Πόσο ισχυρό είναι το πυραυλικό οπλοστάσιο του Ιράν

Η Τεχεράνη θεωρεί ότι τέτοια όπλα, ειδικά οι πύραυλοι, αποτελούν σημαντική αποτροπή για οποιαδήποτε επίθεση εναντίον του, επειδή μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να πλήξουν το Ισραήλ, είτε σε περίπτωση που αυτό επιτεθεί, είτε στην περίπτωση αντιποίνων έναντι ισραηλινών πληγμάτων σε συμμάχους του στην Μέση Ανατολή, όπως την σιιτική Χεζμπολάχ του Λιβάνου.

Το Ιράν έχει αναπτύξει πυραύλους (κρουζ και βαλλιστικούς) για συμβατικές προσβολές. Τέτοιους πυραύλους έχει μάλιστα χρησιμοποιήσει για να πλήξει θέσεις του ISIS στη Συρία, Κούρδους αυτονομιστές στο βόρειο Ιράκ, στρατιωτικές βάσεις που φιλοξενούν αμερικανικά στρατεύματα στο Ιράκ και δύο φορές το Ισραήλ, την πρώτη στα αντίποινα που ακολούθησαν τον βομβαρδισμό του προξενείου στην Συρία και την δεύτερη στην επίθεση της Τρίτης. Το Ιράν έχει δώσει κάποιους μικρότερης εμβέλειας και ακρίβειας πυραύλους στη Χεζμπολάχ, σε σιιτικές πολιτοφυλακές στο Ιράκ και στους αντάρτες Χούθι της Υεμένης.

Η απόφαση του Ιράν να παράγει πυραύλους γεννήθηκε από τον πόλεμο με το Ιράκ τη δεκαετία του 1980. Η Τεχεράνη βρέθηκε ανέτοιμη να αντιδράσει εναντίον των ιρακινών πυραυλικών επιθέσεων σε ιρανικές πόλεις. Αποφάσισε ότι για τη δική του προστασία έπρεπε να αποκτήσει αυτονομία στην παραγωγή πυραύλων. Οι πρώτες προσπάθειές του εστιάστηκαν στην εισαγωγή πυραύλων μικρής εμβέλειας από την Βόρεια Κορέα και την Λιβύη. Αργότερα απέκτησε πυραύλους και τεχνογνωσία από τη Βόρεια Κορέα και από την Κίνα.

Μετά την πρώτη παρτίδα Scud Β που έφτασε από τη Λιβύη το 1985, το Ιράν στράφηκε στη Βόρεια Κορέα για να βρει νέο προμηθευτή. Η Τεχεράνη προσφέρθηκε να βοηθήσει στη χρηματοδότηση του πυραυλικού προγράμματος της Πιονγιάνγκ, με αντάλλαγμα τη μεταφορά τεχνογνωσίας και αγορά πυραύλων μόλις θα έβγαιναν από τη γραμμή παραγωγής. Μετά τον πόλεμο, το Ιράν ξεκίνησε δικό του πρόγραμμα ανάπτυξης και παραγωγής πυραύλων. Ένα από τα πρώτα βήματα ήταν η παραγωγή πυραύλων εμβέλειας περίπου 80 χλμ.

Ο βαλλιστικός πύραυλος “Fateh”

Οι βαλλιστικοί πύραυλοι μπορούν να χωριστούν σε πέντε κατηγορίες με βάση το βεληνεκές: Εγγύς (λιγότερο από 300 χλμ), μικρό (300 έως 1.000 χλμ.), μεσαίο (1.000 έως 3.000 χλμ.), ενδιάμεσο (3.000 έως 5.500 χλμ.) και διηπειρωτικό (πάνω από 5.500 χλμ). Μέχρι πρότινος, το βαλλιστικό οπλοστάσιο του Ιράν αποτελούνταν κυρίως από πυραύλους μικρού και μεσαίου βεληνεκούς. Εντός αυτού του βεληνεκούς βρίσκεται όχι μόνο το Ισραήλ, αλλά και μέρος της Ελλάδας.

Το μεγάλο βήμα έγινε όταν το Ιράν προ καιρού παρουσίασε τον πρώτο δικής του κατασκευής υπέρ-υπερηχητικό βαλλιστικό πύραυλο “Fateh”. Οι υπέρ-υπερηχητικοί βαλλιστικοί πύραυλοι μπορούν να πετούν με ταχύτητα πενταπλάσια από αυτή του ήχου και να ακολουθούν περίπλοκη τροχιά, στοιχεία που κάνουν ιδιαίτερα δύσκολη έως αδύνατη την αναχαίτισή τους. Να σημειωθεί πως υπάρχουν αναφορές ότι ο “Fateh” κατασκευάστηκε με τη βοήθεια ρωσικής τεχνογνωσίας.

