Η αναμέτρηση του νεοοθωμανισμού με το Ισραήλ στο γήπεδο της Συρίας

Με αυτό τον τρόπο, η Άγκυρα θα κρατήσει μακριά τους Κούρδους και θα απαλλαγεί εν μέρει από το προσφυγικό πρόβλημα. Η  πτώση του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ φαίνεται να ευνοεί τις επιδιώξεις της, αλλά ο χρόνος θα δείξει εάν η Άγκυρα επιτύχει του στόχου της ή θα βρεθεί σε κατάσταση υποταγής στα συμφέροντα του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών, απέναντι στην κουρδική απειλή.

Σε ό,τι αφορά τη σημερινή κατάσταση στη Συρία, θα ήταν υπερβολή να πιστέψουμε ότι βρίσκεται υπό τον πλήρη έλεγχο της Άγκυρας. Σε τέτοιες πολυπαραγοντικές καταστάσεις, οι ισορροπίες εύκολα  αλλάζουν. Προς το παρόν, η Τουρκία φαίνεται κερδισμένη, όμως  η ζώνη της αστάθειας που επικρατεί στη Συρία, μπορεί να φέρει πολλές εκπλήξεις. Για την Τουρκία του Ερντογάν, παρά τις ψευδαισθήσεις για νίκη στη Συρία, τα προβλήματά μόλις άρχισαν. Αυτό οφείλεται κυρίως στο κουρδικό ζήτημα, το οποίο θα αναδειχθεί με την υποστήριξη των δυτικών και ισραηλινών χορηγών του. Το κουτί της Πανδώρας στη Συρία και σε όλη τη Μέση Ανατολή θα φέρει πολλές δυσάρεστες εκπλήξεις σε όσους προσμετρούν τα κέρδη τους  στο συριακό πεδίο.

Ο ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής Αντρέι Οντίκοβ επισημαίνει, ότι βραχυπρόθεσμα οι Τούρκοι φαίνεται να ελέγχουν το καθεστώς στη Δαμασκό, αλλά οι ΗΠΑ και το Ισραήλ είναι αποφασισμένοι να εμποδίσουν τη Συρία να μετατραπεί σε στρατηγικό προπύργιο για την Τουρκία. Ο νέος γεωπολιτικός χάρτης θέτει πολλά άμεσα ερωτήματα και η νίκη της Τουρκίας στη Συρία θα μπορούσε να αποδειχθεί πύρρειος.

Η Συρία φέρνει πιο κοντά Ισραήλ-Τουρκία

Η πτώση του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία, άνοιξε ένα νέο μέτωπο για γεωπολιτικό ανταγωνισμό στη Μέση Ανατολή. Με τα νέα δεδομένα, το Ιράν και η Ρωσία απώλεσαν την επιρροή τους στη Συρία. Αντίθετα το Ισραήλ και η Τουρκία, μετά την πτώση του Άσαντ, βλέπουν μια ευκαιρία να προωθήσουν τα αντικρουόμενα εθνικά και περιφερειακά συμφέροντά τους, όσον αφορά την περιφερειακή ασφάλεια. Υπό τους αντίστοιχους ηγέτες τους, τον πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου και τον Πρόεδρο Ερντογάν, οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, παρά τις προσπάθειες ομαλοποίησης, έχουν επιδεινωθεί απότομα τα τελευταία χρόνια.

Ως ισχυρά κράτη στην περιοχή, το Ισραήλ και η Τουρκία θα θέλουν να ασκήσουν έλεγχο, όχι μόνο στους πόρους, αλλά και στο ζωτικό περιφερειακό σταυροδρόμι και πύλη που είναι η Συρία. Αναπόφευκτα, το «Μεγάλο Ισραήλ» είναι πιθανό, σε κάποιο σημείο, να έρθει αντιμέτωπο με τον οθωμανικό ρεβανσισμό του Ερντογάν. Οι πολιτικές του Ισραήλ και η πιθανή στήριξή του στο YPG, παρακλάδι του PKK στη Συρία, προκαλούν επίσης ανησυχία στην Άγκυρα. Τα προαναφερθέντα  θέτουν τις βάσεις για μια θερμή αναμέτρηση στη Συρία.

Η τουρκική κυβέρνηση θεωρεί το PKK και τους συμμάχους του υπαρξιακή απειλή. Έτσι, η άμεση ή έμμεση υποστήριξη του Ισραήλ στο YPG, είτε μέσω της επιρροής του στις ΗΠΑ, είτε αλλιώς, το καθιστά εχθρό της Τουρκίας. Σύμφωνα με την Daily Sabah, «αν το Ισραήλ περάσει την κόκκινη γραμμή της Τουρκίας, είτε στη Συρία είτε αλλού, η Άγκυρα πιθανότατα θα προετοιμαστεί για πόλεμο».

