Τί αποκαλύπτει το μακελειό στη Λούτσα – Μαφιόζοι ή υπηρεσίες;

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φιλοσοφία για να κατανοήσει κανείς ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά με την υπόθεση της δολοφονικής ενέδρας στη Λούτσα. Οι δυνητικές ερμηνείες και τα σενάρια που δίδονται σταδιακά στη δημοσιότητα παραμένουν στο αστυνομικό μέρος της υπόθεσης. Αυτό που επιτυγχάνουν είναι όμως να δικαιώνουν όσους ανησυχούσαν από την πρώτη στιγμή, ότι η όλη η υπόθεση άπτεται της ελληνικής εθνικής ασφάλειας και αποκαλύπτει κενά στον ευρύτερο μηχανισμό…

Εν ολίγοις, αποτελεί ψηφίδα στην μεγάλη εικόνα του “ξεχαρβαλώματος” της χώρας, ενός θέματος που ήρθε με βία στην επικαιρότητα, εξαιτίας των δραματικών εξελίξεων του τελευταίου διαστήματος (φωτιές, πλημμύρες). Υπάρχει ή όχι ζήτημα αντικατασκοπείας και εσωτερικής ασφάλειας στην Ελλάδα; Πόσο φυσιολογικό θα πρέπει να θεωρηθεί το γεγονός ότι η “διεθνής του εγκλήματος”, σύμφωνα με το κυρίαρχο αφήγημα, ξεκαθαρίζει με τόση ευκολία τους λογαριασμούς της σε ελληνικό έδαφος;

Είναι δυνατόν μια ομάδα εκτελεστών μιας εγκληματικής οργάνωσης να βρίσκεται από τις αρχές του καλοκαιριού στην Ελλάδα και να μην έχει εντοπιστεί η παρουσία τους από τους αρμοδίους; Προκύπτει μάλιστα από τα ρεπορτάζ ότι βιαζόντουσαν να αποχωρήσουν, πιθανότατα διότι γνώριζαν πως κινδύνευαν. Άρα το πρώτο ερώτημα που πρέπει να τεθεί και να απαντηθεί, είναι εάν οι αρχές γνώριζαν την παρουσία τους στην Ελλάδα.

Το συμπέρασμα όμως είναι απλό. Όσα συνέβαιναν Επί Ψυχρού Πολέμου, και η Αθήνα θεωρούνταν σταυροδρόμι –αν όχι παράδεισος– κατασκόπων και διεθνών τρομοκρατών, προερχόμενων από τον δυτικό ή από τον ανατολικό συνασπισμό. Η ιστοριογραφία, σε συνδυασμό με τον αποχαρακτηρισμό εγγράφων, αλλά και η αποκάλυψη των αρχείων μυστικών υπηρεσιών, έχει προσφέρει πληθώρα στοιχείων που τεκμηριώνουν έναν, κατά τα άλλα, γνωστό συμπέρασμα: Απλά δεν σέβονται ιδιαίτερα το ελληνικό κράτος και σήμερα…

Κακοποιοί σουλατσάρουν ελεύθεροι

Είναι δυνατόν τέτοιας εμβέλειας διεθνείς κακοποιοί να σουλατσάρουν και να μην είναι “χαρτογραφημένοι” από τις όποιες υπηρεσίες ασφαλείας; Διότι από τη στιγμή που η δράση τους είναι διεθνής, εμπλέκεται σειρά χωρών με εξόχως οργανωμένες και “ανταγωνιστικές” υπηρεσίες πληροφοριών που ασχολούνται με το διεθνές οργανωμένο έγκλημα και γνωρίζουν πολλά για πρόσωπα και καταστάσεις. Εάν υποτεθεί ότι οι διεθνείς συνεργασίες στο αστυνομικό επίπεδο, αλλά και σε αυτό των μυστικών υπηρεσιών υπάρχουν και λειτουργούν, κανείς δεν ήξερε κάτι για τα “λουλούδια” που εισήλθαν εντός ελληνικής επικράτειας;

Στη δημοσιότητα ήρθαν τα ονόματα των νεκρών, μετά από σχετικά δημοσιεύματα που υπήρξαν στην Τουρκία. Καταρχάς, θα πρέπει να διευκρινιστεί αν τα σχετικά δημοσιεύματα αποτυπώνουν πραγματικά στοιχεία και δεν έχουν “φυτευτεί” από τις τουρκικές αρχές ασφαλείας, οι οποίες ίσως θέλουν να συσκοτίσουν την πραγματικότητα, να βραχυκυκλώσουν τις έρευνες και να στρέψουν την κοινή γνώμη σε συγκεκριμένη, βολική γι’ αυτούς κατεύθυνση.

Σε δεύτερο χρόνο θα είχε ενδιαφέρον να ερωτηθούν οι ελληνικές αρχές, εάν οι φωτογραφίες των θυμάτων δόθηκαν στις τουρκικές αρχές από την ελληνική πλευρά και έτσι ακολούθησε ο εντοπισμός των στοιχείων τους. Συνεργασία σε αυτό το επίπεδο έχει υπάρξει, στο μέτρο που υπάρχει στοιχειώδης συμφωνία μεταξύ των δυο χωρών, για το ποιος αποτελεί “νόμιμο στόχο” και απειλή εκατέρωθεν…

Οι Τούρκοι φέρονται να δηλώνουν ότι τα θύματα ήταν μέλη εγκληματικής οργάνωσης που έχει απασχολήσει κατ’ επανάληψη τις τουρκικές αρχές, καθώς είχαν πλούσια δράση και εκεί, “χρεώνοντας” την ομάδα στο “στενό περιβάλλον” του αρχιμαφιόζου Μπαρίς Μπογιούν (Barış Boyun), ενός προσώπου που εκτελεί “συμβόλαια θανάτου”. Ο Μπογιούν φέρεται να έχει διαφύγει και να ζει πλέον στην Ιταλία. Ανενόχλητος; Είναι άλλο ένα ερώτημα που έρχεται αυτόματα στο μυαλό κάποιου που εξετάζει τα στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Αυτά έγραψε η τουρκική εφημερίδα Milliyet…

Τούτων λεχθέντων, είναι απόλυτα λογική η εμπλοκή πέραν του Τμήματος Ανθρωποκτονιών, τόσο της ΕΥΠ όσο και της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας. Είναι δουλειά του κάθε αναγνώστη ξεχωριστά, να αποφανθεί εάν όλα είναι καλώς καμωμένα από ελληνικής πλευράς, ή όλοι εμείς οι “συστηματικά γκρινιάρηδες” δεν έχουμε και τόσο άδικο να βλέπουμε πίσω από τέτοιες υποθέσεις απειλή εθνικής ασφαλείας. Ως αποτέλεσμα, επιμένουμε να αναρωτιόμαστε, εάν και στην Ελλάδα υπάρχουν κατάλληλες “δομές” που –με όλα τους τα προβλήματα– θεωρούνται αλλού ως δεδομένες.

Πηγή: defence-point.gr