Το Ιράν δεν διαθέτει πυρηνικές κεφαλές, αλλά διαθέτει πυραύλους αρκετά ισχυρούς για να μεταφέρει μια, σε απόσταση περίπου 2.000 χλμ. Οι Ιρανοί μηχανικοί έχουν πετύχει τον διαχωρισμό ορόφων-πυραύλων και έχουν χρησιμοποιήσει τόσο υγρά όσο και στερεά καύσιμα. Οι πύραυλοί του, πάντως, είναι αρκετά ισχυροί για να πλήξουν στόχους σε όλη τη Μέση Ανατολή, προφανώς στο Ισραήλ, αλλά και στη νοτιοανατολική Ευρώπη.

Επειδή πολλά λέγονται για την ισραηλινή αεράμυνα, η οποία είναι πράγματι από τις πιο τεχνολογικά εξελιγμένες παγκοσμίως, να σημειωθεί ότι το Iron Dome δεν κατάφερε να αναχαιτίσει το σύνολο των ρουκετών της Χαμάς στην επίθεση της τον Οκτώβρη. Αυτό που συνέβη την Τρίτη δεν είναι μία πραγματική ιρανική επίθεση κορεσμού με υπερ-υπερηχητικούς πυραύλους, εξάλλου η Τεχεράνη είχε ενημερώσει την Ρωσία και εμμέσως τις ΗΠΑ, όπως αποκαλύφθηκε. Αυτό, όμως, θα συμβεί εάν το Ισραήλ αποφασίσει μαζικό βομβαρδισμό στόχων στο Ιράν, ο οποίος θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε γενικευμένο πόλεμο.

Βαλλιστικοί πύραυλοι

Το Ιράν έχει επιτύχει τις τελευταίες δύο δεκαετίες την επέκταση της εμβέλειας και της ακρίβειας των πυραύλων του, την ανάπτυξη πυραύλων κρουζ, την κατασκευή κινητών εκτοξευτών και υπόγειων σιλό, την τοποθέτηση τριών δορυφόρων σε χαμηλή τροχιά, χρησιμοποιώντας δικό του πύραυλο, καθώς και τον πρώτο του υπερ-υπερηχητικό βαλλιστικό πύραυλο. Αυτή η πρόοδος, σε συνδυασμό με το αυξανόμενο μέγεθος του ιρανικού πυραυλικού οπλοστασίου (τον Μάρτιο 2020 εκτιμάτο ότι διέθετε 2.500-3.000 βαλλιστικούς πυραύλους, συν έναν απροσδιόριστο αριθμό πυραύλων κρουζ) επιτρέπει στην Τεχεράνη να απειλεί με μεγάλη αξιοπιστία όχι μόνο στόχους στο Ισραήλ, αλλά δυνάμει και βάσεις και πλοία των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, καθώς και υποδομές ζωτικής σημασίας εχθρικών του χωρών.

Ένα βίντεο που είχε κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο 2020  έδειχνε ένα ιρανικό πυραυλικό σύστημα σε υπόγειο καταφύγιο, το οποίο η Τεχεράνη ισχυρίζεται ότι είναι ικανό να εκτοξεύσει ένα μπαράζ βαλλιστικών πυραύλων σε γρήγορη διαδοχή. Το Ιράν έχει χρησιμοποιήσει εδώ και καιρό υπόγειες εγκαταστάσεις φύλαξης και εκτόξευσης πυραύλων, αλλά είναι η πρώτη φορά που επέδειξε έναν πύραυλο με αυτοματοποιημένο σιδηροδρομικό σύστημα για τη διαδικασία εκτόξευσης. Η περιγραφή του βίντεο ανέφερε ότι «η ποσότητα και η ροή των πυραυλικών εκτοξεύσεων θα αυξηθεί εντυπωσιακά».

Το επεκτεινόμενο ιρανικό πρόγραμμα ανάπτυξης βαλλιστικών πυραύλων και πυραύλων κρουζ, αλλά και οι συχνές δοκιμές για βελτίωσή τους σε βεληνεκές και σε ακρίβεια πήγματος είναι η βάση της αποτρεπτικής στρατηγικής του Ιράν, μετά το πάγωμα του πυρηνικού του προγράμματος. Η στρατηγική αυτή υποχρεώνει και τις ΗΠΑ και το Ισραήλ να λαμβάνουν υπόψη το πυραυλικό οπλοστάσιο της Τεχεράνης, αν και οι Ισραηλινοί δεν έχουν πάψει να πλήττουν με πολλούς τρόπους (εκτός από βομβαρδισμούς και με δολοφονίες και με δολιοφθορές) το Ιράν. Μένει να δούμε ποια θα είναι η ισραηλινή απάντηση στην επίθεση της Τρίτης.