Διαπράττει γενοκτονία το Ισραήλ στη Γάζα;

Έχομε ήδη πει, επ’ευκαιρία προσφυγής του κράτους της Νοτίου Αφρικής κατά του Ισραήλ ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (Χάγη), ότι το Ισραήλ τουναντίον αμύνεται, υπό την έννοια, ότι ηγέτες της διαπράξασας τις φρικαλεότητες της 7ης Οκτωβρίου (2023) Χαμάς, υποστηριζομένης υπό τούτων των Παλαιστινίων (2ο κύμα), διεμήνυσαν την επαύριον, ότι θα επανέλθουν προς επανάληψη των ειδεχθών αυτών πράξεων στο μέλλον.

Συγκεκριμένα, η Νικαράγουα ισχυρίζεται, ότι η Γερμανία συνδράμει το Ισραήλ στην διάπραξη γενοκτονίας κατά των Παλαιστινίων, εξάγουσα σε αυτό το 47% των υπό του τελευταίου εισαγωγών όπλων, ενώ έχει ήδη από του έτους 2003 εγκρίνει 4.427 ατομικές άδειες εξαγωγής όπλων προς το Ισραήλ.  Έγκριτοι διανοούμενοι ισχυρίζονται, ότι δια των ανωτέρω, η Γερμανία άγει, δια της ιδιαιτέρας σχέσεώς της μετά του Ισραήλ, προς επαναπροσδιορισμό αυτής ως αυτοκρατορικής δυνάμεως.

Να υπενθυμίσομε, ότι η διδαχθείσα υπό της Γερμανίας περί φασισμού και επικρατήσεως τούτου, είναι η Μουσουλμανική Αδερφότης, την 10ετία του 1930, της οποίας η Χαμάς σήμερα είναι παρακλάδι, ενώ η ιδία η Χαμάς έχει ορίσει ως στόχο δια των καταστατικών αυτής την εξαφάνιση του κράτους και του λαού του Ισραήλ (Προοίμιο και άρθρα 2, 13, 14, 17 και 31), έως και δια της τελευταίας τροποποιήσεως τούτων (Άρθρα 14 και 18). Εξ ου και τα αραβικά Κράτη, τουλάχιστον από της συνάψεως των πρώτων Συμφωνιών Αβραάμ (2020), ετάσσοντο ανοικτά κατά της επικρατήσεως της Χαμάς, σήμερα, δε, προτρέπουν το Ισραήλ να εξοντώσει ταύτην, ενώ κατά τον καθηγητή της Νομικής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ Άλαν Ντέρσοϊτζ, η αναλογία των θανατωθέντων αμάχων έναντι των μαχίμων στην Γάζα είναι η χαμηλωτέρα ιστορικώς παντός θεάτρου πολέμου σε αστική ζώνη (1,5 προς 1 ή 1 προς 1, ενότης 7:15) και ενώ η ιδία η ηγεσία της Χαμάς έχει ομολογήσει, ότι χρησιμοποιεί τους αμάχους ως ασπίδες, έως και δεν διστάζει όπως εκτελεί τούτους, όπως προ μηνός επί της οδού al-Bahar, δυτικώς της Γάζας, εν αναμονή ανθρωπιστικής βοηθείας.

Στον ίδιον ειρμό σκέψεως φέρεται κινούμενος και εις των υιών του ιδρυτού της Χαμάς, Μοσάμπ Χασάν Γιουσέφ, που αυτομόλησε στο Ισραήλ (1997), δράσας ως Ισραηλινός πράκτωρ, μετεγκατασταθείς κατόπιν στις Η.Π.Α. (2007) και προσηλυτισθείς τον Χριστιανισμό, αποκαλύπτων και αυτός, στο Βρετανό δημοσιογράφο Piers Morgan, τα εξής: «Η Χαμάς εκμεταλλεύεται τους Παλαιστινίους ως καύσιμο δια την ευόδωση των επεκτατικών της στόχων. (…) Οι στόχοι αυτοί πρέπει να διαχωρισθούν των Παλαιστινίων. (…) Η Χαμάς πρέπει να απομακρυνθεί της εξουσίας. (…) Άπαξ και αυτό συμβεί, οι Παλαιστίνιοι θα είναι ευγνώμονες στο Ισραήλ. Σήμερα, υπομένουν πολλά. (…) O παλαιστινιακός λαός τελεί υπό ομηρεία».

