Η αιτία για τους λεονταρισμούς Μακρόν

Η “οβιδιακή μεταμόρφωση” του Μακρόν τον έφερε σε πλήρη αντίθεση με παλαιότερη δήλωσή του, όταν εισηγήθηκε ότι θα πρέπει να δοθούν «εγγυήσεις ασφαλείας» στη Ρωσία. Ο πρόεδρος της Γαλλίας είχε δεχθεί μάλιστα επικρίσεις από το Κίεβο, όταν είχε πει πως η Ρωσία δεν πρέπει να «ταπεινωθεί», ώστε να μπορέσει να εξευρεθεί διπλωματική λύση στον πόλεμο.

Ο Μακρόν είχε τονίσει λίγο παλαιότερα την ανάγκη οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη να προετοιμάσουν για την περιοχή μια «αρχιτεκτονική ασφαλείας για το αύριο», που θα περιλαμβάνει και τη Ρωσία, καθησυχάζοντας έτσι τους φόβους του Πούτιν για την ανάπτυξη όπλων του ΝΑΤΟ μέχρι την “πόρτα” του. Τα σχόλια του Μακρόν φάνηκε επίσης να δίνουν αξιοπιστία στα λεγόμενα του Πούτιν, ότι το ΝΑΤΟ είχε “επεκταθεί” προς τα σύνορα της Ρωσίας με την αποδοχή πρώην σοβιετικών κρατών και ότι αυτός ήταν ένας νόμιμος λόγος για την εισβολή.

Οι δηλώσεις Μακρόν είχαν θύελλα επικρίσεων από την πλευρά της Ουκρανίας και άλλων δυτικών χωρών. Αυτή η αλλαγή στάσης του, αποδεικνύει για μία ακόμη φορά ότι αποφάσεις που μπορεί να καθορίσουν το μέλλον της ανθρωπότητας λαμβάνονται στον παρόντα χρόνο, από πολιτικούς που είναι καταφανώς κατώτεροι των περιστάσεων.

Αντιδρά η αντιπολίτευση στις δηλώσεις Μακρόν

Η πρόσφατη δήλωση του Γάλλου προέδρου, πυροδότησε τεράστιες αντιδράσεις από σύσσωμη τη γαλλική αντιπολίτευση, αλλά ακόμα και ανάμεσα στους πιο στενούς του συμμάχους, οι οποίοι έσπευσαν να πάρουν σαφείς αποστάσεις, διαβεβαιώνοντας πως το ΝΑΤΟ δεν εμπλέκεται και ούτε θα εμπλακεί στον πόλεμο Ουκρανίας – Ρωσίας.

Σε ένα καίριο ζήτημα που μπορεί να εμπλέξει την ανθρωπότητα σε μία γενικευμένη σύγκρουση, η παρωδία συνεχίζεται, με τον Μακρόν στη συνάντηση που είχε με τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης, να επαναλαμβάνει πως η Γαλλία θα κάνει ότι χρειάζεται «χωρίς όρια» και «χωρίς κόκκινες γραμμές» για να στηρίξει την Ουκρανία, όταν ακόμη και ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, διαβεβαίωνε σε ομιλία του, ότι δεν πρόκειται να πολεμήσουν Αμερικανοί στρατιώτες στην Ουκρανία και ότι το βασικό μέλημα του είναι η συνέχεια της στρατιωτικής βοήθειας προς το Κίεβο. Βέβαια αν και ο Μπάιντεν απέκλεισε την εμπλοκή Αμερικανών στρατιωτών, δεν αναφέρθηκε στο κατά πόσο θα απέτρεπε επέμβαση ευρωπαϊκών δυνάμεων.

Επιπρόσθετα, ο Γάλλος πρόεδρος κατά τη συνάντηση που είχε με την αντιπολίτευση, φέρεται να έκανε ένα ακόμα βήμα πιο πέρα, αποκαλύπτοντας το σχέδιο του για επέμβαση… γαλλικών στρατιωτικών δυνάμεων στο ουκρανικό έδαφος. Σύμφωνα με δημοσίευμα της γαλλικής εφημερίδας L’Indépendant, o επικεφαλής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γαλλίας, Φαμπιάν Ρουσέλ υποστήριξε ότι ο Μακρόν αναφέρθηκε σε ένα σενάριο, βάσει του οποίου θα μπορούσαν να σταλούν γαλλικές στρατιωτικές δυνάμεις στο ουκρανικό έδαφος.

