Γαλλία: “Καλύτερα σκατά που ξέρεις, παρά διαμάντια που δεν ξέρεις”

Ο πρώτος γύρος στις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Οι Γάλλοι, όπως οι Έλληνες και όλοι οι άλλοι Ευρωπαίοι, δεν επηρεάστηκαν από τις προαναγγελλόμενες θύελλες, οικονομικές και άλλες δυστυχίες, λόγω Ουκρανίας. Απτόητοι οι Γάλλοι ψήφισαν σιγουριά, δηλαδή τον Μακρόν και τίποτα δεν δείχνει ότι δεν θα το ξανακάνουν στον δεύτερο γύρο των εκλογών.

Πρυτάνευσε το γνωμικό που λέει “καλύτερα σκατά που ξέρεις, παρά διαμάντια που δεν ξέρεις”. Τώρα αν επιβεβαιωθούν οι… Κασσάνδρες που προβλέπουν δελτίο στη βενζίνη, στον θερμοσίφωνα και στο ηλεκτρικό, έχει ο θεός, θα τα ξαναπούμε. Ο προνοητικός Όρμπαν είπε ότι αντί για παραπάνω πουλόβερ θα αγοράσει φτηνό ρωσικό αέριο. Σύντομα θα ξέρουμε ποιος έκανε τη σωστή επιλογή, εμείς οι “Ευρωπαίοι”, ή ο Όρμπαν.

Στον πρώτο γύρο τα ΜΜΕ δημιούργησαν, σαν να είχαν συνεννοηθεί, την (ψευδή) εντύπωση ότι η Λεπέν διεκδικούσε την πρωτιά με αποτέλεσμα να κινητοποιηθεί ο συντηρητικός χώρος και ο Μακρόν να κερδίσει άνετα. Τώρα έχει τον αέρα του νικητή και προηγείται πάλι με 54%. Από αυτή την άποψη η Λεπέν είναι άτυχη. Αν είχαμε εκλογές το φθινόπωρο ίσως είχε καλύτερη τύχη. Όταν ή αν οι Κασσάνδρες –για πρώτη φορά– θα βγουν αληθινές, με την ακρίβεια πράγματι να βροντοχτυπάει την πόρτα των μικρομεσαίων.

Αλλά η κυρία Λεπέν θα πρέπει να έχει μεγαλύτερη αναλυτική ικανότητα για να τα καταφέρει. Να απαντήσει, δηλαδή, στο ερώτημα: Μπορεί η γαλλική ελίτ να νικηθεί από ένα κόμμα που ξεκίνησε ως ακραίο και εδώ και καιρό κάνει, με τη Λεπέν, αγωνιώδεις προσπάθειες να φανεί ότι προσαρμόζεται, αλλάζοντας ρητορική, στα δεδομένα μιας καλοταϊσμένης κοινωνίας; Η προσαρμογή είναι η ορθή επιλογή για τη σωστή πλευρά της Ιστορίας; Την απάντηση τη δίνει, λογικά, η ακριβώς απέναντι πλευρά, δηλαδή το ΚΚ Γαλλίας. Είχε γύρω στο 20%. Κατρακύλησε στο 2-3% κάνοντας ακριβώς την ίδια προσπάθεια προσαρμογής πολύ πριν πέσει η ΕΣΣΔ.

Φοβίζει τη Γαλλία ό,τι κι αν λέει

Με κριτήριο το πρόσημο “ακραίος” μπορούμε εύκολα να δούμε ότι οι μεν ακροδεξιοί, μετά την ήττα Χίτλερ-Μουσολίνι, κατάντησαν σε όλη την Ευρώπη εγκληματικά ή απλώς γελοία γκρουπούσκουλα. Με τη σχετική εξαίρεση της Ουκρανίας και τους “αζοφίτες” που τόσο φιλόστοργα φιλοξενήσαμε για λίγο. Και ότι οι ισχυροί της απέναντι πλευράς, το γαλλικό ή το ισπανικό ΚΚ, περιέπεσαν στην αφάνεια ή αυτοκαταργήθηκαν και τυπικά, όπως το ιταλικό ΚΚ. Εξέλιξη που οφείλεται εν πολλοίς στο ότι οι οπαδοί του ΚΚ Γαλλίας μετακόμισαν ομαδικά από το κόμμα τους στην απέναντι (ακρο)δεξιά όχθη.

