Η «μαγική ράβδος» για τις τράπεζες

Οσμήν δυσωδίας από το αμαρτωλό 2009* έφερε αταβιστικώς στην μνήμη μας, το σχέδιο της Τραπέζης της Ελλάδος, για την εξάλειψη των μη εξυπηρετουμένων «ανοιγμάτων» κατά το new speak, (διάβαζε απλήρωτων δανείων) των τεσσάρων «συστημικών» Τραπεζών** απ’ τους ισολογισμούς των. Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, οι τέσσερις συστημικές τράπεζες, που γράφουν στο ενεργητικό τους μη εξυπηρετούμενα δάνεια 85 δισ. ευρώ και στο παθητικό των, «κεφάλαιο» από αναβαλλομένους φόρους, που θα τους εκχωρήσουν εις συσταθησόμενον «όχημα» (εταιρείαν ειδικού σκοπού SPV).

Εν συνεχεία, το «όχημα» αυτό θα εκδώσει ομόλογα ονομαστικής αξίας 40 δισ. ευρώ και με το προϊόν της πωλήσεως των, θα αγοράσει το ισόποσο μη εξυπηρετουμένων δανείων, απαλλασσομένων των τεσσάρων συστημικών τραπεζών από τον βραχνά των «ανοιγμάτων». Με νομοθετική ρύθμιση, το τραπεζικό «μας» σύστημα, κατά μαγικό τρόπον, θα «ορθοποδήσει, επιτελώντας τον σκοπό της «ανάπτυξης». Όμως εντεύθεν προκύπτουν μερικά αναπάντητα ερωτήματα:

1. Ποίος θα είναι ανάδοχος (underwriter) του ομολογιακού δανείου; Μήπως πάλι η Goldman Sachs;
2. Ποία «κερδοσκοπικά κονδύλια» (Hedge Funds) θα αγοράσουν τα ομόλογα «κακών δανείων»; Εν όψει υπάρχει κάποιος Τζων Πόλσον;
3. Ποίος θα πάρει την παχυλή προμήθεια, εις βάρος του Έλληνος φορολογουμένου;
4. Πώς δεν θα θεωρηθή η ανταλλαγή αυτή κεφαλαίου και υποχρεώσεων, «κρατική ενίσχυση»;

Σχετικά είχε προταθή εναλλακτικώς η χρησιμοποίηση του ανεισπράκτου ποσού (15 δισ. ευρώ) του τρίτου πακέτου διασώσεως («Τσίπρα») ως εγγυήσεως του ελληνικού κράτους στη δημιουργία Σχήματος Προστασίας Ενεργητικού (ΑRS) των τεσσάρων συστημικών τραπεζών αλλά τα χάλασε η αναταραχή στις αγορές και η ραγδαία πτώση των τιμών των ελληνικών τραπεζικών μετοχών.

Όπως και να έχει η υπόθεση σωτηρίας των τεσσάρων συστημικών τραπεζών, υπάρχει η ανάγκη από ζωηρή κερδοφορία τους που αντικειμενικώς δεν υφίσταται με την στασιμότητα των καταθέσεων-χορηγήσεων, η μείωση του κινδύνου των υπολοίπων δανείων 45 δισ. ευρώ θα αποτελεί λίαν υψηλό ρίσκο, λόγω υπερβολικών φόρων των οφειλετών, ενώ η άντληση κι’ άλλων κεφαλαίων από τον φορολογούμενο μπορεί να οδηγήσει σε νέο πακέτο διάσωσης της Ελλάδος. Από την προηγουμένη «διάσωση» είδαμε και πάθαμε να απαλλαγούμε, μην ξαναπέσουμε στους θεσμοφοριάζοντας του παρανόμου EuroWorking Group, εξ αιτίας της Τραπέζης της Ελλάδος.

---

* Το 2009, ο «εταίρος» της Goldman Sachs, ο Γιόελ Ζάουη επισκέπτεται τας Αθήνας και προτείνει στον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου την επανάληψη της παραποιήσεως του δημοσίου χρέους που είχε κάνει ο αλήστου μνήμης Κώστας Σημίτης το 1999, με τη διαβόητη ανταλλαγή χρέους (swap) της Goldman Sachs, 3 δισ. ευρώ με αμοιβή 600 εκατομ. δολλαρίων, επί τη βάσει της οποίας παρεποιήθη το ελληνικό δημόσιον χρέος και εγένετο δεκτή η Ελλάς στην Ευρωζώνη. Προς τιμήν του Γιώργου Παπανδρέου η πρόταση εκείνη απερρίφθη.
** Δια το ό,τι οι τέσσερεις συστημικές τράπεζες ανήκουν στο «Ευρωσύστημα Τραπεζών».