Τοπίο στην ομίχλη “ζωγραφίζει” ο Αναστασιάδης

Με τοπίο στην ομίχλη μοιάζει το Κυπριακό, που θα το ζήλευε ακόμη και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος. Ο Αγγελόπουλος, τουλάχιστον, άφηνε ένα ανοικτό φινάλε μέσα στην απατηλή ουτοπία για μια καλύτερη ζωή. Στο Κυπριακό; Με όσα ακούμε, με τις όποιες ερμηνείες καταγράφονται, πρέπει να τοποθετήσουμε σε μια σειρά όλα που συζητούνται στη δημόσια σφαίρα, επιχειρώντας, όσο είναι δυνατό, να ξεκαθαρίσουμε το τοπίο.

Ο πρόεδρος Αναστασιάδης, αφήνοντας να αιωρούνται διάφορες διαδόσεις και φήμες, πολλές εκ των οποίων εκπορεύονται από τον ίδιον, θέλησε «να δώσει απαντήσεις» στους επικριτές του. Αποφάσισε και έδωσε συνέντευξη Τύπου. Απαντήσεις, όμως, δεν έδωσε. Σκοπίμως ή όχι, επέτεινε τη σύγχυση που επικρατεί ενώ έπεσε σε αντιφάσεις. Παραδέχθηκε πως η ακολουθούμενη πολιτική στο Κυπριακό, η πεπατημένη, έχει αποτύχει. Εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, αυτή η πολιτική αντί να οδηγήσει σε λύση επιδεινώνει τα δεδομένα επί του εδάφους, εδραιώνοντας την κατοχή.

Ο πρόεδρος από τη μια παραδέχθηκε την αποτυχία της πολιτικής, βασικός εκφραστής της οποίας είναι ο ίδιος. Έσπευσε, ωστόσο, ταυτόχρονα να καθησυχάσει όσους παραμένουν δογματικά λάτρεις της πεπατημένης. Εντός και εκτός Κύπρου. Ο ίδιος στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Αρχηγών αναφέρθηκε σε χαλαρή ομοσπονδία, την οποία όπως είπε συζήτησε με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, Μεχμέτ Τσαβούσογλου. Στη συνέχεια, όμως, τη βάπτισε «αποκεντρωμένη ομοσπονδία».

Το θέμα είναι απλό και προσπαθεί προφανώς να το καταστήσει δύσκολο και περίπλοκο. Χωρίς να δίνει λεπτομέρειες αναφέρεται σε εκχώρηση εξουσιών / αρμοδιοτήτων στα συνιστώντα κρατίδια. Ποιες εξουσίες από τις 24 που συμφωνήθηκαν για την κεντρική κυβέρνηση θα μεταβιβαστούν στα κρατίδια; Αυτό που ισχύει, αλλά δεν το είπε είναι πως επί της ουσίας συζητείται συνομοσπονδία.

Σημειώνεται πως ένα μοντέλο μεταξύ ομοσπονδίας και συνομοσπονδίας ήταν και το σχέδιο Ανάν, υπέρμαχος του οποίου ήταν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Αυτός, τουλάχιστον, ήταν φανερά υπέρ του σχεδίου, άλλοι συγκαλυμμένα. Ο Πρόεδρος δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να διαψεύσει ότι συζήτησε με τον Τσαβούσογλου μοντέλο δυο κρατών. Δεν το διέψευσε γιατί συζήτησε για δυο κράτη με τον Τσαβούσογλου στο Κραν Μοντάνα.

Κι αυτό το γνωρίζουν πολλοί, μεταξύ των οποίων και οι πρέσβεις των ΗΠΑ, Βρετανίας, Γαλλίας, Ρωσίας, τους οποίους ενημέρωσε. Το γνωρίζουν και πολιτικοί αρχηγοί. Το γνωρίζει και ο Πρωθυπουργός Τσίπρας, στον οποίον έκανε νύξη επί τούτου, μετά που είχε συζητήσει το θέμα με τον Τσαβούσογλου και πριν τη μετάβαση στην Αθήνα του Τούρκου προέδρου Ερντογάν.

Λειτουργικότητα του κράτους

Ο Πρόεδρος αναφέρθηκε πολλές φορές στη λειτουργικότητα του κράτους. Έλεγε τον Μάρτιο του 2017 στον «Φιλελεύθερο», ότι «δεν δικαιολογούνται να εμμένουν να έχει τον κύριο λόγο η μειοψηφία και η πλειοψηφία απλώς να υπακούει». Ωστόσο, το θέμα του βέτο το περιέλαβε στις προτάσεις του, στο Κραν Μοντάνα. Τώρα υποστηρίζει πως είναι έτοιμος να αποδεχθεί τέτοιο δικαίωμα, μόνο εάν αφορά «ζωτικά συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων».

Και ποια είναι αυτά; Για παράδειγμα, ο φυσικός πλούτος και η διαχείρισή του, που είναι όπως συμφωνήθηκε στην αρμοδιότητα της κεντρικής κυβέρνησης ζωτικής σημασίας για τους Τουρκοκύπριους; To παράδειγμα που είχε αναφέρει στη συνέντευξη Τύπου, για τον αγωγό Eastmed, έστελνε το μήνυμα πως όλες οι αποφάσεις που δεν θα εξυπηρετούν την Τουρκία θα μπλοκάρονται από τους Τουρκοκυπρίους. Συνεπώς, κράτος δεν θα λειτουργήσει.

Αλλά πώς μπορεί σε μια κανονική χώρα να υπάρχουν διαφορετικά ζωτικά συμφέροντα; Άλλα οι Ελληνοκύπριοι, οι Αρμένιοι, οι Μαρωνίτες διαφορετικά οι Τουρκοκύπριοι; Πώς θα λειτουργήσει το κράτος με τέτοιες διαχωριστικές προσεγγίσεις; Διαφορετικά συμφέροντα μπορούν να έχουν οι εργάτες, οι αγρότες, οι γιατροί, οι εκπαιδευτικοί. Κοινωνικά, ταξικά και όχι εθνικά.