Μπορούμε να εμπιστευτούμε μια πυρηνική Γερμανία;

Η Γερμανική αξίωση δεν περιορίζεται στην αξιοποίηση της γαλλικής πυρηνικής δυνάμεως αποτροπής Force de Frape και της συμμετοχής των βρετανικών πυρηνικών, αλλά επεκτείνεται στην χρησιμοποίηση των αμυντικών κεφαλαίων ύψους 150 δις ευρώ, που διαθέτει η Κομισιόν της ΕΕ για την ανάπτυξη ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας.

Εντεύθεν προκύπτουν ορισμένα υπαρξιακά προβλήματα για την Ευρωπαϊκή Πυρηνική Ισχύ (ΕΠΙ): Η Βρετανία δεν μετέχει στην ΕΕ και συνεπώς δεν μπορεί να μετάσχει στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, αν χρειασθεί ακόμη κι ως απειλή η χρήση της ΕΠΙ. Η Γαλλία ακόμη και υπό τον μικρό Βοναπάρτη πρόεδρό της έχει ανάγκη συγκαταθέσεως της εθνοσυνελεύσεως για να εκχωρήσει την πυρηνική της ασπίδα κι εδώ ανακύπτει το πρόβλημα της κυβερνητικής πλειοψηφίας.

Οι Γερμανοί εξ άλλου μετά την συντριπτική ήττα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την άνευ όρων παράδοση, παρητήθησαν της κατασκευής και χρήσεως πυρηνικών όπλων. Πώς θα αποκτήσουν έστω και εμμέσως τον έλεγχο της ΕΠΙ; Το βαλιτσάκι με τα πυρηνικά κουμπιά ποιός θα κουβαλάει ανά τας Ευρώπας; Η Φον ντερ Λάϊεν, ο Μάρκο Ρούτ ή μήπως η χαριτωμένη Εσθονή Κάγια Κάλας;

Λίγη σοβαρότητα στον πυρηνικό εξοπλισμό της Ευρώπης δεν θα πλεόναζε. Εδώ δεν μιλάμε για τις τιμές ασφαλείας των τεύτλων αλλά για την επιβίωση του πλανήτη. Και τι θα πει ο θείος Τράμπ που πασχίζει να αποτρέψει την κατασκευή της ιρανικής ατομικής βόμβας; Πώς θα εμποδισθεί ο νεοχαλίφης της Αγκύρας να μην φτιάξει πυρηνικά στο Ρωσικό εργοστάσιο του Ακκουγιού της Μερσίνας, απέναντι από την Κύπρο; Πώς θα αντιδράσει προληπτικώς ο Ρώσος πρόεδρος; Τι θα πουν οι Ισραηλινοί εν προκειμένω; Ξέρουμε. Θα δοθούν διαβεβαιώσεις και υποσχέσεις ότι η ΕΠΙ θα είναι μόνο για αποτροπή κι όχι για προληπτικό πόλεμο κλπ. κλπ. Deja vu.

Το έχουμε ξαναδεί με την Γερμανία …

Ο μύθος του Αισώπου αποκτά επικαιρότητα μετά από τη διεξαγωγή του τελευταίου νατοϊκού πολέμου στην Ευρώπη:

Ένας σκορπιός ζητούσε ασφαλή μεταφορά στην απέναντι όχθη του ποταμού και παρακαλούσε τον βάτραχο, δεινό κολυμβητή, να τον μεταφέρει στην πλάτη του.
— Μα, θα με κεντρίσεις με το κεντρί σου, είπε ο βάτραχος.
— Μην είσαι βλάκας, απάντησε ο σκορπιός. Τότε θα πνιγούμε και οι δύο, αν το κάνω.

Στο μέσον του ποταμού, ο σκορπιός έπληξε τον βάτραχο στην πλάτη κι αυτός, πνιγόμενος, παραπονέθηκε:
— Γιατί το έκανες αυτό;
— Τι σκορπιός θα ήμουνα αν δεν σε κέντριζα; είπε ο σκορπιός.

Ποιος αμφιβάλλει ότι, αν ο Χίτλερ είχε πυρηνικά όπλα, δεν θα τα χρησιμοποιούσε κατά του Λονδίνου ή της Νέας Υόρκης; Βέβαια, τώρα η Γερμανία έχει δημοκρατία κι ο κ. Μέρτς δεν είναι Αδόλφος. Ναι, αλλά ένα τρισεκατομμύριο ευρώ ζήτησε να δαπανήσει η γερμανική κυβέρνηση για τον επανεξοπλισμό της.

Έτσι ξεκίνησε και το Τρίτο Ράιχ το 1934. Πήρε το Σάαρ το 1935, την Αυστρία με το “Άνσλους” το 1938 και μετά τους Σουδήτες, μέχρις να φτάσει ο Σεπτέμβριος του 1939, όταν επιτέθηκε στην Πολωνία για το Ντάντσιγκ, οπότε η αγγλογαλλική εγγύηση κήρυξε τον πόλεμο κατά της Χιτλερικής Γερμανίας. Σύμφωνο μη επιθέσεως Ρίμπεντροπ-Μολότωφ είχε, και το 1941 εισέβαλε στη Ρωσία με τα γνωστά αποτελέσματα.

— Τι Γερμανία θα ήταν “υπεράνω όλων” αν δεν αποκτούσε πυρηνικά όπλα;