Tί ελληνικό έχει η τέταρτη σεζόν του Succession

Την άνοιξη θα έρθει η τέταρτη σεζόν της βραβευμένης τηλεοπτικής σειράς Succession, όπου μια οικογένεια με πατριάρχη έναν μεγιστάνα και σχεδόν μονοκράτορα των μέσων ενημέρωσης, τρώει τις σάρκες της για την διαδοχή και την εξουσία. Ο αδίστακτος επιχειρηματίας πατέρας βρίσκεται μοιραία αντιμέτωπος με τα παιδιά του από τρεις γάμους, που ουσιαστικά βγήκαν καθ’ ομοίωσίν του, με την κόρη να φαίνεται ίσως η πιο σκληρή από όλα. Η σειρά έχει προταθεί για πάνω από 140 βραβεία και έχει κερδίσει τα 51 για σκηνοθεσία, σενάριο και ηθοποιία σε πρώτους και δεύτερους ρόλους.

Όλα τα παιδιά δίνουν μάχη σε αυτό το σκληρό παζάρι με εχθρό στην ουσία τον πατέρα τους, με ευκαιριακούς συνασπισμούς, αλλά και με στιγμές που ο καθένας μένει μόνος εναντίον όλων. Οι μητέρες απούσες ή άπληστες κι αυτές. Η ανενδοίαστη στάση των παιδιών κάνει τον “μπίζνεσμαν Κρόνο” σχεδόν να δικαιώνεται, αν τελικά αποφασίσει να τα φάει! Όμως θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα έχει ήδη αφανίσει από καιρό, αφού η άπληστη σκιά του και η “ανατροφή” από πλευράς του, τα έχει ήδη ρουφήξει όλα σε ένα σκοτεινό κόσμο.

Ο γιος από τον πρώτο γάμο στη γωνία. Τα τρία παιδιά από τον δεύτερο γάμο, σκοτώνονται να αποδείξουν πιο είναι πιο αποξενωμένο και πιο προβληματικό από τα άλλα. Η τρίτη σύζυγος παραπαίει μεταξύ υπομονετικής φιλόδοξης μητριάς και διακριτικής διαδόχου, μια που έχει παιδί από τον προηγούμενο γάμο της και “κάτι δικαιούται κι αυτό”. Είναι μια σειρά που σε κάνει τελικά να νιώθεις σχεδόν ευτυχισμένος που ο πατέρας και η μητέρα σου δεν ήταν αρκετά αδίστακτοι, ώστε να γίνουν δισεκατομμυριούχοι.

Ο “μικρός” γιος παλεύει με ψυχικές διαταραχές και ο μεγάλος από τον πρώτο γάμο κρατάει αποστάσεις και ελπίδες. Ο μεσαίος γιος θέλει τα ηνία, αλλά φαίνεται πως ο μπαμπάς δεν έχει τη διάθεση να παραδώσει την εξουσία του σε κανέναν και κυρίως σε αυτόν που είναι δέσμιος της κοκαΐνης. Και ενώ γίνεται σχεδόν συμπαθής με τα παιδιά του να θέλουν να τον βγάλουν από τη μέση και να πάρουν τις επιχειρήσεις στα χέρια τους, ο σεναριογράφος μας θυμίζει πόσο κυνικός και αδίστακτος είναι και ο ίδιος ο “γεράκος”.

Κυνικό αλισβερίσι

Η καλογραμμένη –και βραβευμένη τρεις φορές για το σενάριο– σειρά έχει το κοινωνικό πλεονέκτημα ότι παρουσιάζει μια σκληρή πραγματικότητα, δηλαδή το πώς τα μέσα ενημέρωσης συγκεντρωμένα στα χέρια ενός αλαζόνα μεγαλομανή βάζουν στο τσεπάκι του τους πολιτικούς. Αγγίζει το αλισβερίσι μεταξύ πολιτικής εξουσίας και ενημέρωσης, θίγοντας τα αμοιβαία συμφέροντα και το κοινό σύνολο που δημιουργούν αυτά τα δύο σύνολα εξουσίας. Όμως έχει το μειονέκτημα ότι παρουσιάζει αυτή τη συναλλαγή ως προσωπική ιστορία και ως μεμονωμένο περιστατικό, χωρίς να δείχνει ξεκάθαρα ότι το ίδιο παιχνίδι μεταξύ πολιτικών και καναλαρχών παίζεται ακόμα κι όταν ένας επιχειρηματίας έχει μόνον ένα τηλεοπτικό μέσο ενημέρωσης στη διάθεσή του.

Οι ερμηνείες είναι πολύ καλές και είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποιους: ο γαμπρός του είναι πολύ καλός στο ρόλο του βολικού καλοπερασάκια προικοθήρα που μανιπουλάρεται εύκολα και που όμως ξαφνικά αποφασίζει να αποκτήσει κι αυτός προσωπική ατζέντα και να “βγάλει γλώσσα” στην σύζυγό του, η δε σύζυγός του και κόρη του μεγιστάνα, παίζει πολύ καλά το δικό της ρόλο. Είναι “παραγκωνισμένη ως θηλυκό”, και παριστάνει ότι συμβιβάζεται με αυτό το δεύτερο ρόλο για να μείνει στο πλάνο, αλλιώς ξέρει ότι θα βρεθεί εντελώς εκτός παιχνιδιού. Κάποια στιγμή θεωρεί ότι ήρθε η στιγμή να πάρει την κατάσταση στα χέρια της και να αποδείξει ότι έχουν και τα κορίτσια θέση στην διαδοχή.

