Τα “κουρασμένα παλληκάρια” του Κυπριακού

Επαναλαμβανόμενο σκηνικό και όλο και περισσότερο «κουρασμένα παλληκάρια» εμφανίζονται να ασχολούνται με το Κυπριακό. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, προετοιμάζεται με βάση την ενημέρωση της απεσταλμένης του στην περιοχή, Τζέιν Χολ Λουτ. Ο πρόεδρος Αναστασιάδης, ο βασικότερος εκφραστής της πεπατημένης στο Κυπριακό, εξετάζει, λένε, διάφορα σενάρια, αλλά με κύριο στόχο –ως φαίνεται– να μην φορτωθεί την ευθύνη του αδιεξόδου. Επί της ουσίας τίποτε.

Πανέτοιμος να ακολουθήσει την ίδια αδιέξοδη πορεία, έχοντας αυτή τη φορά ως παντιέρα το πλαίσιο Γκουτέρες, όχημα για τη ρατσιστική Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, που παραμένει πρότυπο μοντέλο διακυβέρνησης, το οποίο θα παράγει εθνικισμούς και συγκρούσεις. Την ίδια ώρα προσπαθούν να μαζέψουν όσο γίνεται τα όσα λεγόντουσαν σε διάφορες συναντήσεις και κοινωνικές συνάξεις για «βελούδινα διαζύγια» κι άλλα τινά.

Παράλληλα με όλο αυτό το σκηνικό στο προσκήνιο αλλά και στο παρασκήνιο, ο ΔΗΣΥ εμμέσως και το ΑΚΕΛ ευθέως διαμηνύουν στον πρόεδρο Αναστασιάδη ότι πρέπει να ξεκινήσει διαδικασία διαπραγματεύσεων, ανεξαρτήτως εάν υπάρχουν προοπτικές για επιτυχία. Προφανώς δεν τρομάζουν με το ενδεχόμενο μιας ακόμη αποτυχίας. Βασιλικότεροι και αυτού ακόμη του βασιλέως συνεχίζουν στην κοινή πορεία κι ας επιλέγουν που και που να συγκρούονται.

Ο πρόεδρος Αναστασιάδης, ο οποίος πιστώνεται για τα στρατηγικά του ανοίγματα που γίνονται μαζί με την Ελλάδα στην Ανατολική Μεσόγειο, για να μπορέσει να τα κεφαλαιοποιήσει πρέπει να συγχρονίσει και τη διαχείριση του Κυπριακού στους βηματισμούς αυτούς. Διαφορετικά ποια σημασία θα έχουν αυτές οι βαρύγδουπες εξαγγελίες για στρατηγικές συμμαχίες και συμφωνίες, για αγωγούς και φυσικό αέριο όταν στο Κυπριακό συζητά με όρους της δεκαετίας του 1970;

Για 44 χρόνια συζητούν τα ίδια και τα ίδια, προσαρμοσμένοι στο πλαίσιο που έθεσε εξαρχής η Τουρκία. Μακράς διάρκειας αδιέξοδες διαδικασίες που αποφεύγουν το προφανές, την ουσία του Κυπριακού. Το ερώτημα που τίθεται διαχρονικά από τους φοβισμένους διαχειριστές της πεπατημένης είναι πώς θα αντιδράσει η διεθνής κοινότητα εάν «τολμήσουμε» να αλλάξουμε πορεία;

Άνευ σημασίας το περιεχόμενο

Προφανώς θεωρούν πως οι τρίτοι ξυπνούν και κοιμούνται και αγωνιούν μήπως και χαθεί η πατέντα της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η ομαλότητα και η ειρήνη, ιδιαίτερα όταν διακυβεύονται και δικά τους συμφέροντα στην περιοχή. Το περιεχόμενο δεν έχει και τόση σημασία γι’ αυτούς.

Την τελευταία περίοδο στα Κατεχόμενα βιώνουν μια άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση, λόγω της τουρκικής οικονομίας. Πώς αξιοποιεί αυτή την εξέλιξη η Κυπριακή Δημοκρατία και το πολιτικό σύστημα; Ποια ανοίγματα έγιναν και ποιες πολιτικές υιοθετήθηκαν με στόχο να απεξαρτηθούν οι Τουρκοκύπριοι από την Τουρκία; Δύσκολο εγχείρημα με τα σημερινά δεδομένα, πλην όμως, εάν δεν καταβληθεί προσπάθεια δεν θα μάθουμε ποτέ κατά πόσο είναι ουτοπία ή όχι. Και εάν είναι ουτοπία η πλήρης απεξάρτηση από την Τουρκία, τότε ουτοπία θα είναι και η λύση (εκτός κι εάν συζητούμε την όποια λύση).

Τις προθέσεις της Τουρκίας τις γνωρίζουν στη Λευκωσία. Μια νέα προσπάθεια που θα αποτύχει τρομάζει τους διαχειριστές. Όπως επίσης και το πάγωμα των προσπαθειών. Και οι δυο αυτές επιλογές προκύπτουν ως αποτέλεσμα της ακολουθούμενης πολιτικής, της πεπατημένης. Η Λευκωσία έχει την ευκαιρία να εξηγήσει πως αυτό που συζητείται δεν είναι μόνο αδιέξοδο αλλά εγκυμονεί και κινδύνους να οδηγηθεί η χώρα σε περιπέτειες. Η διέξοδος δεν είναι το βελούδινο διαζύγιο ή η συνομοσπονδία, αλλά η πλήρης προσαρμογή της χώρας στα ευρωπαϊκά κριτήρια με τους πολίτες να έχουν όλα τα δικαιώματα. Πρώτα βρίσκονται τα συστατικά, το μοντέλο και μετά ας το ονοματίσουν ό,τι θέλουν.