Η Ιταλία πυροβολεί την Ελλάδα για τον τουρισμό – Σε δύο βάρκες για τα ελληνοτουρκικά

Το Σάββατο 30 Μαΐου η ιταλική εφημερίδα La Repubblica τιτλοφόρησε πρωτοσέλιδα: «Η Ελλάδα μας απαγορεύει τις θάλασσες της». Ήταν η ιταλική ερμηνεία της απόφασης της ελληνικής κυβέρνησης να αποκαταστήσει κλιμακωτά τις επαφές με τη γειτονική χώρα, ανοίγοντας τις πύλες στους Ιταλούς τουρίστες όχι στις 15 Ιουνίου, αλλά την 1η Ιουλίου.

Η δεκαπενθήμερη καθυστέρηση οφείλεται στο γεγονός ότι η Ιταλία θεωρήθηκε, όχι αβάσιμα, χώρα με υψηλά επίπεδα πληγέντων από τον κορονοϊό, ακριβώς όπως η Ισπανία, η Βρετανία και η Σουηδία. Οι Ιταλοί όμως αυτό δεν το αποδέχτηκαν. Η ελληνική απαγόρευση μπήκε αμέσως στους τηλεοπτικούς τίτλους ειδήσεων και τα σχόλια πήραν μεγάλη έκταση. Οι σχολιαστές έδειχναν αμηχανία, αλλά και αγανάκτηση και οργή για εκείνο που ομόφωνα χαρακτήρισαν «πισώπλατο μαχαίρωμα».

Ο αρθρογράφος της La Repubblica θυμήθηκε τη μεγάλη αλληλεγγύη που μας έδειξαν οι Ιταλοί στα δύσκολα χρόνια των μνημονίων, για να αποφανθεί ότι οι Έλληνες είναι αγνώμονες. Πιο υπόγεια κινήθηκε η Corriere della Sera, η οποία επέλεξε επώνυμους Μιλανέζους που έρχονται κάθε καλοκαίρι στη χώρα μας και τους απέσπασε τη δήλωση ότι «αφού οι Έλληνες δεν μας θέλουν, τότε θα πάμε στη Σαρδηνία».

Περιοδεία Ντι Μάιο στην Ευρώπη

Προσωπικά δέχτηκα τρία τηλεφωνήματα από συναδέλφους που με ρωτούσαν τι συμβαίνει. Δεν ξέρω τι ακριβώς έστειλαν από την Αθήνα τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία. Το μόνο που ξέρω είναι ότι η είδηση έφτασε στους Ιταλούς διαστρεβλωμένη και πετσοκομμένη. Την Κυριακή η Πρεσβεία στη Ρώμη ανάρτησε εσπευσμένα στην ιστοσελίδα της το πρόγραμμα που θέσπισε η ελληνική κυβέρνηση. Πέρα από αυτό, όμως, στη Ρώμη δεν υπάρχει κανείς σε θέση να δώσει εξηγήσεις.

Στο μεταξύ, ο υπουργός Εξωτερικών Λουίτζι Ντι Μάιο ανήγγειλε περιοδεία στην Ευρώπη, που θα καταλήξει στις 9 Ιουνίου στην Αθήνα. «Θα εξηγήσω στους Ευρωπαίους συνομιλητές ότι δεν αποδεχόμαστε black list και πως δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε. Κινηθήκαμε πάντα με αίσθημα ευθύνης και με πλήρη διαφάνεια και το ίδιο θα συνεχίσουμε να κάνουμε. Γι’ αυτό το λόγο απαιτούμε σεβασμό». Ακόμη πιο τραχύς στις δηλώσεις του ο περιφερειάρχης του Βένετο Λούκα Τζάια (της Λέγκας): «Ώστε μας θεωρούν φορείς μόλυνσης; Να μάθουν ότι δεν θα μας ξαναδούν».

Και η εύλογη απορία είναι η εξής: εάν είμαστε τόσο ευάλωτοι στο θέμα του τουρισμού, τι άραγε γίνεται σε θέματα πολύ πιο σημαντικά, ζωτικής σημασίας θα έλεγα, όπως η τουρκική επιθετικότητα; Η εντύπωση είναι πως κι εκεί η κατάσταση είναι ιδιαίτερα ανησυχητική. Η ογκώδης επέμβαση της Τουρκίας στη Λιβύη απασχολεί πλέον καθημερινά την ιταλική κυβέρνηση, αλλά και τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης.

