Η ΜΙΤ “σώζει” Ιταλίδα από την Αλ Κάιντα – Στη Ρώμη πίνουν νερό στο όνομα της Τουρκίας

Η καλή είδηση είναι ότι μια Ιταλίδα εθελόντρια απελευθερώθηκε από τους ισλαμιστές απαγωγείς της (ανήκουν στην Αλ Κάιντα) και την Κυριακή επέστρεψε σώα και αβλαβής στην πόλη της, το Μιλάνο. Η εθελόντρια ονομάζεται Σίλβια Ρομάνο, είναι 25 χρονών, πτυχιούχος γλωσσολογίας με ειδίκευση στη διαπολιτιστική μεσολάβηση. Εργαζόταν με άλλους ξένους εθελοντές στην περιοχή Τσακάμα στην κεντρική Κένυα, 80 χιλιόμετρα από το Μαλίντι, δημοφιλής τουριστικός προορισμός πριν από κάποια χρόνια.

Μαζί με άλλους Ευρωπαίους εθελοντές βρισκόταν εκεί για λογαριασμό της ΜΚΟ Africa Milele, η οποία προωθεί σχέδιο βοήθειας των Αφρικανών στους παραδοσιακούς οικισμούς τους. Είναι μια μικρή ιταλική ΜΚΟ καθολικής εμπνεύσεως, που από δεκαετίες ασχολείται κυρίως σε θέματα που αφορούν τα μικρά παιδιά της Κένυας. Η Ρομάνο απήχθη πριν από 18 μήνες, ενώ εργαζόταν στο γραφείο της, από συμμορία αποτελούμενη από Κενυάτες ληστές, η ταυτότητα των οποίων είναι γνωστή στην αστυνομία της χώρας και καταζητούνται. Σχεδόν αμέσως οι απαγωγείς πούλησαν την όμηρο σε Σομαλούς ισλαμιστές τρομοκράτες της Αλ Σαμπάμπ, οργάνωση εντεταγμένη στο δίκτυο της Αλ Κάιντα.

Οι ισλαμιστές ένοπλοι μετέφεραν την Ιταλίδα στη Σομαλία, όπου και την κράτησαν όλο αυτό το διάστημα αιχμάλωτη. Μια αιχμαλωσία μάλλον χαλαρή, απ΄ο,τι κατέθεσε η ίδια στους Ιταλούς εισαγγελείς όταν γύρισε στην πατρίδα της: δεν κακοποιήθηκε και δεν ήταν συνεχώς δεμένη αλλά μπορούσε να κυκλοφορεί μέσα στο σπίτι. Οι Σαμπαμπ και άλλες συμμορίες ελέγχουν de facto το μεγαλύτερο μέρος της Σομαλίας, κυρίως τις νότιες περιοχές κοντά στα σύνορα με την Κένυα.

Σκοπός της απαγωγής ήταν τα λύτρα. Μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις και τρία βίντεο που απέδειξαν ότι η όμηρος ήταν ζωντανή, η νεαρή εθελόντρια απελευθερώθηκε με την καταβολή κάποιου ποσού. Επισήμως οι ιταλικές αρχές αρνούνται ότι πλήρωσαν, αλλά είναι πασίγνωστο ότι σε όλες τις ανάλογες περιπτώσεις η απελευθέρωση ιταλών ομήρων επιτεύχθηκε με την καταβολή χρημάτων. Στην περίπτωση της Σίλβια Ρομάνο δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν μάλιστα και το τελικό ποσό: ενάμιση εκατομμύριο ευρώ.

Αιχμάλωτη της τοπικής Αλ Κάιντα

Η κακή είδηση είναι ότι το ιταλικό υπουργείο Εξωτερικών και η ιταλική πρωθυπουργία φρόντισαν ευθύς εξ αρχής να κάνουν γνωστό ότι η απελευθέρωση επιτεύχθηκε χάρη στην ΜΙΤ, η οποία έφερε σε επαφή τους Ιταλούς με τους απαγωγείς. Για μεγάλο χρονικό διάστημα οι Ιταλοί πράκτορες στην Κένυα και τη Σομαλία είχαν δυσκολευτεί πολύ να καταλάβουν ποιοι ήταν οι απαγωγείς, καθώς υπήρχαν πολλοί απατεώνες που εμφανίζονταν ως δήθεν μεσάζοντες μόνο και μόνο για να αποσπάσουν χρήματα. Τελικά οι Τούρκοι κατάσκοποι ήταν εκείνοι που εντόπισαν την ομάδα των Σαμπάμπ που κρατούσαν την Ιταλίδα.

Το επιβεβαίωσε επισήμως και ο αρχηγός της ιταλικής αντικατασκοπίας AISE Λουτσάνο Κάρτα, ο οποίος ευχαρίστησε δημοσίως τους “συναδέλφους” του της τουρκικής ΜΙΤ. Χωρίς βεβαίως να τους ρωτήσει πώς συνέβη και έχουν τόσο στενές σχέσεις με τη συγκεκριμένη τρομοκρατική οργάνωση. Αν λάβουμε υπ΄όψη μας ότι σε λίγους μήνες ο Κάρτα θα αναλάβει την προεδρία του ιταλικού ομίλου πολεμικών βιομηχανιών Leonardo μπορούμε εύκολα να διανοηθούμε ποιες διαστάσεις θα πάρει η συνεργασία του με τους Τούρκους.

Αλλά όλοι οι εκπρόσωποι της ιταλικής κυβέρνησης έσπευσαν να υπογραμμίσουν «πόσο εγκάρδιες» είναι οι διπλωματικές σχέσεις με την Τουρκία και πόσο καλή η «διμερής συνεργασία». Η εικόνα που τελικά διαμορφώθηκε στα μάτια των Ιταλών ήταν ότι ουσιαστικά οι Τούρκοι και όχι οι Ιταλοί ήταν εκείνοι που απελευθέρωσαν τη νεαρή εθελόντρια.