Το Ισραήλ στήνει σκηνικό κατοχής στη Συρία

Η ενσάρκωση του «Μεγάλου Ισραήλ»  μετουσιώνεται στη Συρία με την έμμεση βοήθεια των τζιχαντιστών και φυσικά με την ανωτέρα… παρέμβαση των Ηνωμένων Πολιτειών. Το Ισραήλ εκμεταλλεύτηκε το κενό εξουσίας στη Συρία για να προωθήσει τις εδαφικές του φιλοδοξίες και την ασφάλεια του. Οι Ισραηλινοί έχουν καταλάβει μεγάλο μέρος της ουδέτερης ζώνης στα Υψώματα του Γκολάν και το όρος Ερμών, από όπου και διαμηνύουν ότι δεν πρόκειται να φύγουν έως ότου βρεθεί μια αξιόπιστη λύση για την ασφάλεια του Ισραήλ.

Με την καταστροφή σχεδόν του συνόλου του στρατιωτικού εξοπλισμού της Συρίας και την εγκαθίδρυση συνθηκών κατοχής του νοτίου τμήματος της χώρας, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου και η ομάδα του, που αποτελείται από φανατικούς του κυβερνητικού συνασπισμού, επιδιώκουν να υλοποιήσουν το παλιό σχέδιο του Μεγάλου Ισραήλ. Οι κατακτητές αξιοποιούν την έλλειψη αντίστασης για να εγκαταστήσουν δίκτυο ραντάρ, που επιτρέπει την παρακολούθηση του εναέριου χώρου, της Συρίας και του Λιβάνου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ενισχύουν τις δυνατότητες στην αναχαίτιση αεροσκαφών και drones. Σύμφωνα με το Ισραηλινό Στρατό, οι επιτιθέμενες δυνάμεις που θα προσεγγίζουν το Ισραήλ «θα βρίσκονται στο έλεος των ισραηλινών drones, πυραύλων επιφανείας-επιφανείας και κατευθυνόμενων βολών λέιζερ».

Το Ισραήλ ευνοείται από τις διαφωνίες στο εσωτερικό της τζιχαντιστικής Tahrir al-Sham σχετικά με την προσέγγιση του ηγέτη Αχμέντ Χουσεΐν αλ Σαράα, που με δήλωσή του ανέφερε, ότι δεν θα επιτρέψει σε καμία ομάδα να χρησιμοποιήσει τη Συρία για επιθέσεις στο Ισραήλ. Η διάσταση όμως απόψεων μπορεί να προκαλέσει μελλοντικά αλλαγή πολιτικής, ανοίγοντας για το Τελ Αβίβ ακόμη ένα μέτωπο. Παράλληλα, οι φόβοι για μια ξαφνική, βίαιη αντίδραση από άλλες φατρίες της αντιπολίτευσης, καθιστούν την κατάσταση ακόμη πιο εύθραυστη. Υπό αυτές τις συνθήκες, τι μπορεί να αναμένεται στη συνέχεια;

Κατ’ ουσίαν, το Ισραήλ δεν είναι πιο ασφαλές από πριν, καθώς στη θέση του προβλέψιμου Άσαντ, βρίσκεται αντιμέτωπο με την άνοδο στην εξουσία μιας ισλαμιστικής ομάδας και τη μετατροπή της Συρίας σε τζιχαντιστικό κράτος. Η νέα Συρία προς το παρόν θα αποφύγει να συγκρουστεί, αλλά υπό τον όρο διατήρησης της ενότητάς της, μόλις επουλώσει τις πληγές της, πιθανόν να διεκδικήσει τις κατεχόμενες περιοχές της.

Την ίδια στιγμή, η επέκταση του Ισραήλ προς βορρά δημιουργεί συνθήκες για άμεση σύγκρουση με την Τουρκία, με τον Μπαχτσελί να δηλώνει, ότι η τελική σύγκρουση του Παντουρκισμού εναντίον του Μεγάλου Ισραήλ θα γίνει στο γήπεδο… της Συρίας. Η Τουρκία βλέπει τις πρόσφατες ενέργειες του Ισραήλ στη Συρία και στα κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν, ως υφαρπαγή γης. Οι ενέργειες του Ισραήλ έχουν επίσης καταγγελθεί από αραβικές χώρες, οι οποίες απαιτούν σεβασμό της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας.

Οι ΗΠΑ θα πρέπει να διαχειριστούν τον αναδυόμενο γεωπολιτικό ανταγωνισμό μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας στη Συρία. Ορισμένοι παρατηρητές δεν αποκλείουν υπό όρους, το ενδεχόμενο στρατιωτικής αναμέτρησης Ισραήλ-Τουρκίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι επίκειται πόλεμος μεταξύ τους, αλλά τα συγκρουόμενα συμφέροντά τους και το εύρος της αμοιβαίας εχθρότητας σίγουρα έχουν φθάσει  σε νέο επίπεδο.