Όπως είπε ο Ρουσέλ, το σχέδιο προβλέπει ότι μια στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας προς την Οδησσό ή το Κίεβο, «θα μπορούσε να οδηγήσει σε επέμβαση» εκ μέρους της Γαλλίας. Αναμφίβολα πρόκειται για ένα εφιαλτικό σενάριο, καθώς αυτή η εξέλιξη θα πυροδοτήσει έναν πόλεμο μεταξύ δύο πυρηνικών δυνάμεων που θα μπορούσε να σύρει στην καταστροφή όλη την ανθρωπότητα μέσω ενός πυρηνικού παγκόσμιου πολέμου.

Οι διεθνείς αντιδράσεις

Μια πρώτη αντίδραση ήρθε από το Βερολίνο και από τον Γερμανό υπουργό Άμυνας Μπόρις Πιστόριους, ο οποίος διεμήνυσε πως κανείς δεν θέλει την εμπλοκή χερσαίων δυνάμεων στην Ουκρανία. «Η Γερμανία δεν σκοπεύει να περάσει αυτή τη γραμμή. Κανείς δεν θέλει την ανάπτυξη χερσαίων δυνάμεων στην Ουκρανία. Φυσικά και είναι κάτι που συζητείται. Πρόκειται για μια αποφασιστική γραμμή, την οποία δεν θα περάσουμε. Δεν θέλουμε να γίνουμε μέρος του πολέμου. Και για αυτό δεν έχουμε παραδώσει ακόμα τους πυραύλους Taurus» υπογράμμισε ο Μπόρις Πιστόριους.

Με τη σειρά του ο Τζον Κίρμπι (Συμβούλιο Ασφαλείας ΗΠΑ) δήλωσε: «O Αμερικανικός στρατός δεν θα πάει στην Ουκρανία, δεν σχολιάζουμε τους Γάλλους για τα περί δειλίας», ενώ ο Γενς Στόλτενμπεργκ, αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι οι χώρες της Δυτικής Στρατιωτικής Συμμαχίας θα μπορούσαν να εξετάσουν το ενδεχόμενο αποστολής στρατευμάτων στην Ουκρανία.

Σενάρια εμπλοκής

Η Γαλλία εξακολουθεί να έχει σήμερα τον μεγαλύτερο στρατό στην Ευρωπαϊκή Ένωση από άποψη αριθμού, με περίπου 205.000 ενεργούς στρατιώτες συν 35.000 έφεδρους. Από την πλευρά των αστυνομικών, που είναι επίσης στρατιωτικό προσωπικό, υπάρχουν περίπου 98.155 μέλη. Στην καλύτερη περίπτωση, αυτό αντιπροσωπεύει μια δύναμη περίπου 300.000, που είναι διαθέσιμοι σε περίπτωση σύγκρουσης υψηλής έντασης.

Και όσον αφορά τα πυρομαχικά, η Γαλλία είναι στα βράχια… Εάν, πριν από έξι μήνες, ο γαλλικός στρατός παραδεχόταν ότι μπορούσαν να διαρκέσουν μόνο τέσσερις ημέρες σε περίπτωση πολέμου υψηλής έντασης, με το να δώσει μέρος αυτών στην Ουκρανία, απομένουν πυρομαχικά μόνο για 48 ώρες πολέμου.

Και πάλι, όχι για όλα, γιατί σύμφωνα με ορισμένες ανώνυμες στρατιωτικές πηγές, πολλά όπλα δεν μπορούν πλέον να αναπτυχθούν επειδή δεν μπορούν να τροφοδοτηθούν. Και ο Μακρόν θέλει να αντιμετωπίσει τις εκπαιδευμένες και υπερεξοπλισμένες ρωσικές δυνάμεις! Πού βασίζεται λοιπόν η τόση αλαζονεία και πολεμική στα λόγια του; Παρεμπιπτόντως, ένα ερώτημα που αφορά τη χώρα μας και ζητάει απάντηση είναι: Με το δικό μας δώσε-δώσε στην Ουκρανία, τι απόθεμα πυρομαχικών μας έχει μείνει, με ορατό τον εξ’ ανατολάς κίνδυνο;

Τί θα σημάνει σύγκρουση με τα ρωσικά στρατεύματα;

Μία ενδεχόμενη αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία προϋποθέτει το σχηματισμό ενός συνασπισμού. Το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να εμπλακεί συλλογικά στην Ουκρανία λόγω του ότι το ουκρανικό καθεστώς δεν είναι επίσημο μέλος. Η επίκληση του άρθρου 4 ή του 5 θα απαιτούσε έναν εξωτερικό εχθρό που να απειλεί ένα ή περισσότερα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ. Και ακόμη και σε μια τέτοια περίπτωση, όλα τα μέλη θα πρέπει να συμφωνήσουν στη συλλογική άμυνα.

