Μπούμερανγκ για την Χαμάς η επίθεση στο νότιο Ισραήλ

Ο στρατηγικός αιφνιδιασμός της εξτρεμιστικής ισλαμικής και τρομοκρατικής (για όλη την Δύση) οργάνωσης Χαμάς, το τρομερό κτύπημα της 7ης Οκτωβρίου και η στρατιωτική επιτυχία της διείσδυσης στο ισραηλινό έδαφος, η απαγωγή περίπου 240 ομήρων και η πρόκληση της πιο θανατηφόρας επίθεσης στο Ισραήλ στην πρόσφατη ιστορία του, αποκαλύπτει ένα μοτίβο στη συμπεριφορά της οργάνωσης, όπου τα σχέδιά της να παράγουν απροσδόκητα επιτεύγματα και συνέπειες, που η πολιτική ικανότητα του κινήματος να αδυνατεί τελικά να τα αντιμετωπίσει. Τα χτυπήματα της Χαμάς φαίνεται ότι σχεδιάστηκαν με συγκεκριμένους στόχους, χωρίς ωστόσο να ληφθούν υπόψη οι ευρύτερες συνέπειες από, έστω και απροσδόκητα πολύ επιτυχείς ενέργειες της. Συνέπειες που η τρομοκρατική αυτή οργάνωση δεν μπορεί τελικά να αντιμετωπίσει επιτυχώς.

Το άμεσο ερώτημα για το τι παρακίνησε τη Χαμάς να πραγματοποιήσει μια επιχείρηση τέτοιου μεγέθους, οδήγησε πολλούς παρατηρητές να εκτιμήσουν ότι ήταν μέρος ενός ευρύτερου περιφερειακού σχεδίου που αφορούσε το Ιράν, τη Χεζμπολάχ και τις φατρίες του λεγόμενου «άξονα της αντίστασης», που επικαλείται το Ιράν. Δηλαδή το Ιράν, ως ηγεμονική δύναμη, συμπεριλαμβανομένων του Ιράκ, της Συρίας και τους πληρεξούσιους του Ιράν, την Χεζμπολάχ του Λιβάνου, την Χαμάς της Γάζας και τους Χούτι της Υεμένης. Αναφερόμαστε στην επικείμενη συμφωνία μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ισραήλ, της αποκαλούμενης και “Συμφωνίας του Αιώνα”, η οποία θα άλλαζε τον χάρτη της Μέσης Ανατολής και θα έθετε το Ιράν και τον λεγόμενο “Άξονα της Αντίστασης” που προαναφέραμε, στο περιθώριο.

Η γρήγορη και εκπληκτική επιτυχία της επιχείρησης τροφοδότησε αυτές τις αρχικές εικασίες, υποδηλώνοντας ότι ήταν μια πρώτη φάση που θα ακολουθούσαν επόμενες φάσεις του σχεδίου που θα εκτελούσαν οι λοιποί σύμμαχοι της Χαμάς. Ωστόσο, η έλλειψη τέτοιων αναμενόμενων φάσεων, σε συνδυασμό με την άρνηση της επιχειρησιακής εμπλοκής από το Ιράν και τη Χεζμπολάχ – μέχρι στιγμής τουλάχιστον – επιβεβαιώνουν την εκτίμηση ότι η εισβολή και η σφαγή στο νότιο Ισραήλ ήταν καθαρά παλαιστινιακή πρωτοβουλία.

Εξάλλου, στο διάγγελμα της 3ης Νοεμβρίου, ο ηγέτης της Χεζμπολάχ, σεΐχης Νασράλα, ξεκαθάρισε ότι αυτό ήταν καθαρή ενέργεια της Χαμάς, την οποία επαίνεσε για την επιτυχία της, Ταυτόχρονα επεσήμανε ότι η Χεζμπολάχ δεν είχε καμιά ενημέρωση και εμπλοκή, κλείνοντας πονηρά το μάτι σε ΗΠΑ και Ισραήλ, συνεχίζοντας όμως έναν πόλεμο τριβής με τον IDF (ισραηλινό στρατό), για την διατήρηση ενός πολέμου μικρής έντασης και διατήρησης μιας φυσιογνωμία μάχης. Και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να απασχολεί ένα μεγάλο μέρος του ισραηλινού στρατού, περίπου στο 35%, στα βόρεια σύνορά του.