Πολύ καλός στο ρόλο του ο γιος με τα ψυχολογικά προβλήματα, όπως και ο μεσαίος γιος που παλεύει με τη χρήση ουσιών, πλην όμως θεωρεί ότι είναι αρκούντως λειτουργικός και πιστεύει ότι “έχει όραμα” για το μαγαζί με τα κανάλια και τις εφημερίδες. Η δεύτερη σύζυγος παίζει κι αυτή καλά το ρόλο της υπομονετικής συμβίας, όπου κάποια στιγμή καταλαβαίνει όμως ότι βγαίνει από το πλάνο διότι εμφανίζεται νεαρή και σέξι ανταγωνίστρια. Ο δε πατριάρχης, που από τον πρώτο επεισόδιο φαίνεται να είναι με το ένα πόδι στον τάφο, αποδεικνύεται τελικά επτάψυχος και πρωταθλητής στην σκευωρία και στα πισώπλατα χτυπήματα.

Η τέταρτη σεζόν

Στο τρέιλερ για τον τέταρτο κύκλο του Succession, παρακολουθούμε τον σύντομο μονόλογο του μεγιστάνα Λόγκαν Ρόι (Μπράιαν Κοξ), ο οποίος θέλει να ξεκαθαρίσει προς πάσα κατεύθυνση ότι κακώς ερίζουν οι πάντες για την διαδοχή, αφού αυτός θα παραμείνει στο πόστο του. «’Ο,τι κι αν προσπάθησα να κάνω στη ζωή μου, στρέφονταν πάντα όλοι εναντίον μου. Είμαι γίγαντας κι αυτοί είναι πυγμαίοι», λέει. Η κόρη του Σιβόν (Σάρα Σνουκ), ο Κένταλ (Τζέρεμι Στρονγκ) και ο Ρόμαν (Κιέραν Κάλκιν) προσπαθούν να μην πουληθεί η σούπερ εταιρεία τους, παρότι πλέον οι εφημερίδες «δεν πουλάνε και είναι παθητικό».

Ξέρουν ότι με την πώληση θα ναυαγήσουν τα σχέδιά τους να γίνουν αυτοί οι διάδοχοι στην αυτοκρατορία και ότι θα μείνουν “απλώς πλούσιοι”. Ο εγωπαθής πατέρας όμως, χορτασμένος και από εξουσία και από χρήμα, θεωρεί ότι ίσως η πώληση συνιστά την πιο πρακτική επιχειρηματική απόφαση. Και στο κάτω κάτω, όπως έχει πει ο ίδιος, ας δημιουργήσουν κάτι και τα παιδιά από μόνα τους.

Η μουσική επένδυση του Succession , είναι εξαιρετική. O ηλικίας 42 ετών Nicolas Britell συνθέτης και πιανίστας, παιδί δικηγόρου και δασκάλας μουσικής, δεν έχει στο ενεργητικό του μόνον το εκπληκτικό θέμα της συγκεκριμένης σειράς. Έγραψε και ένα πανέμορφο βαλς για την ταινία “Εύα” –με τη Ναταλί Πόρτμαν. Έχει σπουδάσει στην εξαιρετική σχολή Julliards αλλά και στο Χάρβαρντ. Ως φοιτητής ασχολήθηκε με την χιπ χοπ, όμως όπως λέει έχει επηρεαστεί πολύ και από τον Ραχμάνινοφ και τον Γκέρσουιν, όπως και από τον Κουίνσι Τζόουνς που επίσης μετακινείτο μεταξύ πολλών ειδών σύνθεσης και τον ράπερ Dr Dre που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός στην Ελλάδα.

Το ελληνικό στοιχείο

Στην παραγωγή της σειράς το ελληνικό στοιχείο υπάρχει εξ αγχιστείας και όχι άμεσα, όπως ίσως θα θέλαμε πολλοί. Όμως σκαλίζοντας για Έλληνες βρήκαμε στην ουσία κάτι καλύτερο από Έλληνες δεύτερης και τρίτης γενιάς που κάνουν σπουδαία καριέρα στο εξωτερικό: βρήκαμε φιλέλληνα! Συγκεκριμένα, βρήκαμε κάτι συγκινητικά ελληνικό στο παρελθόν του Britell, που ίσως επηρεάσθηκε θετικά προς την πατρίδα μας επειδή από παιδί πέντε ετών έμαθε πιάνο, προσπαθώντας να παίξει το Chariots of Fire του Βαγγέλη Παπαθανασίου.

Ο συνθέτης δημιούργησε το 2018 ένα άλμπουμ με ελληνικό τίτλο (Αγάπη-Agape), όπου έχει και κομμάτια με τίτλο Eros, Philia και Storge αντιστοιχα, καθώς όπως είπε ο ίδιος σε συνεντεύξεις τους, στην αρχαία ελληνική βρήκε λέξεις για όλα τα είδη αγάπης. Θα θέλαμε να ήξερε ότι και η νέα ελληνική έχει τον ίδιο πλούτο στις αποχρώσεις αυτού του συναισθήματος, αλλά δεν μας κακοπέφτει διόλου η έστω και το παρελθόν μας αναφορά.