ΜΚΟ: Ο φερετζές της διαπλοκής και διαφθοράς – Εξορκισμοί και έλεγχος

Δεν περνάει πια μέρα στην ελληνική και ξένη ειδησεογραφία που να μη “δώσει” το όνομα κάποιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης (ΜΚΟ) εμπλεκόμενης σε σκάνδαλα διαπλοκής, διαφθοράς ή στην καλύτερη περίπτωση σε έμμεσο ή άμεσο πολιτικό lobbying , δηλαδή στην άσκηση πολιτικής πίεσης. Κατά κανόνα αυτές οι ΜΚΟ απολαμβάνουν τεράστιους πόρους ευρωπαϊκούς, εθνικούς και ιδιωτικών χορηγιών με αποτέλεσμα να διαθέτουν γραφεία σε πολλές πρωτεύουσες και τα στελέχη τους να πληρώνονται σαν golden boys…

Η επιρροή των ιδιωτικών συμφερόντων στα κέντρα πολιτικών αποφάσεων τα τελευταία πενήντα χρόνια αναβαθμίστηκε σταδιακά από το επίπεδο των δημοσίων σχέσεων στη συγκρότηση των πιο εξειδικευμένων lobbying companies που κατακλύζουν κρίσιμες πρωτεύουσες επηρεάζοντας δημοκρατικούς θεσμούς προς την επιδιωκόμενη κατεύθυνση που θέλει ο πελάτης. Υπολογίζεται ότι στις Βρυξέλλες δρουν μόνιμα περί τους 20.000 λομπίστες, ενώ στο επίσημο μητρώο της Κομισιόν είναι εγγεγραμμένες 19.000 lobbying companies, με βαρύγδουπες ονομασίες, όπως Political Intelligence, Action Publique, Euralia, Europe Analytica, Orpheus Public Affairs. Στο Ευρωκοινοβούλιο λέγεται ότι αντιστοιχούν σε κάθε ένα ευρωβουλευτή 19 λομπίστες! Οι αμοιβές τους είναι συνήθως εξαψήφιες κατ’ ελάχιστον…

Τα είκοσι τελευταία χρόνια που το lobbying έχει γίνει καθεστώς και το χρήμα ρέει, η εμπλοκή των ΜΚΟ στο ξέπλυμα και τη διακίνηση μαύρου πολιτικού χρήματος αποτέλεσε μια εξαιρετική λύση, η οποία συνδύαζε και τη δυνατότητα αυξημένης πολιτικής πίεσης, αφού οι ΜΚΟ έχουν αναγορευθεί σε πρωταγωνιστές της υπεράσπισης διαφόρων δικαιωμάτων. Οργανώνουν συνέδρια, ημερίδες με επιφανείς καλεσμένους (που αμείβονται αδρά για τις ομιλίες τους, φιλοξενούνται σε 5άστερα, συνοδεύονται από hifi συνοδούς κ.ο.κ.), ενώ στα διοικητικά τους συμβούλια μετέχουν πολιτικά πρόσωπα ολκής αμισθί που όμως τους καλύπτουν τις δαπάνες 5αστερων κινήσεων…

Εργαλειοποίηση των επενδύσεων

Κάπως έτσι, στο Qatargate εμπλέκονται πρόσωπα της ΜΚΟ “No Peace Without Justice” με έδρα στη Νέα Υόρκη αλλά και στη Ρώμη, όμως στις Βρυξέλλες έχει την ίδια έδρα με την άλλη ΜΚΟ, την “Fight Impunity”!… Είδαμε και έναν δικό μας επίτιμο πρόσφατα. Υπό το πρίσμα των ερευνών του σκανδάλου αποκαλύπτεται και μια άλλη μορφή προβολής πολιτικής ισχύος που είναι άλλωστε και η πλέον ισχυρή, η εργαλειοποίηση των επενδύσεων (weaponized investments). Το Κατάρ είναι, για παράδειγμα, μείζον επενδυτής στη Γερμανία με ισχυρές θέσεις στη Deutsche Bank, στη Siemens κ.ά.

Στη διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή (COP27) που έγινε τελευταία στο Σαρμ ελ-Σέιχ δραστηριοποιήθηκαν 600 λομπίστες, δεδομένου ότι στο ενεργειακό και την “πράσινη μετάβαση” παίζονται τεράστια οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα.
Υπενθυμίζεται ότι διάφορες ΜΚΟ έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην ουκρανική πορτοκαλί επανάσταση, στην αραβική άνοιξη και γενικά είναι πίσω από πολλά γεγονότα. Πολλές από αυτές είναι κατασκευές μυστικών υπηρεσιών ή έχουν διαβρωθεί από πράκτορες και προβοκάτορες.