Έτσι κι αλλιώς, πάντως, η Λεπέν έκανε ένα θεμελιώδες σφάλμα. Νόμιζε ότι ο αντίπαλος, οι κυρίαρχοι Γάλλοι αστοί, με μια ιστορική Επανάσταση παράσημο στο πέτο, θα ξεχνούσαν το παρελθόν και θα την αναγνώριζαν ως κανονικό παίκτη. Λάθος. Ο αντίπαλος ποτέ δεν θα σου αναγνωρίσει ότι διάλεξες σωστό όπλο για να τον πολεμήσεις. Αντίθετα θα επιδιώξει την άνευ όρων υποταγή σου, αδιαφορώντας για αναθεωρήσεις και προσαρμογές. Έτσι, λοιπόν, ακραία την ανεβάζουν, ακραία την κατεβάζουν. Κι ας δίνει την εντύπωση σε κάθε της δημόσια εμφάνιση ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά η “Μαίρη Παναγιωταρά, μια καλή νοικοκυρά”. Και δεν είναι ένα ύπουλο ον που υποδύεται επιτυχημένα, όπως ο Ουκρανός πρόεδρος, μια ανεξάρτητη προσωπικότητα “μαχόμενη ηρωικά για Ελευθερία ή Θάνατο”.

Η Λεπέν είναι αυτό που δείχνει. Κληρονόμος ενός πράγματι ακραίου κόμματος (του πατέρα της) ξεπερασμένου ιστορικά, σε πολιτικό αδιέξοδο επειδή ο επικυρίαρχος όλης της Ευρώπης, κάνει ο ίδιος τη δουλειά, καλύτερα, πιο αποτελεσματικά. Με άλλα λόγια δεν ισχύει πλέον ότι ο “φασισμός είναι εργαλείο των κυρίαρχων τάξεων”, όπως έλεγε παλιά η Αριστερά, επειδή ο φασισμός είναι, ως πολιτικό εργαλείο, είδος υπό εξαφάνιση με την εξαίρεση της ουκρανικής του αναβίωσης. Οι ΗΠΑ ελέγχουν οι ίδιες τις εξελίξεις στην ΕΕ και το έχουν κάνει με αξιοθαύμαστη επιτυχία.

Φασισμός με… ζαχαρίνη

Η Λεπέν έχασε στον α’ γύρο στη Γαλλία και πιθανότατα θα χάσει και τον τελικό, την άλλη Κυριακή. Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ. Η Λεπέν και το κόμμα της μπορεί, ίσως, να το διαβάζουν αυτό, κατεβάζοντας πότε-πότε λίγο Γκράμσι από τη βιβλιοθήκη, αλλά δεν είναι στη φύση τους να το κατανοήσουν. Η προσαρμογή, η αναφορά στην ηπιότητα, δεν φτάνει. Οι σκιές μπορεί να έχουν τραβηχτεί στη γωνία, πίσω από τις κουρτίνες. Αλλά, τα εκατομμύρια νεκρούς, αυτοί τους σκότωσαν. Είναι θύματά τους. Η προσαρμογή είναι παιχνίδι με τις λέξεις. Δεν χρειάζεται ξέπλυμα, χρειάζεται κάθαρση γενεών. Γι’ αυτό ο κάθε Μακρόν μπορεί να ελπίζει ότι θα τους κερδίζει. Στην πραγματικότητα, ο ήλιος ανήκει και φωτίζει ξένο γι’ αυτούς βασίλειο.

Τελικά η Γαλλία και οι Γάλλοι θα βγουν διχασμένοι από αυτές τις εκλογές. Η ειρωνεία θα είναι αν ο διχασμός βασίζεται σε μια παρεξήγηση. Αν δηλαδή οι Γάλλοι ψηφίζουν Λεπέν, πιστεύοντας ότι οι ήπιοι τόνοι της είναι μάσκα για να ξεγελάσει τον αντίπαλο και αποδειχθεί ότι αυτή ήταν ειλικρινής και γελασμένοι ήταν οι ψηφοφόροι της. Με δυο λόγια, αν οι εκλογείς την περιμένουν σκληρή και επιθετική κι αυτή αποδειχθεί νερόβραστη.

Οι ΗΠΑ προσφέρουν μια οδό διάσωσης της Δύσης, χωρίς να υπάρχει άλλη πρόταση, αλλά και χωρίς εγγύηση επιτυχίας. Την επιτυχία θα την εισπράξουν κυρίως οι ΗΠΑ, αλλά και οι σύμμαχοι θα σώσουν το τομάρι τους. Η αποτυχία θα πληρωθεί πανάκριβα από όλους, Αμερικάνους και Ευρωπαίους. Αν κερδίσει η Λεπέν στη Γαλλία θα είναι αδιανόητη ήττα των ευρωπαϊκών ελίτ και των ΗΠΑ και πολύ πιθανές οι απότομες αντιδράσεις τους. Αν αποτύχει η Δύση (ΗΠΑ-ΕΕ) στην Ουκρανία, η τύχη της Λεπέν και του κόμματός της θα είναι λεπτομέρεια, από αυτές που αναφέρονται στις υποσημειώσεις στα βιβλία της Ιστορίας.