Ποιοι και γιατί παίζουν με έναν Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο;

Έχουμε γράψει από καιρό ότι βρισκόμαστε εν μέσω ενός σπονδυλωτού παγκοσμίου πολέμου, ο οποίος προφανώς με τον πόλεμο στην Ουκρανία έχει φτάσει πολύ κοντά στην γενικευμένη, άμεση αντιπαράθεση ή αλλιώς σε έναν μετωπικό, κατακλυσμιαίο παγκόσμιο πόλεμο. Ο “σπονδυλωτός παγκόσμιος πόλεμος” είναι ο σχετικώς “ασφαλής” τρόπος, καθότι δεν περιλαμβάνει άμεση σύγκρουση μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων, προκειμένου το ευρωατλαντικό και το ευρασιατικό μπλοκ να πολεμήσουν μεταξύ τους, συνδυάζοντας συγκρούσεις δια αντιπροσώπων, συγκρούσεις με αντιπροσώπους της μιας ή της άλλης δύναμης, επιχειρήσεις αλλαγής καθεστώτος και υβριδικούς πολέμους.

Η λογική λέει ότι παρ’ όλη την καταστροφικότητα μιας τέτοιας επιλογής, τελικά, έστω και ένα βήμα πριν τον όλεθρο, η αμοιβαίως διασφαλισμένη καταστροφή των πυρηνικών όπλων θα συγκρατήσει τους αντιμαχομένους. Σωστά; Όχι απαραιτήτως. Λίγες ημέρες μετά την έναρξη των ρωσικών επιχειρήσεων, ο υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ έδωσε το πράσινο φως για παραχώρηση στρατιωτικών αεροπλάνων στην Ουκρανία, εν γνώσει του γεγονότος ότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε απευθείας εμπλοκή Ρωσίας-ΝΑΤΟ. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ αναίρεσε την απόφαση αυτή, αναδεικνύοντας τις διαφορετικές προσεγγίσεις εντός του κατεστημένου των ΗΠΑ. Η πρόταση επανήλθε από την Πολωνία και απορρίφθηκε και πάλι από τις ΗΠΑ.

Μόλις η συζήτηση περί αεροπλάνων και περί ζώνης απαγόρευσης πτήσεων περιορίστηκε- προς ώρας- άρχισε και πάλι με δυτική πρωτοβουλία μια συζήτηση περί πιθανής ρωσικής επίθεσης με την χρήση χημικών και βιολογικών όπλων και περί της απάντησης των ΗΠΑ σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ βρέθηκε σε δύσκολη θέση και άφησε να εννοηθεί ότι θα πράξει κάτι ακόμα πιο δυναμικό από όσα κάνει μέχρι τώρα, χωρίς να διευκρινίζει τι. Ήδη από τον πόλεμο στην Συρία γνωρίζουμε το παιχνίδι της οριοθέτησης των χημικών όπλων ως κόκκινης γραμμής από τις ΗΠΑ και λίγο μετά την ανακοίνωση της “είδησης” για επίθεση με τέτοια όπλα από τους αντιπάλους τους.

Εν τω μεταξύ, η ουκρανική ηγεσία περίπου κάθε τρεις μέρες ανακοινώνει άλλο ένα ρωσικό πλήγμα σε πυρηνικό εργοστάσιο, χωρίς ποτέ να προσφέρει αποδείξεις αλλά καλώντας την Δύση να επέμβει. Μετά το χτύπημα κοντά στα σύνορα Ουκρανίας-Πολωνίας, ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι και από λάθος να πέσει σε έδαφος κράτους- μέλους του ΝΑΤΟ, ρωσικός πύραυλος, η απάντηση από πλευράς ΝΑΤΟ θα είναι άμεση. Το ίδιο -άμεση απάντηση- διακήρυξε η εκπρόσωπος τύπου του προέδρου των ΗΠΑ αν η Ρωσία εθνικοποιήσει τις ξένες επιχειρήσεις που εγκαταλείπονται στην Ρωσία από τους ξένους ιδιοκτήτες τους.

Ουκρανία και τρίτος παγκόσμιος πόλεμος

Σαν να μην έφταναν όμως όλα αυτά, η τελευταία πληροφορία είναι ότι οι ΗΠΑ σκέφτονται να επιβάλλουν πλήρες εμπάργκο στο ρωσικό εμπόριο, να στραφούν εναντίον κάθε χώρας που δεν συντάσσεται με την πολιτική των κυρώσεων και να απαγορεύσουν ακόμα και σε πλοία ρωσικών συμφερόντων να χρησιμοποιούν τις στρατηγικές θαλάσσιες οδούς. Όποιος και αν πρότεινε ένα τέτοιο σχέδιο, είναι προφανές ότι αντιλαμβάνεται τον πλανήτη ως επικράτεια των ΗΠΑ και ότι έχει κατά νου την κήρυξη επί της ουσίας, πολέμου στην Ρωσία.

Το ερώτημα είναι, γιατί; Δεν γνωρίζουν τι κινδύνους εγκυμονεί ένας μετωπικός, παγκόσμιος πόλεμος; Φαίνεται ότι στις ΗΠΑ και σε άλλες δυτικές χώρες -αλλά κυρίως στις πρώτες- διεξάγεται μια σκληρή μάχη στο εσωτερικό του κατεστημένου, μεταξύ “γερακιών” και… “παρανοϊκών γερακιών”, που κάνουν τους πρώτους να φαίνονται “περιστερές”. Η δεύτερη μερίδα προφανώς δεν έχει τον έλεγχο, αλλά ακούγεται ολοένα εντονότερα και έτσι σταδιακώς προκύπτει μια σύνθεση των δύο σε έναν κοινό παρονομαστή. Ο κοινός παρονομαστής αρχίζει να καταφάσκει σε δύο σκέλη: Πρώτο σκέλος, η μέγιστη καθυστέρηση της ολοκλήρωσης της ρωσικής επιχείρησης, με αξιοποίηση των εκπαιδευμένων από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, νεοναζιστών.

