Η ανταρσία Πριγκόζιν καταύγασε τον ρωσικό ουρανό και έσβησε

Η ανταρσία των μισθοφόρων του Γεβγκένι Πριγκόζιν καταύγασε τον ουρανό της Μόσχας, αλλά ως “κεραυνός εν αιθρία” έσβησε χάρις στην αποφασιστικότητα του Ρώσου προέδρου Βλαδίμηρου Πούτιν να μην φύγει απ’ την πρωτεύουσα, όπως ο αυτοκράτωρ του Βυζαντίου Ιουστινιανός που δεν έφυγε απ’ την Κωνσταντινούπολη στη Στάση του Νίκα, το 630 μ.Χ. χάρις στην σύζυγο του Θεοδώρα, η οποία κάλεσε τους Βαράγγους του Φλάβιου Βελισσαρίου να την καταστείλουν και το πέτυχαν.

Έτσι κι ο Πούτιν κάλεσε τους Τσετσένους μαχητές του Ραζμάν Καντίροφ σε βοήθεια κι εντός 24 ωρών οι μισθοφόροι σταμάτησαν έξω από την Μόσχα κι ο Πριγκόζιν κατέφυγε στον μακροβιότερο δικτάτορα της Ευρώπης, τον Αλεξάντερ Λουκασένκο της Λευκορωσίας για να σωθεί.

Η Ιστορία παρέχει πολλά παραδείγματα αποτυχημένων κινημάτων, λόγω απουσίας εντοπιότητος, από την απόπειρα κατά του Αδόλφου Χίτλερ της 6ης Ιουνίου 1944 απ’ τον συνταγματάρχη Σταούφενμπεργκ, μέχρις εκείνου του εν Αμερική διατελούντος ιμάμη Γκιουλέν κατά του Ερντογάν, τον Ιούλιο του 2016.

Όποιος δεν ελέγχει την πρωτεύουσα της “εν στάσει” χώρας αποτυγχάνει, όπως ο τέως βασιλεύς Κωνσταντίνος στο κίνημα του Δεκεμβρίου 1967 της Αλεξανδρούπολης, κατά της “αθηναϊκής χούντας”.

Οι μισθοφορικοί στρατοί βασίζονται στην τεχνολογία της εταιρίας Executive Outcomes της δεκαετίας του 1980, που συνεστήθη από λευκούς Νοτιοαφρικάνους βετεράνους για να ελέγξει πετρελαϊκές εξέδρες στην Αφρική. Αλλ’ έτερον εκάτερον, η Wagner να στραφεί εναντίον ενός εθνικού στρατού, όπως του Ερυθρού Στρατού, που απ’ την εποχή του Τρότσκι κατέστειλε όλες τις προσπάθειες του Τσώρτσιλ (και του Νικολάου Πλαστήρα εν Ουκρανία) να ανατρέψει τους Μπολσεβίκους του Λένιν.

Πόσες μάχες δεν χάθηκαν απ’ τα “λοτζίστικς” δηλαδή στην επιμελητειακή υποστήριξη (ανεφοδιασμού του στρατού από τρόφιμα και καύσιμα). Ο τακτικός στρατός την διαθέτει εξ ορισμού ενώ οι “άτακτοι”, ακόμη κι οι απόφοιτοι των φυλακών, την στερούνται εξ ορισμού.