Από την αρχή της εισαγωγής του θεσμού των ΜΚΟ στη χώρα μας είχα μια έντονη καχυποψία, τόσο για την οικονομική όσο και στην πολιτική του διάσταση. Βεβαίως και ήταν μια έκφανση της “κοινωνίας των πολιτών”, μια πολύ πιο προχωρημένη μορφή από εκείνη των σωματείων, αλλά ήταν και μια κατασκευή του νεοφιλελευθερισμού, μια μορφή ιδιωτικοποίησης χώρων και δραστηριοτήτων που κανονικά θα έπρεπε να διεκπεραιώνει το δημοκρατικό κράτος.

Την αρνητική αυτή στάση διατήρησα μέχρι τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας οπότε γνώρισα εκ των έσω και συνεργάστηκα σε ένα project με τη ΜΚΟ “Κλίμακα”, με αποτέλεσμα η θέση μου αυτή να κλονιστεί συθέμελα. Η “Κλίμακα” είναι ο πρώτος οργανισμός που έκανε τηλεϊατρική στην Ελλάδα, κάνει αποασυλοποίηση, λειτουργεί τη “γραμμή κατά της αυτοκτονίας” και πολλά άλλα σημαντικά πράγματα, τα οποία διαπίστωσα βάζοντας το δάκτυλο επί του τύπου των ήλων.

Αν και η εμπειρία αυτή με έκανε να ανακαλέσω την απολυτότητα της αρνητικής μου στάσης απέναντι στις ΜΚΟ, η εμπλοκή ξένων ή και ελληνικών ΜΚΟ στο μεταναστευτικό αναζωπύρωσε την καχυποψία μου. Αποδείχθηκε δε περίτρανα ο συχνά ύποπτος ρόλος τους με τη ΜΚΟ Human Rights 360 που ελέγχεται πλέον ως εγκληματική οργάνωση.

Μια Ανεξάρτητη Αρχή Ελέγχου των ΜΚΟ

Μεσολάβησαν πολλά, αλλά τώρα με τη βία, τη σεξουαλική κακοποίηση και τα οικονομικά σκάνδαλα της “Κιβωτού” προκύπτουν κρίσιμα ερωτηματικά για τις ΜΚΟ και το κράτος που δεν αφορούν μόνο τους νομοθέτες, τους αστυνομικούς, τους δικαστές, τον κρατικό μηχανισμό, αλλά ευθέως και εμάς τους πολίτες, φιλελεύθερους, σοσιαλιστές, χριστιανούς, δικαιωματιστές και λοιπούς. Σημειωτέον ότι ελέγχεται τώρα εκ των υστέρων και άλλη μία τρανή ΜΚΟ, “Το χαμόγελο του Παιδιού”!…

Βεβαίως ως δημοκράτες και αυτονόητα φιλελεύθεροι είμαστε υπέρ της πάσης μορφής συνεταιρίζεσθαι και συμπράττειν, αλλά εδώ πια είναι ξεκάθαρο πως πολλές ΜΚΟ λειτουργούν ως φορείς πολιτικής, ενίοτε εχθρικών δυνάμεων ή σκοπών, ως πλυντήρια παράνομου χρήματος, ως οχήματα διαπλοκής και διαφθοράς. Υπό την λεοντή αγίων σκοπών και της σωτηρίας της ανθρωπότητας ασκούν μια μορφή κοινωνικής μηχανικής με την χειραγώγηση του συναισθήματος και της ανθρωπιάς των πολιτών. Με τη σημαία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την υποστήριξη των νεοφιλελεύθερων ελίτ έχουν πετύχει την ανυπαρξία κρατικού ελέγχου και έτσι επιτυγχάνουν τους παράνομους σκοπούς τους.

Συνεπώς, μετά από όλα αυτά τα δραματικά κρούσματα και επειδή προφανώς υπάρχουν και ΜΚΟ που υπηρετούν πραγματικά ανώτερους σκοπούς, είναι σκόπιμο και αναγκαίο να θεσμοθετηθεί μια ετήσια ενδελεχής μορφή ελέγχου εφ’ όλης της ύλης της δραστηριότητας κάθε ΜΚΟ σε σχέση με τους καταστατικούς σκοπούς της, τις πηγές χρηματοδότησής της και την δραστηριότητά της στην πράξη. Ίσως η λύση να είναι η θεσμοθέτηση μιας Ανεξάρτητης Αρχής Ελέγχου των ΜΚΟ, ένα Ελεγκτικό Συμβούλιο με ευρείες αρμοδιότητες που θα λαμβάνει υπόψη του και τα ζητήματα εθνικής ασφάλειας…