Και δια μην νομισθεί, ότι η Παλαιστινιακή Αρχή (Π.Α.) αποτελεί κατ’ανάγκην οδό προς επίλυση του Παλαιστινιακού, αναφέρεται, ότι και η Π.Α. αποτελεί επίσης εφαλτήριο ενθαρρύνον την ανάπτυξη της δράσεως της Χαμάς, ως αποκαλύπτει ο Βρετανός δημοσιογράφος και συγγραφεύς Ντάγκλας Μάρεϊ (04:52): «Πολλοί είναι εκείνοι εκτός Ισραήλ που πιστεύουν, ότι αυτή αύτη η Π.Α. αποτελεί την ειρηνοποιό πτέρυγα της Χαμάς. (…) Τέτοια, όμως, δεν είναι η περίπτωση. Η Π.Α., πέραν του ότι είναι μία απ’άκρου εις άκρον διεφθαρμένη οντότης, όπερ δεν χρειάζεται ν’αναλύσω στο συνομιλητή μου [πρόκειται περί του Mustafa Barghouti, ηγέτου της Εθνικής Παλαιστινιακής Πρωτοβουλίας (Palestinian National Initiative)], χρηματοδοτούμενη, τόσον υπό του Ισραήλ, όσο και υπό της Ε.Ε., της Μεγ. Βρετανίας και της λοιπής Διεθνούς Κοινότητος, καταβάλλει μισθούς σε τρομοκράτες [!], ήτοι σε φονεύοντες αμάχους στο ίδιο το Ισραήλ. Μετά τοιαύτης οντότητος, είναι αδύνατον να συναφθεί ειρήνη. (…)».

Κατά την Νικαράγουα, η Γερμανία παρέβη
• το άρθρο 1 της Συμβάσεως περί Γενοκτονίας, δυνάμει του οποίου «τα Συμβαλλόμενα Μέρη επιβεβαιούν, ότι η γενοκτονία, συντελουμένη, είτε εν καιρώ ειρήνης, είτε εν καιρώ πολέμου, τυγχάνει έγκλημα διεθνούς δικαίου και αναλαμβάνουν την υποχρέωση να την προλαμβάνουν και τιμωρούν», μεταξύ, δε, των πράξεων που συνιστούν γενοκτονία, είναι και η κατ’άρθρο 3, εδάφιο ε) «συνέργεια στην γενοκτονία».
• το άρθρο 1 των Συμβάσεων της Γενεύης του 1949 , περί σεβασμού (1) των τραυματιών και ασθενών των Ενόπλων Δυνάμεων ξηράς και (2) θαλάσσης, (3) φροντίδων στους αιχμαλώτους πολέμου και (4) προστασίας των αμάχων εν περιόδω πολέμου.
• το άρθρο 144 της Βάσεως Δεδομένων περί Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου, κατά το οποίο, «τα Κράτη επ’ουδενί ενθαρρύνουν παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου από μέρη εμπλεκόμενα σε ένοπλη σύρραξη, παρά οφείλουν ν’ασκούν την επιρροή τους, όσον αυτό τούς είναι δυνατόν, προς τερματισμό των τυχόν παραβιάσεων του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου».

