Γιατί οι ΗΠΑ έχουν πάρει την κάτω βόλτα – Δεν λύνονται προβλήματα με virtue signaling

Στις 30 Ιουνίου ολοκληρώθηκε η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ με τις γνωστές διακηρύξεις. Την επομένη, η Κίνα προχώρησε στην παραγγελία 292 εμπορικών αεροσκαφών, συνολικού κόστους 37 δισ. δολαρίων, από την ευρωπαϊκή Airbus (στην οποία καίριο ρόλο διαδραματίζουν οι Γάλλοι), αντί της αμερικανικής Boeing. Το μήνυμα δεν θα μπορούσε να ήταν διαυγέστερο.

Οι ευρασιατικές δυνάμεις επελαύνουν. Ο πληθωρισμός καλπάζει, τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στις χώρες της ΕΕ, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και των… ταρτουφικής έμπνευσης και εφαρμογής κυρώσεων που επιβλήθηκαν στη Ρωσία. Ο Πούτιν απάντησε, συναρτώντας τις εξαγωγές ενέργειας της Ρωσίας με πληρωμή σε ρούβλια. Κατά συνέπεια, η αξία του ρουβλίου έναντι του ευρώ εκτινάχθηκε, στο υψηλότερο σημείο που έχει βρεθεί εδώ και μια οκταετία.

Η Ρωσία όχι μόνο δεν κάμφθηκε, αλλά κερδίζει χρήματα, πωλώντας όπλα, πετρέλαιο, φυσικό αέριο και τεχνογνωσία στην Κίνα, την Ινδία και σε μια σειρά από ελάσσονες περιφερειακές δυνάμεις ανά την υφήλιο, όπως η Ινδονησία, η Αλγερία, το Βιετνάμ, η Αργεντινή και το Ιράν. Την ίδια στιγμή, ο πληθωρισμός στις ΗΠΑ κινείται στο 8,8% και είναι ο υψηλότερος την τελευταία 40ετία. Η πραγματική ζωή δεν είναι επεισόδιο της West Wing. Πως απαντά η προεδρία Μπάιντεν σε όλα αυτά; Δυστυχώς, με τον μόνο τρόπο που γνωρίζει: με πλειοδοσία woke συνθημάτων που, φυσικά, δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουν τα αληθινά προβλήματα. Η τιμή της βενζίνης δεν μειώνεται με virtue signaling και μηρυκασμό αποτυχημένων πολιτικών του 1990.

Αμείλικτη η πραγματικότητα

Δεν υφίσταται δυνατότητα επιστροφής στον αισιόδοξο διεθνιστικό φιλελευθερισμό της μονοπολικής μεταψυχροπολεμικής στιγμής. Η στίλβη του κλιντονικού εγχειρήματος ξέφτισε. Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα: η ανακοίνωση του Μπάιντεν ότι οι ΗΠΑ θα συνεισφέρουν 200 δισ. δολάρια στη δεξαμενή κεφαλαίων της G7 για να ανταγωνιστούν την πρωτοβουλία Belt and Road της Κίνας. Που θα τα βρουν; Ο ύστερος woke φιλελευθερισμός των ΗΠΑ δυστυχώς παράγει μόνο hedge funds με λίγη σάλτσα από diversity consultants.

Tην ίδια στιγμή, στην Κίνα ετησίως αποφοιτούν οχτώ φορές περισσότεροι πτυχιούχοι STEM σε σχέση με τις ΗΠΑ. Η εμπειρία του κινεζικού κρατικού μηχανισμού στα έργα υποδομής, στην πραγματική οικονομία, είναι ασυναγώνιστη. Στον πραγματικό κόσμο, στην αληθινή ζωή, δεν μπορείς να πορεύεσαι με οδηγό τα συνθήματα των liberal workshops και τις corporate ψευδοπροοδευτικές φαιδρότητες. Στη Ρωσία κυβερνούν “πιστολάδες”, στην Κίνα “λενινιστές” γραφειοκράτες και στο Ιράν ιδεολόγοι που έχουν ήδη οικοδομήσει μια αυτοκρατορία στη Μέση Ανατολή.

