Πως πήγαν να την στήσουν στον Δένδια οι αχυράνθρωποι του Ερντογάν

Με ένα 100% στημένο επεισόδιο, οι αχυράνθρωποι του Ερντογάν στη Λιβύη που αρνούνται να εγκαταλείψουν την εξουσία ακολουθώντας τις εντολές της Άγκυρας, κατάφεραν να φέρουν σε πέρας την αποστολή που τους είχε ανατεθεί: Το να επιδεινώσουν τεχνηέντως τις σχέσεις Ελλάδας και Λιβύης, με στόχο να καθυστερήσουν, εάν δεν μπορέσουν να βραχυκυκλώσουν, την επιδιωκόμενη από τη διεθνή κοινότητα συμφωνία των δυο χωρών για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών.

Το σενάριο που εκτελέστηκε μαεστρικά, είχε ως περιεχόμενο την παγίδευση της ελληνικής πλευράς. Σύμφωνα με όσα έκανε γνωστά το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, μία ημέρα προ της επίσκεψης του Νίκου Δένδια στη Βεγγάζη, ο Μοχάμεντ Μένφι, πρόεδρος του Πολιτικού Συμβουλίου της Λιβύης, ζήτησε να μεταβεί ο υπουργός Εξωτερικών και στην Τρίπολη για να πραγματοποιηθεί συνάντηση μαζί του.

Η ελληνική πλευρά δεν θα μπορούσε να αρνηθεί, αφού έστω με καθυστέρηση έχει αντιληφθεί ότι η διατήρηση σχέσεων και με τους δυο πυλώνες εξουσίας στη Λιβύη είναι η ορθή στρατηγική επιλογή, η οποία δεν θα πρέπει να μεταβάλλεται αναλόγως της τακτικής συγκυρίας. Οπότε δέχθηκε, υπό την προϋπόθεση να μην παραβρίσκεται κανείς άλλος. Ίσως εδώ η Ελλάδα δεν πρόβλεψε τον λιβυκό τακτικισμό, ζητώντας κάτι ανάλογο και για όλο το διπλωματικό τελετουργικό, συμπεριλαμβανομένης και της υποδοχής του Νίκου Δένδια.

Διότι η κυβέρνηση, της οποίας η θητεία έχει λήξει, υπέγραψε το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο με τον Τούρκο υπουργό Μεβλούτ Τσαβούσογλου, παρότι έχει λήξει προ πολλού η θητεία της, κάτι που την καθιστά παράνομη… Αυτό αξιοποίησαν οι Λίβυοι. Όταν προσγειώθηκε, λοιπόν το ελληνικό κυβερνητικό αεροσκάφος στο αεροδρόμιο της Τρίπολης, τον περίμενε η υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης της Τρίπολης Νάιλα Μανγκούς. Προφανώς, εάν ο Δένδιας υποχωρούσε, η λιβυκή πλευρά θα το χρησιμοποιούσε για να ισχυριστεί ότι αναγνωρίζεται de facto από την ελληνική κυβέρνηση.

Επιβάλλεται άμεση κινητοποίηση

Η διατεταγμένη υπηρεσία των αχυρανθρώπων της Τουρκίας στη Λιβύη, αφορά τη μεγάλη εικόνα των γεωπολιτικών εξελίξεων στην περιοχή, οι οποίες με τη σειρά τους αφορούν πρώτιστα την αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων που θα ενισχύσουν θεαματικά την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης.

Εάν η Λιβύη “πειστεί” να παραπεμφθεί το ζήτημα της χάραξης ΑΟΖ με την Ελλάδα σε κάποιον διεθνή δικαιοδοτικό μηχανισμό, τότε εκ των πραγμάτων αυτός θα κρίνει έμμεσα και τη νομιμότητα του τουρκολιβυκού μνημονίου! Προφανώς η Λιβύη θα επιχειρούσε να το εξαιρέσει στις διαπραγματεύσεις που προηγούνται με αντικείμενο τη σύνταξη του συνυποσχετικού. Είναι όμως προφανώς προτιμότερο να μη φθάσει καν σε αυτό το σημείο, αφού η απόπειρα εξαίρεσής του θα συνεπαγόταν διπλωματικό κόστος. Τουλάχιστον κερδίζουν λίγο χρόνο…

Κατά συνέπεια, καθήκον της ελληνικής διπλωματίας είναι να κινητοποιηθεί άμεσα, όχι γενικά και αόριστα, αλλά με στόχο το να αναδείξει και να καταγγείλει διεθνώς τα πραγματικά κίνητρα των αχυρανθρώπων των Τούρων στην Τρίπολη. Το διεθνές περιβάλλον ευνοεί σε αυτή τη συγκυρία την προώθηση των θέσεων, καθώς η Ελλάδα, αν μη τι άλλο έχει πείσει για την ειλικρινή της πρόθεση για εξεύρεση και προώθηση συμβιβασμών, ενίοτε και με οδυνηρές υποχωρήσεις…