Εκτός από τη χώρα μας που παραμένει “ακλόνητη” “στη σωστή πλευρά της Ιστορίας”, με την ηγεσία της με παλαιότερες δηλώσεις να μας έχει “εμπλέξει” σε πόλεμο με τη Ρωσία, πόσο πιθανό είναι χώρες όπως, η Πορτογαλία, η Ισπανία ή η Ιταλία να εισέλθουν σε άμεση αντιπαράθεση με μια παγκόσμια υπερδύναμη όπως η Ρωσία, ακόμη και στην περίπτωση που η Μόσχα αποφάσιζε να επέμβει σε κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ, όπως η Εσθονία ή η Λετονία;

Αυτό ουσιαστικά θα διασπούσε το ΝΑΤΟ σε κατηγορίες, ανάλογα με το ποιος βρίσκεται σε άμεσο πόλεμο με τη Ρωσία και ποιος όχι. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να εμπλακούν άμεσα, καθώς αυτό θα ωθούσε τον κόσμο πιο κοντά στη θερμοπυρηνική εξόντωση, πράγμα που σημαίνει ότι η Ουάσιγκτον θα περιοριζόταν σε μεγάλο βαθμό σε αυτό που ήδη κάνει στην Ουκρανία – logistics, ISR (πληροφορίες, επιτήρηση, αναγνώριση), μυστικές επιχειρήσεις και έμμεση υποστήριξη γενικότερα. Εδώ έρχεται το κυρίως ερώτημα, ποιος θα διεξήγαγε την πραγματική μάχη με τα ρωσικά στρατεύματα;

Το κίνητρο Μακρόν

Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: ποιο είναι το πραγματικό κίνητρο του Eμάνουελ Μακρόν σε όλα αυτά; Προέβη σε αυτές τις δηλώσεις για να κάνει τον κόσμο να ξεχάσει το φιάσκο του στο Salon de l’Agriculture από το οποίο κυριολεκτικά διέφυγε κυνηγημένος; Η αγροτική κρίση; Ο πληθωρισμός για τον οποίο ευθύνεται αποκλειστικά; Εκτός αν στοχεύει στις εκλογές του 2027 ώστε να μπορέσει να υπηρετήσει για τρίτη συνεχή θητεία, η οποία κανονικά απαγορεύεται από το γαλλικό Σύνταγμα εκτός αν υφίσταται περίπτωση αποδεδειγμένου πολέμου, άρα και ο Γάλλος πρόεδρος θεωρητικά θα μπορούσε να παραμείνει στην εξουσία.

Το διπλωματικό βάρος των δηλώσεων είναι πολύ μεγαλύτερο από τις εν λόγω εικασίες. Μια υπόθεση εργασίας, είναι κατ’ αυτόν τον τρόπο, να καταγράφηκε από τις ΗΠΑ σε πόση τροφή για κανόνια θα μπορούσαν ενδεχομένως να βασιστούν, στην περίπτωση που επιχειρήσουν να διαβούν το Ρουβίκωνα. Ως πιθανότερο θεωρούμε ότι η ρητορική Μακρόν αποσκοπεί στο να θέσει κάποια όρια στις πολεμικές επιχειρήσεις.

Οι Ρώσοι, έχοντας στον παρόντα χρόνο το πάνω χέρι στο πεδίο, πιθανόν να επιχειρήσουν την κατάληψη της Οδησσού, αποκλείοντας την Ουκρανία από τη Μαύρη Θάλασσα και καθιστώντας τη μία περίκλειστη χώρα. Ίσως στέλνεται ένα μήνυμα προς τη Ρωσία, πως η επιδίωξη αυτών των σχεδιασμών ενδεχομένως να οδηγούσε σε επέμβαση ενός συνασπισμού δυνάμεων.

Σ’ αυτήν την άποψη συνεπικουρεί η δήλωση του Πολωνού υπουργού Εξωτερικών Ράντοσλαβ Σικόρσκι, με την οποία επικροτεί τις δηλώσεις Μακρόν, τονίζοντας ότι ο Ρώσος πρόεδρος πρέπει να αναρωτηθεί «ποιο θα είναι το επόμενο βήμα μας», όταν σχεδιάζει τα δικά του σενάρια. Τα αδιέξοδα στα οποία έχει περιέλθει η συλλογική Δύση και ο φόβος της πλήρους αποτυχίας της πολιτικής της στην ουκρανική κρίση, μπορεί να την παρασύρουν σε ακραίες ενέργειες που θα οδηγήσουν σε μία ανεξέλεγκτη κατάσταση με τραγική κατάληξη τον πυρηνικό Αρμαγεδώνα. Σε μια τέτοια περίπτωση όμως, είναι άγνωστο ποιοι θα γίνουν “τροφή για τα κανόνια”… Μόνο αυτός ο φόβος μπορεί να τους συνετίσει…