Αναφέραμε όλα τα παραπάνω για να δείξουμε ότι είναι ουτοπική κάθε προσδοκία βελτίωσης της αμερικανικής στρατηγικής για τα εθνικά συμφέροντα του Ελληνισμού. Ο διεθνοπολιτικός αβδηριτισμός θα συνεχισθεί, ενόσω ο στωμύλος Ζελένσκι μας ενημερώνει ότι χρειάζεται πέντε δισ. δολάρια τον μήνα για να μπορέσει η Ουκρανία να συνεχίσει τον αγώνα της, Ποιοι θα τα πληρώσουν; Μαντέψτε…

Ουτοπικές προσδοκίες

Με συμπάθεια βλέπουμε τις φιλότιμες προσπάθειες του ελληνικού λόμπι, τόσο στις επιτυχημένες, όσο και στις κάπως αδέξιες όψεις του (ο φίλος μου Μάικλ Ρούμπιν, άλλοτε πρωτοπαλίκαρο του Ρίτσαρντ Περλ, δίνει τον καλύτερο εαυτό του· πάνε οι εποχές που κατηγορούσε την Ελλάδα σαν προστάτιδα της διεθνούς τρομοκρατίας). Αλλά, όπως γνωρίζουμε από τον Θουκυδίδη, πρέπει να αντικρίζουμε την αλήθεια χωρίς ψιμύθια.

Ο κόσμος άλλαξε οριστικά την 24η Φεβρουαρίου. Η Ελλάδα ανήκει βεβαίως στη Δύση, αλλά δεν πρόκειται να αυτοκτονήσει, ούτε για χάρη του ουκρανικού εθνικισμού, ούτε για να ικανοποιήσει την πληθωρική κα Νούλαντ και τον προπετή σύζυγό της, αυτόν με τις νέο-ρεηγκανικές φαντασιώσεις (γεννημένος στην Αθήνα και συχνός επισκέπτης της, αποδείχτηκε καθολικά ανελλήνιστος).

Δεν αρμόζουν στον Ελληνισμό οι χαμαίζηλες προσεγγίσεις. Δεν είμαστε ούτε Πολωνία, ούτε Εσθονία για να κάνουμε διαγωνισμό υποταγής, ως άλλοι οδοιπόροι στα Σούσα του Αρταξέρξη. Ο χειμώνας έρχεται και η τιμή του πετρελαίου δεν υποχωρεί. Πρέπει να έρθουμε σε κάποιου είδους συνεννόηση με τον Πούτιν. Δεν θα απολογηθούμε για τίποτα – μήπως απολογήθηκε η Μέρκελ; Η αποκοπή της Ρωσίας από τις ευρωπαϊκές υποθέσεις αποτελεί χιμαιρική ονείρωξη γνωστών κύκλων που διαχρονικά καταλήγει με τους Ρώσους να επιβάλλουν δια των όπλων την πραγματικότητα, όπως έγινε το 1815, το 1848 και το 1945.

Στο μέτωπο της Κίνας έχουμε ήδη κάνει μια αβαρία με τον αποκλεισμό της Huawei, δεν επιτρέπεται να συνεχίσουμε σε αυτό το μοτίβο. Οι Ισραηλινοί εδώ είναι το παράδειγμα: συνεχίζουν απρόσκοπτοι την εμπορική και τεχνολογική συνεργασία τους με τους Κινέζους με την κλασική τους δικαιολογία ότι επειδή κάθε μέρα ζούνε με το ρίσκο του πολέμου, απαγορεύεται να κλείνουν έτσι τις πόρτες. Πιο έξυπνοι είναι από εμάς; Ή μήπως δεν ζούμε εμείς με το ίδιο ρίσκο;