο ένα εγχείρημα όταν δεν έχει δοκιμασθεί.