Ένας Μακρόν είναι δύσκολο να φέρει την άνοιξη στην Eυρώπη

Είχαμε σχετικά πρόσφατα την επίσκεψη του προέδρου της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, στις ΗΠΑ όπου τον υποδέχτηκε ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν μετά βαΐων και κλάδων. Εκτιμώ ότι το θέμα αυτό πέρασε στα ψιλά γράμματα, αν και  είναι καυτό, αφού αγγίζει το μέλλον της Ευρώπης και επομένως την Ελλάδα. Η συζήτηση από δημοσιογραφικές πληροφορίες επικεντρώθηκε σε θέματα οικονομικά που αφορούν την Ευρώπη και προφανώς επηρεάζονται από τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία.

Λογικά, ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν δεν έχει ξεχάσει την τρικλοποδιά των Αμερικανών με την ανατροπή της γαλλο-αυστραλιανής σύμβασης για την κατασκευή 12 υποβρυχίων συμβατικής τεχνολογίας αξίας 56 δισεκατομμυρίων ευρώ, που ανέτρεψαν τα γαλλικά οικονομικά σχέδια επ’ οφελεία των ΗΠΑ . Ήταν μία κίνηση που δηλώνει τον οικονομικό  σχεδιασμό των ΗΠΑ σε βάρος της Γαλλίας και ενδεχομένως  της Ευρώπης.

Πέρα από τις αμοιβαίες φιλοφρονήσεις των δύο ηγετών, φαίνεται ό,τι ο πρόεδρος Μακρόν εξέφρασε τις ανησυχίες του για τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία που πλήττει οικονομικά την Ευρώπη, καθώς και για την αμερικανική βιομηχανική πολιτική, την οποία το Παρίσι την έχει χαρακτηρίσει υπερβολική που θα διχάσει την Δύση. Συγκεκριμένα διευκρίνισε στους Αμερικανούς, ότι το πρόγραμμα των ΗΠΑ το οποίο προβλέπει δημόσιες επενδύσεις και ενισχύσεις 350 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την ενίσχυση των επιχειρήσεων προς την καταπολέμηση του πληθωρισμού, θα δημιουργήσει οικονομικές δυσχέρειες στην Ευρώπη, αν αποκλειστούν οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις.

Επίσης, ο Γάλλος πρόεδρος εξέφρασε στον Αμερικανό πρόεδρο τις ανησυχίες του για την μελλοντική αρχιτεκτονική ασφάλεια της Ευρώπης. Διατύπωσε την λογική ότι το ΝΑΤΟ φτάνει ως την πόρτα της Ρωσίας (σύμφωνα με αυτά που του έχει πει ο Βλαντιμίρ Πούτιν) με την ανάπτυξη όπλων που μπορούν να απειλήσουν την Ρωσία. Το θέμα αυτό συνέχισε, θα είναι ένας παράγοντας για την ειρήνη και κατά συνέπεια πρέπει να προετοιμαστούμε ανάλογα. Τι πρέπει να κάνουμε; Πως θα προστατεύσουμε τους συμμάχους μας και τις χώρες-μέλη προσφέροντας παράλληλα εγγυήσεις στη Ρωσία για τη δική της ασφάλεια, την ημέρα που θα έρθει αυτή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων;

Τι μπορεί να κάνει η Ευρώπη

Επίσης ο Εμανουέλ Μακρόν είπε στον Τζο Μπάιντεν ότι θα συναντήσει τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν τις επόμενες ημέρες, για  να συζητήσουν αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για  την δυνατότητα τερματισμού του πολέμου στην Ουκρανία με την επικράτηση της ειρήνης. Ωστόσο, ήθελε προηγουμένως να έχει συναντηθεί με τον Τζο Μπάιντεν (αυτό δήλωσε ο ίδιος) προκειμένου να διερευνήσει από κοντά τις προθέσεις του Αμερικανού προέδρου, αν υπάρχει η κατά το δυνατόν σύγκλιση απόψεων για τον τερματισμό του πολέμου.

Δεν γνωρίζουμε τις λεπτομέρειες των συζητήσεων, όμως φαίνεται ότι ο πρόεδρος Εμανουέλ  Μακρόν επιθυμεί να βρεθεί μία φόρμουλα να επέλθει η ειρήνη στον πόλεμο της Ουκρανίας. Γιατί η συνεχιζόμενη ιστορία έχει δημιουργήσει χιλιάδες θύματα και Ουκρανούς πρόσφυγες, που θα αυξηθούν κατά την διάρκεια του χειμώνα, και επιπλέον πλήττει οικονομικά την Ευρώπη, και παράλληλα φτωχοποιεί τους Ευρωπαίους, λόγω της ακριβής ενέργειας, που θα γίνει ακόμη ακριβότερη τους επόμενους χειμερινούς μήνες. Ήδη η τιμή της TTF έχει πάρει την ανιούσα φτάνοντας στα 150 €/Mwh και αναμένεται τις επόμενες μέρες να φτάσει κοντά στα 200 €/Mwh, που σημαίνει ότι ο κρατικός ελληνικός προϋπολογισμός θα βάλει το χέρι του βαθιά στη τσέπη (εκτιμάται στο 1,5 δισ. ευρώ) για να επιδοτήσει τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος των καταναλωτών.

