Ο καγκελάριος Σολτς κάνει τον… Γερμανό για την τουρκική προκλητικότητα

Μία από τις πιο συχνές φράσεις της γιαγιάς ήταν η παραίνεση «κάνε τον Γερμανό». Η παραίνεση δεν κολλούσε ούτε στην ιστορία της γιαγιάς ούτε κανενός άλλου. Όλοι είχαν χάσει κάποιον στην κατοχή, κοινότητες είχαν αποδεκατιστεί, συνεπώς ακούγονταν αντιφατικό από τη μία να αναφέρονται τα θύματα των Γερμανών και από την άλλη αυτή η καλοπροαίρετη συμβουλή.

Η σημασία της έκφρασης «κάνε τον Γερμανό» ήταν ταυτόσημη με την έκφραση «μην μπλέκεις» κάνε δηλαδή σαν να μην καταλαβαίνεις τί είναι σωστό και τί λάθος, ακόμα και στις πιο ξεκάθαρες περιπτώσεις. Μπορεί να σε συμφέρει το λάθος, οπότε γιατί να πάρεις θέση υπέρ του σωστού, αφού μπορείς να επωφεληθείς από το λάθος…

Κάπως έτσι και η αναπληρώτρια νέα εκπρόσωπος της κυβέρνησης Σολτς Κριστιάνε Χόφμαν όταν ρωτήθηκε για τις νέες απειλές Ερντογάν κατά της Ελλάδας -και όχι μόνο, είπε απλά ότι «το Βερολίνο παρακολουθεί με προσοχή τις εξελίξεις» και «απευθύνει έκκληση για συνεννόηση και διάλογο». Τα ίδια έλεγε και ο Ζάιμπερτ επί Μέρκελ τα ίδια θα λένε και οι επόμενοι, κάνοντας τους… Γερμανούς.

Συνάντηση Σολτς-Μητσοτάκη

Το πρωί, στο περιθώριο της Συνόδου της ΕΕ στις Βρυξέλλες, έγινε κατ’ ιδίαν συνάντηση Μητσοτάκη-Σολτς, πρώτη κατ’ ιδίαν από την εκλογή του καγκελάριου της Γερμανίας και σύμφωνα με την ελληνική πλευρά η συζήτηση ήταν εποικοδομητική (αλίμονο να μην ήταν). Στη συνάντηση ετέθη από τον πρωθυπουργό το θέμα της τουρκικής επιθετικότητας. Η γερμανική πλευρά περιορίστηκε, ως συνήθως, στην τηλεγραφική ανακοίνωση της συνάντησης.

Που πάει αυτή η κατάσταση; Κατά την άποψη ενός καλά ενημερωμένου Γερμανού πολιτικού, «η συμβολή της Γερμανίας, με την πολιτική ίσων αποστάσεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι ιδιαίτερα σημαντική, ιδίως σε περιόδους έντασης, για την αποκλιμάκωση». Και παρέπεμψε στην παρέμβαση Μέρκελ και Μάας στην κρίση του 2020.

Δεν είναι έτσι όμως. Τον… Γερμανό έκανε και τότε ο Γερμανός, διότι η Γερμανία ήταν η μόνη χώρα της ΕΕ που άφησε να περάσει μία εβδομάδα πριν να μιλήσει για τον Έβρο και η Μέρκελ όχι μόνον δεν απέτρεψε την ένταση αλλά μπορεί και να την πυροδότησε με την συνάντηση Σουρανή-Καλίν στο Βερολίνο και την αντιδεοντολογική διαρροή Τσαβούσογλου για την οποία δεν είπε τίποτε. Όσο για τον υπουργό Εξωτερικών Μάας, είχε περάσει από την Αθήνα όταν δρόσισε, δηλαδή μετά την ένταση ενώ δεν συνέχισε για την Άγκυρα για να αποφύγει τυχόν παρεξηγήσεις που θα ήταν επιζήμιες για το Βερολίνο.

Η Μπέρμποκ στην Αθήνα

Σε μερικές ημέρες πρόκειται να επισκεφθεί την Αθήνα η διάδοχος του Μάας, Αναλένα Μπέρμποκ των Πρασίνων και η ατζέντα στις συνομιλίες με τον Δένδια θα είναι βαριά. Η γερμανική διπλωματία, εις πείσμα κάθε λογικής λέει ότι δεν μπορεί να παγώσει την παραγγελία υποβρυχίων της Τουρκίας, γιατί είναι συμβατική υποχρέωση της ThyssenKrupp προς την αντισυμβαλλόμενη τουρκική Golcuk, ωσάν να πρόκειται για σκάφη που θα κάνουν τουριστικές βόλτες στο Βόσπορο. Δεν ήξεραν, στο Βερολίνο το 2008-2009, όταν έδιναν το ok στην Thyssen για την πώληση έξι Τ-214 ότι η Τουρκία θα εξελιχθεί έτσι όπως εξελίσσεται, σε εστία αστάθειες για την ευρύτερη περιοχή, εντάξει. Και τώρα που το ξέρουν; Κάνουν… τους Γερμανούς.

Είναι καιρός και οι Έλληνες συνομιλητές των Γερμανών να κάνουν τους… Γερμανούς. Για παράδειγμα στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης, με το λιμάνι όπου η συμμετοχή τους δεν πάει και πολύ καλά, να μην δοθεί διακρατική διέξοδος, αφού είναι θέμα εταιρειών ας το λύσουν αυτές. Το ίδιο και στην Αλεξανδρούπολη όπου αναζητούν εναλλακτικές για την μεταφορά αεριοποιημένου LNG επειδή οι σταθμοί LNG που κατασκευάζουν τώρα στη Βόρεια Θάλασσα και τη Βαλτική, θέλουν δύο χρόνια για να μπουν σε πλήρη απόδοση. Θέμα εταιρειών ας ψάξουν και αλλού εάν θέλουν.

Είναι βαρύ να αναφέρεται κανείς στην πολιτική μίας χώρας με κλισέ ή στερεότυπα που δεν χαρακτηρίζουν ούτε τον κόσμο ούτε την χώρα, όμως χαρακτηρίζουν την πολιτική γραμμή της διαχρονικά και η γραμμή της Γερμανίας ήταν σε όλες τις κρίσιμες περιστάσεις για την Ελλάδα αρνητική, με τελευταίο παράδειγμα την επιβολή των μνημονίων, που χαρακτηρίστηκε λάθος μετά την παρέλευση δεκαετίας. Αλλά ως εκεί.

Συζήτηση επί της ουσίας δεν μπορεί να γίνει εάν το Βερολίνο δεν ξεκαθαρίσει πως βλέπει τις σχέσεις του με τις άλλες χώρες στην ΕΕ και τη στρατηγική του στην περιφέρεια της Ευρώπης. Και αυτό δεν αφορά μόνον την Ελλάδα λόγω της Τουρκίας, αλλά ακόμα και τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, που κινούνταν μέχρι πρότινος σε τροχιά δορυφόρων.