Με την Άγκυρα στα ελληνοτουρκικά

Η στάση που πρέπει να κρατήσει η Ρώμη είναι αντικείμενο έντονης ανταλλαγής απόψεων, εντός κι εκτός κυβέρνησης. Στα μέσα ενημέρωσης η αρθρογραφία υπέρ της Άγκυρας υπερέχει εντυπωσιακά. Το Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων IAI, που χρηματοδοτείται από το ιταλικό υπουργείο Εξωτερικών, κάθε φορά που αναφέρεται στα ελληνοτουρκικά μιλά ανοιχτά για «προκλητική πολιτική της Ελλάδας στο Αιγαίο».

Το ίδιο κάνουν και οι διεθνολόγοι με έδρα την Κωνσταντινούπολη που συνεργάζονται με ειδικευμένα περιοδικά και ινστιτούτα διεθνούς πολιτικής. Οι πληροφορίες τους δεν βασίζονται στις γνωστές δηλώσεις που είχε κάνει ο νεοδημοκράτης βουλευτής Κωνσταντίνος Κυρανάκης όταν ήταν στην αντιπολίτευση, αλλά προέρχονται κατ΄ευθείαν από την Άγκυρα.

Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Limes, του πιο σημαντικού περιοδικού γεωπολιτικής της Ιταλίας, δημοσιεύτηκε εκτενές άρθρο που προσπαθεί να αποδείξει ότι ο Ερντογάν δεν είναι νεοοθωμανός, αλλά συνεχιστής του Μουσταφά Κεμάλ, διότι η εξασφάλιση του θαλάσσιου χώρου μεταξύ Λιβύης και Μικράς Ασίας «είναι ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια της Τουρκίας»! Και βεβαίως, σε κάθε θέμα που η Άγκυρα θέτει υπό αμφισβήτηση, η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν αναμφίβολα άδικο.

Πιέσεις στην ιταλική κυβέρνηση

Σύμφωνα με πληροφορίες του ιταλικού Τύπου, η ιταλική κυβέρνηση δέχεται μεγάλες πιέσεις, προκειμένου να τοποθετηθεί ανοιχτά με το μέρος του πιο ισχυρού. Φορείς των πιέσεων αυτών είναι κυρίως οικονομικοί και στρατιωτικοί παράγοντες, πιστοί στην αυτοσαρκαστική διαπίστωση του Ιταλού συγγραφέα Ενιο Φλαγιάνο: «οι Ιταλοί σπεύδουν πάντα να βοηθήσουν τον πιο ισχυρό».

Οι πιέσεις αυτές –πάντα σύμφωνα με τα δημοσιεύματα– φαίνεται να είχαν κάποια επιρροή στον πρωθυπουργό Τζουζέπε Κόντε και σε ορισμένους υπουργούς του Δημοκρατικού Κόμματος. Απέναντι τους φαίνεται να βρίσκονται οι επικεφαλής του υπουργείου Εξωτερικών, οι οποίοι κατάφεραν να πείσουν τον υπουργό Ντι Μάιο πως η τουρκική επιθετικότητα στη Μεσόγειο πρέπει να θεωρηθεί ζημιογόνα για τα ιταλικά συμφέροντα. Της ίδιας άποψης είναι και πολλοί πανεπιστημιακοί.

Τη γνώμη τους συνοψίζει με τον καλύτερο τρόπο ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Ρώμης Αντονέλο Φόλκο Μπιατζίνι στο βιβλίο του “Τρίπολη, Ιταλία: Η πολιτική ισχύος στην Μεσόγειο και η κρίση της διεθνούς τάξεως”, που μόλις κυκλοφόρησε: «Δεν έχουμε κανένα συμφέρον να βρεθούμε με τον Ερντογάν να έχει εγκατασταθεί στην αντίπερα ακτή της Μεσογείου και από τις λιβυκές ακτές, να μας εκβιάζει με το μεταναστευτικό και να δημιουργεί προβλήματα στα ιταλικά συμφέροντα όχι μόνο στην ανατολική, αλλά και στην κεντρική Μεσόγειο», έγραψε ο Μπιατζίνι.

Η πικρή διαπίστωση είναι ότι τα δίκαια της Ελλάδας και της Κύπρου είναι ανύπαρκτα. Κανείς δεν τα επικαλείται στο διάλογο που διεξάγεται, μάλλον διότι λίγοι είναι πληροφορημένοι. Η Τουρκία έχει δημιουργήσει ισχυρότατο λόμπι, έχει αναθρέψει δεκάδες τουρκολόγους και φροντίζει να τροφοδοτεί σχεδόν καθημερινώς τα ιταλικά ΜΜΕ. Εμείς δυσκολευόμαστε να ενημερώσουμε ακόμη και την ελληνική γνώμη, αν κρίνουμε από όσα “δεν συνέβησαν” προσφάτως στον Έβρο.