Οι απόψεις του προέδρου Μακρόν σε ό,τι αφορά την πιθανή μελλοντική αρχιτεκτονική ασφάλειας της Ευρώπης, φάνηκε από τις δηλώσεις του Αμερικανού προέδρου ό,τι υπάρχουν σημαντικές διαφορές ως προς τον τρόπο προσέγγισης του θέματος. Επίσης, αυτές οι απόψεις φαίνεται  ότι καταρχήν απορρίπτονται από τους πολιτικούς των τριών κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού της Γερμανίας, των κεντροαριστερών Σοσιαλδημοκρατών (SPD), των κεντροαριστερών οικολόγων Πράσινων, και των κεντροδεξιών Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP). Συγκεκριμένα ο Νιλς Σμιτ ειδικός σε θέματα εξωτερικής πολιτικής του SPD, δήλωσε ότι «οι δηλώσεις Μακρόν προκαλούν κατάπληξη». Ο Γιόχαν Φουλ των Χριστιανοδημοκρατών δήλωσε ότι «οι απόψεις Μακρόν είναι πολύ προβληματικές».

Και τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα

Όπως αντιλαμβάνεστε οι ηγεσίες των δύο μεγαλύτερων ευρωπαϊκών χωρών βρίσκονται σε αντίθετη προσέγγιση για το Ουκρανικό, τουλάχιστον προς το παρόν. Όσο συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία θα θρηνούμε κάθε μέρα χιλιάδες νεκρούς μεταξύ αυτών μεγάλου αριθμού αμάχων και τελικά στο τέλος του έργου θα δούμε μία χώρα ερείπιο χωρίς τις στοιχειώδης υποδομές. Εκτιμώ ότι η συνέχεια αυτού του πολέμου θα καταλήξει σε άτοπο. Κανένα από τα δύο μέρη δεν συμφέρει, ούτε την Ουκρανία, ούτε την Ρωσία. Νομίζω ότι μπορεί να βρεθεί μία συμβιβαστική λύση που η Ρωσία θα επιστρέψει πίσω τα κερδισμένα ουκρανικά  εδάφη -κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μην μειωθεί το ρωσικό γόητρο- και παράλληλα το ΝΑΤΟ και  η Δύση να τερματίσει τον οπλικό και  οικονομικό στραγγαλισμό της Ρωσίας.

Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι οι ΗΠΑ επωφελούνται οικονομικά από την όλη κατάσταση, αφού προμηθεύουν την Ευρώπη με LNG σε πολύ ακριβότερη τιμή από το ρωσικό φυσικό αέριο. Επίσης οι ΗΠΑ  κατάφεραν να εξουδετερώσουν ήπια την  εξωτερική, την αμυντική και την οικονομική πολιτική της Ευρώπης, η οποία τώρα καθορίζεται και ακολουθεί κατά γράμμα τις εντολές της Ουάσιγκτον.

Επομένως καλό είναι να ξεχάσουμε το όνειρο για κοινή ευρωπαϊκή εξωτερική και αμυντική πολιτική, δεδομένου ότι αυτή η λογική (το ευρωπαϊκό όνειρο) έχει καπελωθεί από το ΝΑΤΟ. Ο μόνος Ευρωπαίος ηγέτης που βλέπει μακριά ότι η Ευρώπη μελλοντικά θα μεταβληθεί σε υποχείριο των ΗΠΑ και της Κίνας, αν συνεχιστεί η ίδια τακτική είναι ο Εμανουέλ Μακρόν. Ωστόσο ένας “κούκος” δεν μπορεί να φέρει την άνοιξη και χρειάζεται υποστήριξη από όλους τους Ευρωπαίους ηγέτες, όσο ακόμη είναι νωρίς.

Η πατρίδα μας, αδύνατη βλέποντας αυτή την κατάσταση, λογικά σιωπά. Και για να είμαστε ρεαλιστές -είτε μας αρέσει είτε όχι- είναι υποχρεωμένη, δυστυχώς, να ακολουθεί τις εντολές της Ουάσιγκτον μέχρι ενός σημείου και επιπλέον να έχει από κοντά την Γαλλία. Υπερασπίζοντας τις θέσεις της ως προς τα κυριαρχικά της δικαιώματα, με ανάλογη  βροντερή φωνή, χωρίς να υποκύπτει σε ανεπίτρεπτες πιέσεις και παρερμηνείες.