Οι περιφερειακοί σύμμαχοι της Χαμάς, το Ιράν και η Χεζμπολάχ, δεν απάντησαν “σοβαρά” στην επακόλουθη και αναμενόμενη ισραηλινή επίθεση και παρέμειναν σχεδόν περαστικοί. Οι συνοριακές αψιμαχίες της Χεζμπολάχ στο βόρειο τμήμα του Ισραήλ παρέμειναν περιορισμένες σε εμπλοκές μικρής κλίμακας, που σώζουν τα προσχήματα και τα πρόσωπα. Σίγουρα σε αυτό συνέβαλε και η άμεση κινητοποίηση των ΗΠΑ που τάχθηκαν αποφασιστικά υπέρ του Ισραήλ, στέλνοντας δύο ομάδες κρούσης αεροπλανοφόρων, με το ισχυρότερο, νεότερο και μεγαλύτερο όλων, το αεροπλανοφόρο “Τζέραλντ Φόρντ” στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αϊζενχάουερ στην Ερυθρά θάλασσα, μαζί με το πυρηνοκίνητο υποβρύχιο “Φλόριντα”, που μπορεί να εκτοξεύσει 154 καθοδηγούμενους πυραύλους Tomahawk.

Ο εγκέφαλος της επίθεσης

Το ερώτημα, όμως, που προκύπτει είναι: Αν ίσχυε αυτό, τότε ποιο ήταν το αρχικό σχέδιο της Χαμάς; Μια απάντηση θα μπορούσε, να ξεκινήσει με το όνομα που έδωσε η Χαμάς στην επιχείρησή της: “Al-Aqsa Flood and the Prisoners”. Αυτό δείχνει δύο επιδιωκόμενους στόχους: να δείξει υποστήριξη και δράση στο Τέμενος του Al-Aqsa και να στείλει ένα μήνυμα στο Ισραήλ ότι οι συνεχιζόμενες παραβιάσεις στο Haram al-Sharif (το Όρος του Ναού κατά τους Ισραηλινούς), θα οδηγούσαν σε χτυπήματα από την Παλαιστινιακή αντίσταση. Επιπλέον, να συλλάβουν Ισραηλινούς στρατιώτες για να τους ανταλλάξουν με περισσότερους από 6.000 Παλαιστίνιους φυλακισμένους, που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές. Εξάλλου έχουν το παράδειγμα της συμφωνίας που έγινε το 2011, επί πρωθυπουργίας Νετανιάχου, όπου για τον στρατιώτη Γκιλάντ, που κρατούσε αιχμάλωτο η Χαμάς, το Ισραήλ απελευθέρωσε πάνω από 1.000 παλαιστινίους κρατουμένους. Μεταξύ αυτών και ο ηγέτης της Χαμάς στην Γάζα, ο Γιαχία Σινουάρ, πολύ σκληρός τζιχαντιστής, ο οποίος είχε καταδικαστεί σε τέσσερις φορές ισόβια, για την εκτέλεση δύο Ισραηλινών στρατιωτών και τεσσάρων Παλαιστινίων.

