Η Ελβετία αψήφησε τον εκβιασμό της Κομισιόν
11/12/2018
Η «είδηση» της περασμένης εβδομάδος δεν ήταν τόσον η στάσις των “κιτρίνων γιλέκων” στο Παρίσι, η αντίστασις των Βρετανών συντηρητικών στο Brexit και η ανάστασις της φασιστικής Δεξιάς στην Ανδαλουσία της Ισπανίας, όσον το γεγονός ότι η Ελβετία αψήφησε εκβιασμό που της άσκησε η ΕΕ.
Το επταμελές υπουργικό συμβούλιο -έχει τη σημασία του- της Ελβετικής Ομοσπονδίας, που εδρεύει στην Βέρνη, συνελθόν εκτάκτως, απεφάσισε να μην ενδώσει στον εκβιασμό της Κομισιόν δια την άμεση επικύρωση 120 διμερών συμφωνιών, επ’ απειλή διακοπής της διαπραγματεύσεως ελβετικών μετοχών στα χρηματιστήρια αξιών (Φραγκφούρτης, Παρισίων, Μιλάνου κλπ). Η πρόφαση που χρησιμοποίησαν ήταν ότι δεν εναρμονίζονται με το «θεσμικό πλαίσιο» της ΕΕ.
Οι έξι Ελβετοί υπουργοί μαζί με τον ενιαύσιο πρόεδρο της Ομοσπονδίας, ανέβαλαν την απόφαση για την προσεχή άνοιξη, «αφού συμβουλεύθηκαν πρώτα το εκλογικό σώμα της Ελβετίας», αν και υπεστήριξαν ότι οι χρηματιστηριακοί κανόνες της χώρας εναρμονίζονται, πλήρως, με τα ειωθότα των ευρωπαϊκών αγορών. Η Κομισιόν έθεσε ως καταληκτική ημερομηνία την 31 Δεκέμβρη 2018, ειδάλλως θα άρει το δικαίωμα διαπραγματεύσεως επί ελβετικών μετοχών με ενδεχόμενο να απωλέσει το χρηματιστήριο της Ζυρίχης μέχρις και το 70% του τζίρου του. Παρ’ όλα αυτά οι επτά Ελβετοί πολιτικοί, απτόητοι, αγνόησαν την προθεσμία.
Αλλού ευρίσκεται η πέτρα του νέου ευρωσκανδάλου: Με την ευκαιρία της επικειμένης αποχωρήσεως της Βρετανίας, η Κομισιόν εσκέφθη να κατοχυρώσει το «ευρωπαϊκό κεκτημένο», με την υπογραφή νέας συνθήκης αλλά προσέκρουσε στην παροιμιώδη αντίσταση των Ελβετών.*
Η Ελβετία, ούσα εκτός της γερμανοευρωπαϊκής ενώσεως από του 1972, έχει υπογράψει 120 διμερείς συμφωνίες με αυτήν, που αφορούν από το ελεύθερο εμπόριο (πλην ορισμένων αγροτικών προϊόντων) μέχρις της φορολογίας, της ανταλλαγής πληροφοριών με τις ελβετικές τράπεζες και της ελευθέρας διακινήσεως προσώπων. Μάλιστα, έχει συνεισφέρει 1,3 δισ φράγκα στον κοινοτικό προϋπολογισμό ετησίως, αλλά διαφυλάττει, ως κόρην οφθαλμού, την εθνική της ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία και τη διάκριση των εξουσιών.
Πρόταση για δημοψήφισμα
Το ισχυρότερο κόμμα στα ελβετικά πολιτικά πράγματα, το Λαϊκό Κόμμα προγραμματίζει ένα δημοψήφισμα, προσεχώς, για τερματισμό της ελευθέρας εγκαταστάσεως μεταναστών στη χώρα, ενώ ο υπουργός Οικονομικών Ούλι Μάουρερ υπεστήριξε ότι τυχόν αποδοχή της ευρωσυνθήκης παραβιάζει τη διεθνώς αναγνωρισμένη (σ.σ. από της εποχής του Ναπολέοντος Βοναπάρτη) ουδετερότητα της χώρας.
Η ιδιομορφία της Ελβετίας δεν είναι τόσον το ορεινό ανάγλυφο της χώρας, αλλά μάλλον η διασπορά των εξουσιών μεταξύ των 26 καντονίων και η λήψις αποφάσεων κατόπιν δημοψηφισμάτων ακόμη και για δευτερεύοντα ζητήματα, όπως αν το λιμάρισμα των κεράτων των αγελάδων θα επιδοτείται.
Και η Ελλάς είναι ορεινή και νησιωτική χώρα, αλλά διαθέτει 300 «βουλευτάς», κεντρική κυβέρνηση με 51 υπουργούς, περιφερειακή αυτοδιοίκηση και τοπική κακοδιοίκηση. Και όμως δεν λαμβάνει ποτέ αποφάσεις κατά πώς επιθυμεί ο λαός, αλλά μάλλον αντιθέτως, αν κρίνουμε από το πρόσφατο δημοψήφισμα του 2015. Σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονται εν κρυφώ και παραβύστω, όπως η Συμφωνία των Πρεσπών, ο χωρισμός Εκκλησίας και Κράτους και η διαπόμπευση ενός χρυσοδάκτυλου υπό του Ρομπέν των Αθηνών.
Ούτως, όμως, μήτε «η αριστερά γνωρίζει τι πράττει η δεξιά της» μήτε τα εθνικά συμφέροντα υπερασπίζονται δεόντως. Μήπως, λοιπόν, το πρόβλημα είναι ότι έχουμε πολλούς «πολιτικούς» κι όχι επτά ως η Ελβετική Ομοσπονδία;
* Την 25η Ιουλίου 1940, ο αρχηγός του ελβετικού λαϊκού στρατού Ανρί Γκουϊσάν συγκέντρωσε στο ιστορικό Ρύτλι της λίμνης Λουκέρνης όλους του Ελβετούς αξιωματικούς κι απεφάσισαν να αντισταθούν στον Χίτλερ.