Στις δε αρχές Φεβρουαρίου ε.ε., η Νικαράγουα, ήδη ταχθείσα παρά το πλευρό του κράτους της Νοτίου Αφρικής, εζήτησε υπό των Μεγ. Βρετανία, Γερμανία, Ολλανδία και Καναδά να παύσουν να εφοδιάζουν το Ισραήλ μεθ’όπλων, πυρομαχικών, τεχνολογικού εξοπλισμού κ.α., προς αποφυγή πράξεων κατά παράβαση της Συμβάσεως περί Γενοκτονίας. Μεταξύ των δριμυτάτων υπερμάχων της στηρίξεως του Ισραήλ -πωλήσεις όπλων-, είναι παραδόξως και ο πρώην Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον. Και λέμε «παραδόξως», διότι καίτοι ευστόχως κρίνει, ότι προτάσεις Βρετανών βουλευτών υπέρ της απαγορεύσεως τέτοιων πωλήσεων θ’αποτελέσουν την ταφόπλακα, όχι μόνον του Ισραήλ, αλλά συνακολούθως και της ιδίας της Δύσεως, επί της Ουκρανίας, υπήρξε σφοδρός πολέμιος των Ρωσοφώνων, των υφισταμένων γενοκτονία υπό του Κιέβου από της καταλύσεως, την 23.02.2014, του Νόμου Kivalov-Kolesnichenko υπ’αρ. 5029/03.07.2012, περί ελευθέρας ομιλίας της Ρωσικής, όπερ επυροδότησε διαμαρτυρίες, δια την κατάπνιξη των οποίων εξαπελύθησαν οι ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις και εσήμανε την έναρξη του πολέμου. Εδώ, ορθώς ο πρωθυπουργός Τζόνσον ισχυρίζεται, ότι η ολοένα διερευνώμενη εντός της Βουλής των Κοινοτήτων άποψη, περί υιοθετήσεως εμπάργκου όπλων κατά των Ισραηλιτών, αποτελεί παραφροσύνη, αφού τοιαύτη απόφαση θα συνεπήγετο νίκη δια την Χαμάς, επισημαίνων δια την τελευταία, ότι «εκμεταλλεύεται ενεργώς τον θάνατο και την δυστυχία των ιδίων των συμπολιτών της, επιτείνουσα τον πόνο και την οδύνη τους, εμπαίζουσα την διεθνή κοινή γνώμη προς αποδοκιμασία του Ισραήλ, εμείς, δε, πίπτουμε στην λούμπα».

Κατά το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, το Ισραήλ δεν διαπράττει γενοκτονία, τούτο, δε, διότι, εν αντιθέσει προς την Σύμβαση περί Γενοκτονίας (ένθ’ανωτ, άρθρο 2), αλλά και τ’ανωτέρω καταστατικά της Χαμάς, ούτε έχει δηλώσει τέτοια Π Ρ Ο Θ Ε Σ Η, ούτε και οι πράξεις τούτου προσιδιάζουν μετά τέτοιας Π Ρ Ο Θ Ε Σ Ε ΩΣ. Καθ’ότι η Π Ρ Ο Θ Ε Σ Η είναι εκείνη καθορίζει την διάπραξη ή μη του εγκλήματος τούτου. Το Ισραήλ -όπως παρ’ημίν και η Ρωσία- διεξάγει επιχειρήσεις αμύνης, σκοπούσες την εξουδετέρωση της απειλούσας τούτο, φραστικώς και δι’έργων, Χαμάς. Θα λέγαμε, ότι τουναντίον, η παραβιάζουσα τις ανωτέρω Συμβάσεις της Γενεύης και την Σύμβαση περί Γενοκτονίας, είναι αυτή αύτη η Χαμάς και δη ΔΙΤΤΩΣ, ήτοι ως διακηρύττουσα την εξόντωση του κράτους και του λαού του Ισραήλ και ως εκμεταλλευομένη τους ιδίους τους Παλαιστινίους, προδήλως αδιαφορούσα εάν η εκμετάλλευση αύτη επί τω ανωτέρω σκοπώ συντελεί στην εξαφάνιση μέρους αυτών -η Σύμβαση περί Γενοκτονίας ομιλεί περί «ολικής ή μερικής καταστροφής ομάδος» (άρθρο 2)-, όπερ εν προκειμένω ορίζεται ως Δ Η Μ Ο Κ Τ Ο Ν Ι Α.