Για άλλη μια φορά οι Βρετανοί ανοίγουν τον δρόμο για την ήττα των Γερμανών

Το Brexit, η χωρίς υποσημειώσεις και καθυστερήσεις έξοδος του Ηνωμένου Βασιλείου από την EE, αποτελεί πλέον γεγονός. Τα ράφια στα super market δεν άδειασαν. Οι λιμοί, οι σεισμοί, οι καταποντισμοί, όπως προειδοποιούσαν “έγκυροι” και μη αναλυτές των διεθνών ΜΜΕ, δεν επήλθαν. Η εντολή που έδωσε ο βρετανικός λαός στον Μπόρις Τζόνσον στις τελευταίες εκλογές που καταποντίστηκαν οι φιλοευρωπαίοι, εκτελέστηκε με άψογο βρετανικό προγραμματισμό.

Oπως ανέφερε και ο κακός δαίμονας των Βρυξελλών Nigel Farage, το Ηνωμένο Βασίλειο είναι πολύ μεγάλο για να δεχτεί το bullying που έχουν υποστεί οι μικρότερες χώρες, με πρώτη την Ελλάδα, όπου το “όχι” του δημοψηφίσματος τον Ιούλιο του 2015, μετατράπηκε σε “ναι”. Τώρα πια, χωρίς το Ηνωμένο Βασίλειο, η ΕE είναι λαβωμένη ανεπανόρθωτα.

Οι Βρετανοί, για άλλη μια φορά, άνοιξαν τον δρόμο για την ήττα της Γερμανίας, όπως έκαναν στους δύο προηγούμενους παγκόσμιους πολέμους. Τώρα είναι φανερό πλέον ότι η έξοδος από την “ευρωφυλακή” είναι εφικτή. Το ξήλωμα του πουλόβερ της Ευρώπης της Γερμανίας είναι ορατό.

Μετά το Ηνωμένο Βασίλειο ακολουθεί η Ιταλία, όπου η σημερινή ερμαφρόδιτη κυβέρνηση του Κόντε βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης. Παράλληλα, ενισχύονται παντού στην Ευρώπη οι δυνάμεις του ευρωσκεπτικισμού, που παίρνουν τη μορφή μετωπικής σύγκρουσης με το Βερολίνο.

Βρετανοί και εμπόριο φόβου

Το εμπόριο του φόβου και τα ψέματα των συστημικών ΜΜΕ έχουν κοντά ποδάρια. Η ομαλή μετάβαση στην κανονικότητα του Ηνωμένου Βασιλείου αμέσως μετά το Brexit αναδεικνύει τη γελοιότητα των ισχυρισμών ότι η χώρα θα καταστραφεί αν το επιλέξει. Αντίθετα, η καθοδική οικονομική πορεία της Γηραιάς Ηπείρου ενισχύει την πιθανότητα διάλυσης της επιλεγόμενης ΕE.

Η Γερμανία, η ατμομηχανή της ευρωπαϊκής οικονομίας, έχει περιπέσει σε ύφεση. Το ίδιο ισχύει και για το σύνολο της Ευρωζώνης, της οποία το συνολικό ΑΕΠ είναι σήμερα μικρότερο από ό,τι το 2008. Η μέση ετήσια ανάπτυξή της την τελευταία δεκαετία είναι χαμηλότερη από 1%, ενώ οι προβλέψεις για το αύριο είναι ιδιαίτερα δυσοίωνες.

Η ΕΕ και η Ευρωζώνη βρίσκονται στην ουρά της ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας, η οποία κατά μέσο όρο τρέχει με ρυθμούς της τάξης του 3,5%. Το ευρώ, αντί για εφαλτήριο ευημερίας, κατηγορείται εύλογα ότι αποτελεί παράγοντα οικονομικής αποτυχίας.

Και στο τέλος χάνουν οι Γερμανοί

Στην ίδια τη Γερμανία, η κυβέρνηση της Άνγκελα Μέρκελ συναντά ισχυρές αντιδράσεις με τη δημοφιλία της να συρρικνώνεται συνεχώς. Ο Ντόναλντ Τραμπ που υποστήριξε τον Τζόνσον για να προχωρήσει στο Brexit, ακόμα και χωρίς συμφωνία με τις Βρυξέλλες, δείχνει μόνιμα πλέον την εχθρότητά του προς το Βερολίνο της Άνγκελα Μέρκελ. Η πολύ πιθανή νίκη του στις εκλογές του Νοεμβρίου 2020 στις ΗΠΑ, θα αποτελέσει και την ταφόπλακα στα όνειρα των Γερμανών για επικυριαρχία στην Ευρώπη και ανάδειξής τους σε παγκόσμιο πόλο ισχύος, ισοδύναμο με τις ΗΠΑ.

Ύστερα από τις πρώτες τους νίκες, για άλλη μια φορά οι Γερμανοί θα χάσουν και αυτόν τον πόλεμο. Έναν οικονομικό πόλεμο που τον σχεδίασαν και τον υλοποίησαν πολύ πιο έξυπνα, πονηρά και αποτελεσματικά από τις προηγούμενες αιματοβαμμένες συρράξεις για την κυριαρχία τους στην Ευρώπη, υποκαθιστώντας την πολεμική με την οικονομική εισβολή, τα ερπυστριοφόρα, με τον έλεγχο της οικονομίας, των τραπεζών, του ευρώ και των ΜΜΕ.

Γι’ αυτό και ο τελευταίος πόλεμος, με τη χλαίνη της βελούδινης εισβολής και κατοχής, κράτησε περισσότερο από τους προηγούμενους της βίας και του αίματος. Αλλά έστω και με καθυστέρηση, για άλλη μια φορά στο τέλος χάνουν οι Γερμανοί.