Ο Σινουάρ θα έπρεπε να είναι νεκρός, αλλά το 2008, οι Ισραηλινοί γιατροί αφαίρεσαν έναν κακοήθη όγκο από τον εγκέφαλό του, όταν βρισκόταν στη φυλακή της χώρας. Ο Μίχα Κόμπι, πρώην αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών της ισραηλινής υπηρεσίας ασφαλείας Shin Bet, ο οποίος ανέκρινε τον Σινουάρ το 1989, δήλωσε στους Financial Times ότι κάποτε καυχήθηκε όταν ανάγκασε ένα μέλος της Χαμάς – του οποίου ο αδελφός ήταν ύποπτος για κατασκοπεία – «να θάψει τον ίδιο του τον αδελφό ζωντανό». Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του, ο Σινουάρ αφιερώθηκε στη μελέτη του εχθρού του, μαθαίνοντας εβραϊκά και διαβάζοντας τα έργα των πρώτων σιωνιστών, καθώς και των ισραηλινών πολιτικών. Δεκαπέντε χρόνια μετά την έκτιση της ποινής του, έδωσε συνέντευξη στα εβραϊκά στην ισραηλινή τηλεόραση στην οποία ζήτησε εκεχειρία μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς!

Και όμως αυτός σήμερα είναι ο ηγέτης της Χαμάς, που ενέκρινε την υλοποίηση της φρικώδους εισβολής της 7ης Οκτωβρίου στο νότιο Ισραήλ. Όμως η τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς είχε πιο φιλόδοξα σχέδια μετά τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου, συμπεριλαμβανομένου και το να φτάσει στη Δυτική Όχθη και σε μεγάλες ισραηλινές πόλεις για να πυροδοτήσει πόλεμο με το Ισραήλ, όπως γράφει η Washington Post, επικαλούμενη αξιωματούχους πληροφοριών από τέσσερις δυτικές και ανατολικές χώρες. Οι τρομοκράτες της Χαμάς σχεδίαζαν να πραγματοποιήσουν το δεύτερο στάδιο της επίθεσης σε μεγάλες πόλεις και ισραηλινές στρατιωτικές βάσεις. Σύμφωνα με την Washington Post, τα μέλη της Χαμάς είχαν μαζί τους αρκετό φαγητό και πυρομαχικά για να αντέξουν αρκετές ημέρες. Αποκαλύφθηκε επίσης ότι οι μαχητές είχαν χάρτες και πληροφορίες για μια επίθεση μέχρι τα σύνορα της Δυτικής Όχθης.

Αυτό που συνέβη στο έδαφος εξέπληξε την ίδια τη Χαμάς, δεδομένης της ευκολίας διείσδυσης σε ισραηλινές στρατιωτικές θέσεις και της φαινομενικής ισραηλινής “στρατιωτικής ανικανότητας” στην άλλη πλευρά των συνόρων. Η κατάκτηση μιας μεγάλης νίκης εναντίον του Ισραήλ ήταν τόσο ακαταμάχητη για την Χαμάς, που αγνόησαν το πολιτικό κόστος και τις πιθανές στρατιωτικές επιπτώσεις, που ήταν δεδομένες και γνώριζαν πολύ καλά από τους προηγούμενους πολέμους της Γάζας, το 2008, τον Μάρτιο του 2012, τον Οκτώβριο του 2012 και τον Ιούλιο του 2014.

Το αγνόησαν και θα λέγαμε το επεδίωκαν, γιατί γνώριζαν ποια θα ήταν η αντίδραση του Ισραήλ και σκοπός των ήταν ο πόλεμος με το Ισραήλ, έναντι οιουδήποτε κόστους. Ο ανώτερος ηγέτης της Χαμάς Σαλέχ αλ-Αρούρι σε μια συνέντευξη στις 12 Οκτωβρίου στο Al Jazeera, κατά τη διάρκεια των εκτεταμένων ωρών της επιχείρησης, ισχυρίστηκε ότι «άμαχοι από τη Γάζα» εισήλθαν σε κοντινές ισραηλινές πόλεις, με χαοτικό και ανεξέλεγκτο τρόπο, πραγματοποιώντας πράξεις που δεν εγκρίθηκαν από το κίνημα, που όμως ούτε αυτός ούτε άλλος ηγέτης της Χαμάς αποδοκίμασε, δείγμα των προθέσεών των…