Χωρίς να εισερχόμαστε σε λεπτομέρειες επί των επιχειρήσεων στο πεδίο, καθώς κάτι τέτοιο απαιτεί ένα ξεχωριστό άρθρο, είναι σαφές ότι οι εικόνες με τα “εργοστάσια” παρασκευής μολότοφ αποτελούν πολύ καλό προπαγανδιστικό υλικό αλλά μέχρι εκεί. Η ιδέα ότι πανίσχυρα οπλικά συστήματα θα εμποδιστούν με το να γίνει το Κίεβο… Εξάρχεια, είναι απλώς αστεία! Επιπλέον, ο ουκρανικός λαός των 44 εκατομμυρίων, κάθε άλλο παρά έχει επιστρατευθεί στον αριθμό που θα προσδοκούσε κανείς από μια γενική επιστράτευση.

Σε επίπεδο κεντρικής διοίκησης του ουκρανικού στρατού φαίνεται ότι λίγα πράγματα υπάρχουν, δεδομένου ότι οι συγκρούσεις διεξάγονται στα όρια ή μέσα σε μεγάλες πόλεις, με μικρή επικοινωνία μεταξύ των μονάδων του τακτικού ουκρανικού στρατού και – το σημαντικότερο ίσως- ενώ βλέπουμε διαδηλώσεις σε πόλεις που έχουν καταλάβει οι Ρώσοι, δεν βλέπουμε πουθενά οργανωμένο αντάρτικο. Η καθυστέρηση στην ολοκλήρωση των επιχειρήσεων, αυξάνει την συναισθηματική πίεση στους εκλογείς και στις κυβερνήσεις της Δύσης, φθείρει τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, την δημοφιλία Πούτιν- ή έτσι εκτιμούν οι δυτικοί- και διευρύνει το “παράθυρο ευκαιρίας” για υπολογισμούς που θα δικαιολογήσουν στρατιωτική παρέμβαση του ΝΑΤΟ.

Υστερικός αντιρωσισμός

Δεύτερο σκέλος, η περαιτέρω προώθηση σχεδίων αλλαγής καθεστώτος μέσα στην Ρωσία, με δολοφονία ή με ανατροπή Πούτιν. Πρόκειται για τυπικό σχεδιασμό από το “εγχειρίδιο” των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ. Το πρόβλημα είναι ότι οι “ειδικοί” των διεθνών σχέσεων στις ΗΠΑ -και όχι μόνο- συνήθως κάνουν αποτυγχάνουν στους σχεδιασμούς τους στο στρατιωτικό πεδίο, σε μερική αντίθεση με τους σχεδιασμούς τους σε οικονομικό επίπεδο, όπου και ήδη καταγράφουν τεράστια κέρδη επί των κακομοίρηδων Ευρωπαίων ηγετών της πλάκας!

Ξεχνούμε ότι μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ΗΠΑ δεν έχουν κερδίσει κανέναν πόλεμο μείζονος σημασίας. Και ότι επιπλέον, ενώ έχουν επιτυχία στην διοργάνωση πραξικοπημάτων και ανατροπών ηγεσιών, έχουν και χτυπητές αποτυχίες. Κυρίως δε, κανείς δεν είναι πλέον αφελής ως προς τι προωθούν και επιδιώκουν οι ΗΠΑ. Αν μάλιστα έχουν οι τελευταίες δίκιο ως προς το ότι το πολιτικό σύστημα στην Ρωσία είναι δομημένο γύρω από το πρόσωπο του Πούτιν, η προφανής προσπάθεια ανατροπής του, απλώς θα ερμηνευθεί ως προσπάθεια διάλυσης της ίδιας της Ρωσίας.

Η οικονομική και εμπορική ασφυξία δε, θα ερμηνευθεί με τον ίδιο τρόπο επίσης, κάποια στιγμή. Ποια θα είναι η ρωσική απάντηση; Περαιτέρω κλιμάκωση στο πεδίο. Κοινώς, ενώ φαίνεται ο πρόεδρος Μπάιντεν να αποτρέπει την κυριαρχία των “παρανοϊκών γερακιών”, στην πραγματικότητα, όσο ο πόλεμος παρατείνεται, τόσο σύρεται στις θέσεις αυτής της πλευράς και οξύνεται ο κίνδυνος της μετωπικής σύγκρουσης, με όχημα είτε κάποια προβοκάτσια, είτε ευθέως κάποιον από τους παραπάνω υπολογισμούς.

Μάλιστα, σε αντίθεση με τον Ψυχρό Πόλεμο, η κυριαρχία των ιδιωτικών μονοπωλίων στο διαδίκτυο και στα ΜΜΕ, έχει προκαλέσει τέτοια δαιμονοποίηση, ώστε αντί για ένα φιλειρηνικό και αντινατοϊκό μέτωπο, έχουμε λαούς, οι οποίοι αφελώς νομίζουν ότι ο αντιρωσισμός υπερασπίζεται κάποιες φιλελεύθερες ιδέες. Πρόκειται για μεγίστη ανοησία, η οποία για όσους έχουν αντίληψη διαψεύδεται μέρα με την μέρα. Ωστόσο δεν παύει να ρίχνει επικοινωνιακό λάδι στην φωτιά ενός γενικευμένου πολέμου.