Η προπαγάνδα της βιομηχανίας πολέμου

Ο διευθύνων σύμβουλος του Ινστιτούτου Ρον Πολ, Ντάνιελ Μακ Ανταμς, σχολιάζει σε μία καυστική επιστολή τις αντιδράσεις που αφορούσαν στην παρουσία της Κιμ Γιο-Γιονγκ, αδερφής του Βορειοκορεάτη ηγέτη, στην έναρξη των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στην Νότια Κορέα. Μέσω της επιστολής αυτής, εφιστά την προσοχή στους μηχανισμούς προπαγάνδας που συντηρούν την πολεμική βιομηχανία, παρουσιάζοντας με γλαφυρό τρόπο παραδείγματα από το πρόσφατο παρελθόν που στοίχισαν την ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους με την δικαιολογία της “απελευθέρωσης”.

O Ρον Πολ, οραματιζόταν τις αθλητικές διοργανώσεις μεταξύ «ιστορικών» αντιπάλων ως μέσο επίλυσης διαφορών, συγκρίνοντάς τις με τις «ανούσιες» διπλωματικές συνομιλίες ή –πολύ χειρότερα– με την ανταλλαγή πυρών. Αν και πολλοί επιδοκίμασαν την απάντησή του, κατά το προεδρικό debate, στην ερώτηση τί θα απαντούσε σε ένα ξαφνικό τηλεφώνημα από τον Φιντέλ Κάστρο «θα τον ρωτούσα τί ήθελε», ο ίδιος πολλές φορές από τότε είχε παραδεχτεί πως θα ήθελε να δώσει μία εντελώς διαφορετική απάντηση: «θα τον ρωτούσα εάν θα μπορούσαμε να διοργανώσουμε ένα φιλικό παιχνίδι μπέιζμπολ μεταξύ ΗΠΑ και Κούβας»

Οι αθλητικές διοργανώσεις είναι ειρηνικός τρόπος να ενώσεις τους ανθρώπους επισημαίνοντας τα επιτεύγματα και την επιτυχία που προκύπτει μέσα από την σκληρή δουλειά και την αφοσίωση. Στηρίζουμε την ομάδα μας ενώ παράλληλα θαυμάζουμε τις ικανότητες της αντίπαλης. Οι Ολυμπιακοί αγώνες θα έπρεπε να είναι το κορυφαίο γεγονός που υπογραμμίζει τα αθλητικά επιτεύγματα πέρα από κάθε πολιτική ή παιχνίδια εξουσίας παγκοσμίως. Κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες υποστηρίζουμε τους αθλητές της χώρας μας αλλά θαυμάζουμε τις επιδόσεις αθλητών από όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.

Στόχος πολεκάπηλων

Παρ’ όλα αυτά υπήρξαν ιστορικά παραδείγματα όπου οι Αγώνες αποτέλεσαν πεδίο προώθησης πολεμικής προπαγάνδας. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το συνεχές γρονθοκόπημα των Αμερικανών σχολιαστών σε ο,τιδήποτε αφορούσε στη Ρωσία ή τους αθλητές της, στο Σότσι πριν από τέσσερα χρόνια; Αν μη τι άλλο αποτέλεσε μία ψυχολογική προετοιμασία για ένα πεδίο μάχης κατά παραγγελία από τη βιομηχανία πολέμου και που έγινε  δια μέσου των ΜΜΕ.

Η Ρωσία στους φετινούς αγώνες είναι και πάλι στο επίκεντρο σχολιασμών. Ειδικότερα μετά το σκάνδαλο ντόπινγκ, οι αθλητές της δεν επιτρέπεται να φορούν τα χρώματα της πατρίδας τους ή ν’ αναγνωρίζονται ως πολίτες της χώρας τους. Ο μεγάλος στόχος των πολεμοκάπηλων στους φετινούς Ολυμπιακούς ωστόσο είναι η Βόρεια Κορέα με αφορμή την παρουσία της αδελφής του Κιμ Γιονγκ Ουν. Ο Bορειοκορεάτης ηγέτης κατηγορείται ότι έστειλε την Κιμ Γιο-Γιονγκ ως ένα «γοητευτικό δόλωμα» συμφιλίωσης με τον Νότο.

Πως τολμά η αδερφή του Κιμ να επιτρέπεται να παρακολουθήσει τους αγώνες; «Οι βορειοκορεάτες που σκοτώνουν τους δικούς τους ανθρώπους, επιβάλλεται να αλλάξουν το καθεστώς τους». Ίσως αυτό να είναι αλήθεια. Ίσως ο Κιμ Γιονγκ Ουν να αρέσκεται να σκοτώνει για πλάκα χιλιάδες πολίτες ή να τους εξαφανίζει σε σκοτεινές τοποθεσίες, χωρίς δίκη ή κατηγορίες. Αλλά τα ίδια είχαν πει και για τον Σαντάμ, τον Καντάφι και τους Ταλιμπάν.

Κάθε φορά όλα αυτά αποδεικνύονται ψεύδη και πολεμική προπαγάνδα πέρα από κάθε αρρωστημένη φαντασία. Ο πόλεμος που ακολουθεί, κάθε φορά, ενισχύει την πολεμική βιομηχανία η οποία συντηρείται από τα μέσα που παράγουν την προπαγάνδα. Οι άνθρωποι των χωρών που «απελευθερώνονται» κάθε φορά μετά την παρέμβαση των ΗΠΑ καταλήγουν σε πολύ χειρότερη κατάσταση απ’ ότι ήταν πριν την «σωτηρία» τους.

Προπαγάνδα πολέμου

Πόσο να αρέσει άραγε στους Λιβύους η «ελευθερία» τους; Δεν υπήρχε αλ-Κάιντα ή ISIS στη Συρία ή στη Λιβύη πριν οι νεοσυντηρητικοί αποφασίσουν την απελευθέρωση τους. Μήπως η αλ-Κάιντα και η εμφάνιση του ISIS μας κάνουν ασφαλείς; Όποιος τολμά να υπονοήσει ότι τα “δύο λεπτά μίσους” προς τη Βόρεια Κορέα αποτελούν προπαγάνδα πολέμου κατηγορείται αυτόματα ως υποστηρικτής της κομμουνιστικής δικτατορίας.

Η προπαγάνδα που οδηγεί σε σύρραξη δεν πρέπει επ ουδενί να βρίσκει στόχο. Μόνο και μόνο επειδή αφορά σε μία ψυχολογική προετοιμασία της απρόθυμης αμερικανικής ψυχής να αποδεχτεί μία επίθεση σε μία «δαιμονισμένη» χώρα και τον εξοντωμένο πληθυσμό της. Η πρόθεση της μεταφοράς του μηνύματος είναι ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις παρά μόνον ο πόλεμος.

Μπορεί ο Κιμ Γιονγκ Ουν να είναι το τέρας που όλοι κατηγορούν αλλά δεν ήταν εκείνος που προκάλεσε καταστροφικούς πολέμους – στο Ιράκ, τη Λιβύη και την Συρία – βασισμένους σε ψεύδη που κόστισαν την ζωή σε εκατομμύρια αθώους. Απεναντίας, η ευθύνη βαραίνει τους νεοσυντηρητικούς και όσους διαδίδουν την προπαγάνδα του πολέμου ακόμα και όταν ισχυρίζονται ότι αντιτίθενται σε μία επίθεση των ΗΠΑ.

Δεν είναι τυχαία η ρήση του Σολτζενίτσιν «Μια κατάσταση πολέμου χρησιμεύει μόνο ως δικαιολογία για την εγχώρια τυραννία»

πηγή:kereport.com