Ερντογάν ή Σόρος; – Μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης τα Δυτικά Βαλκάνια

Επιστρέφοντας από το ταξίδι του στην Αφρική ο Ερντογάν, όπως μεταδίδει το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων και αναπαράγουν τα αλβανικά ΜΜΕ, αναφέρθηκε και στη νέα του αποστολή: να αποτρέψει την “κατάκτηση των Βαλκανίων” από τον γιο του Τζορτζ Σόρος! Για τον ίδιο, όπως θέτει το δίλημμα, δεν υπάρχει κάποια τρίτη επιλογή που θα αφορά την κυριαρχία των λαών της περιοχής, για παράδειγμα την προοπτική ένταξης στην ΕΕ.

Ειδικά για τους πληθυσμούς των Αλβανών μουσουλμάνων το δίλημμα στο μυαλό του Τούρκου προέδρου είναι απλό: ή με το Σόρος ή με τον Ερντογάν! Συγκεκριμένα ο πρόεδρος της Τουρκίας δήλωσε στο αεροπλάνο απαντώντας στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων: «Τώρα διεισδύει ο γιος Σόρος. Θα πρέπει με προσοχή να τους παρακολουθούμε… Φυσικά δεν θα τους δώσουμε αυτή τη δυνατότητα. Προσπαθούν να το κάνουν στο Κόσοβο, στη “Μακεδονία”, στην Αλβανία, παντού. Γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Ως Τουρκία είμαστε ισχυροί δεν μπορούν να διεισδύσουν εδώ…».

Η ρητορική αυτή σχετίζεται βέβαια με την υπόθεση Καβαλά, τον οποίο κατηγορεί ως άνθρωπο του δικτύου του Σόρος, ή σαν “Τούρκο Σόρος”. Είναι δε αποκαλυπτική της λογικής του Ερντογάν. Προσφέρεται, επίσης, για να αντιληφθεί κανείς και το τι διακυβεύεται με την αδυναμία χειραφέτησης της πολιτικής τάξης στα Δυτικά Βαλκάνια, όπως επίσης με την υπανάπτυξη των αλβανικών κοινωνιών.

Στην ουσία συντηρείται τεχνητά ένα ψευδοδίλημμα, το οποίο σε μεγάλο βαθμό πετυχαίνει, επειδή η ΕΕ αφήνει ένα τεράστιο πολιτικό κενό. Και τα κενά στην πολιτική, όπως και στη φύση, καλύπτονται είτε από μεγαλοτυχοδιώκτες, όπως ο Σόρος, είτε από ατζέντες τρίτων, όπως αυτή του Ερντογάν. Η ΕΕ προφανώς καταβάλει το σύνολο της οικονομικής δαπάνης για την ενίσχυση, όχι μόνο των πληθυσμών, αλλά και των κρατικών οντοτήτων στην περιοχή, μαζί με το κόστος καταπολέμησης της διαφθοράς, πλην όμως αδυνατεί να προσδιορίσει συγκεκριμένες πολιτικές.

Και με Σόρος και με Ερντογάν!

Από την άλλη πλευρά, οι επιτήδειες κυβερνώσες ελίτ στην περιοχή, με την έμφυτη πονηρία που τις διακρίνει, στήνουν την δική τους ατζέντα. Άλλοτε κλείνουν το μάτι στον Ερντογάν και άλλοτε στην Κομισιόν, έχοντας όμως την στήριξη και εμπιστοσύνη του δικτύου Σόρος, του οποίου είναι σχεδόν υπάλληλοι! Η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα, γεγονός που επηρεάζει εκ των πραγμάτων καταστάσεις τόσο στο Κόσοβο όσο και στη Βόρεια Μακεδονία.

Προφανώς θέλει πολύ θράσος για να χρησιμοποιεί κάποιος την ρητορική του Ερντογάν σε μια περιοχή όπου οι κατακτητές Οθωμανοί έχουν φύγει εδώ και τουλάχιστον 110 χρόνια, πλην όμως έχουν καταφέρει με τους γνωστούς τρόπους να ανανεώσουν, τρόπο τινά, τους τίτλους της επιρροής!

Η αμερικανική αντίληψη πολλές φορές μπορεί να χαρακτηριστεί απλουστευτική, ειδικά υπό το πρίσμα της υφιστάμενης πολιτικής συγκυρίας. Θεωρεί πως περιοχές, όπως τα Δυτικά Βαλκάνια (δεδομένου ότι δεν είναι και ιδιαίτερα υψηλού “ρίσκου”), μπορούν να παραχωρηθούν σε δίκτυα, όπως του διαβόητου Σόρος. Εκείνος θα βρει τρόπους να αναχαιτίσει τις ατζέντες τρίτων στην περιοχή!

Ωστόσο, εκείνο που ξεκάθαρα διαφαίνεται είναι ότι αμφότεροι, έχοντας συμμάχους τις διεφθαρμένες ηγεσίες (τοπάρχες κατ’ ανάθεση, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω), επιλέγουν τη σύγκρουση, βλάπτοντας το πραγματικό συμφέρον των λαών και των χωρών της περιοχής.
Η δε επιλεκτική επίκληση της κυριαρχίας των κρατών είναι τουλάχιστον υποκριτική.

Έχει σημασία να αναφερθεί, καθότι πολλά βαλκανικά κράτη είχαν πρόσφατα εκλογές, πως δικαίωμα ψήφου έχουν από 500.000 μέχρι 1.600.000 πολίτες (Μαυροβούνιο, Κόσοβο, Βόρεια Μακεδονία και Αλβανία). Αυτά τα μικρά μεγέθη, συν τοις άλλοις, διευκολύνουν τις τοπικές πολιτικές ελίτ –λόγω της αδυναμίας διαμόρφωσης κοινής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ– να δίνουν γη και ύδωρ στους Ερντογάν και στους Σόρος. Έτσι, ισχύει η λαϊκή παροιμία “δύο γάιδαροι μάλωναν σε ξένο αχυρώνα”!

Ωστόσο, με δεδομένο το θράσος του Ερντογάν να θεωρεί εαυτόν θεματοφύλακα των συμφερόντων των λαών στα Δυτικά Βαλκάνια, είναι πλέον η ώρα της Ευρώπης. Εφόσον η ΕΕ πληρώνει ουσιαστικά την συντήρηση και την ανάπτυξη των κρατών της περιοχής, ένεκα της προοπτικής ένταξής τους στην Ένωση, δικαιούται και να τα πιέσει για να πειθαρχήσουν στις ευρωπαϊκές προδιαγραφές συμπεριφοράς. Ειδεμή, θα κληθεί να διαχειριστεί καταστάσεις συγκρουσιακής ατζέντας, την οποία διαμορφώνει ο Ερντογάν για δικό του αποκλειστικά συμφέρον.