Το αντιπολιτευόμενο ακροδεξιό κόμμα Αδελφοί της Ιταλίας ζήτησε από την κυβέρνηση να αναφέρει στο Κοινοβούλιο τι ακριβώς ζήτησαν σε αντάλλαγμα οι Τούρκοι. Σύμφωνα με την εφημερίδα La Repubblica, που είναι η μόνη με μόνιμο ανταποκριτή στην Κωνσταντινούπολη, σε αντάλλαγμα οι Τούρκοι εξασφάλισαν από την Ιταλία “πλήρη ελευθερία κινήσεων” στο μέτωπο της Λιβύης.

Μεγαλύτερο αντάλλαγμα για Τουρκία

Το μεγαλύτερο αντάλλαγμα όμως η Τουρκία το είχε στο επίπεδο της δημόσιας εικόνας της στην Ιταλία. Η πληροφόρηση τουρκικής προέλευσης για την διάχυτη παρουσία της Άγκυρας στην Αφρική αναδημοσιεύτηκε σε όλα τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης με πανομοιότυπες εκφράσεις: η Τουρκία έρχεται δεύτερη σε επενδύσεις μετά την Κίνα, αλλά σε αντίθεση με την Κίνα η τουρκική παρουσία είναι “λιγότερο πιεστική”, έχει ανοίξει Πρεσβείες σε όλες τις αφρικανικές πρωτεύουσες, πράγμα που καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει κάνει, οι Τουρκικές Αερογραμμές συνδέουν τις αφρικανικές πρωτεύουσες με συχνές πτήσεις.

Συνεχίζω: Ο Ερντογάν έχει επισκεφθεί πολλές φορές το Κέρας της Αφρικής, τουρκικές εργολαβικές εταιρείες έχουν αναλάβει την ανοικοδόμηση του αεροδρομίου και του λιμανιού στο Μογκαντίσιου και άλλα μεγάλα έργα στη Σομαλία. Η Τουρκία είναι σήμερα ο πρώτος εμπορικός εταίρος της Σομαλίας, ενώ η Ιταλία, που πριν από δεκαετίες κατείχε το πρωτείο, τώρα είναι στις τελευταίες θέσεις.

Συνεχίζω: Οι Τούρκοι ανέλαβαν την εκπαίδευση του στρατού της Σομαλίας, οικοδόμησαν στρατιωτική και ναυτική βάση βόρεια της χώρας, ώστε να εξασφαλίσουν το ασφαλές πέρασμα των τουρκικών πλοίων από τον Κόλπο του Άντεν. Όσο για τους ισλαμιστές τρομοκράτες, η Τουρκία εξασφάλισε εύκολα την υποστήριξη των Αδελφών Μουσουλμάνων, που έχουν μακρά παράδοση στη Σομαλία, καθώς έκαναν εκεί την εμφάνιση τους σχεδόν ταυτόχρονα με την Αίγυπτο. Σήμερα κάποιοι απόγονοι της Αλ Βαχντάτ, της ιστορικής οργάνωσης των Αδελφών Μουσουλμάνων, συμμετέχουν στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση στο Μογκαντίσου.

Η ώρα του φιλοτουρκικού λόμπι

Μέσα σε αυτό το κλίμα αποθέωσης της Τουρκίας, βρήκε την ευκαιρία το φιλοτουρκικό λόμπι να πουλήσει το εμπόρευμα του. Διαβάζω συνέντευξη με τον μετριοπαθή τίτλο “Πόσο κεντρικός είναι ο ρόλος της Τουρκίας” του Ιταλού πρέσβη επί τιμή Κάρλο Μαρσίλι, ο οποίος από πρεσβευτής της Ιταλίας στην Τουρκία έχει μετατραπεί σε πρεσβευτή την Τουρκίας στην Ιταλία. Προφανώς, ο Μαρσίλι έχει την κατά συμβόλαιο δέσμευση να επαναλάβει κι εκείνος με πανομοιότυπο τρόπο όλη την περιγραφή του πόσο ισχυρή είναι η τουρκική παρουσία στην Αφρική, αλλά η δέσμευση του μάλλον προβλέπει να σερβίρει τις τουρκικές θέσεις σε όλα τα καυτά μέτωπα.

Με την ευκαιρία της πανδημίας, διαβάζουμε: «η Τουρκία έκανε μια προσπάθεια να προσεγγίσει την Ευρώπη, καθώς έστειλε υγειονομικό υλικό σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, ανάμεσα στις οποίες ήταν και η Ιταλία και η Γερμανία». Στη Συρία «η Άγκυρα είχε μια επιτυχία» αφού και οι ΗΠΑ και η Ρωσία «τελικά αποδέχτηκαν την τουρκική θέση περί δημιουργίας εκείνης της λωρίδας ασφαλείας», όπου «ενδεχομένως θα εγκατασταθούν 4 εκατομμύρια Σύροι πρόσφυγες».

Το πιο ωραίο όμως από τα λεγόμενα του Ιταλού πρέσβη επί τιμή το αφήνουμε στο τέλος. Αναφερόμενος στη γνωστή συμφωνία μεταξύ του Αλ Σαράζ και του Ερντογάν, την χαρακτήρισε «αναγνώριση της τουρκικής παρουσίας στα εδαφικά ύδατα (sic) στην Ανατολική Μεσόγειο με τρόπο ώστε να αποφευχθεί ο αποκλεισμός της. Να είμαστε ειλικρινείς: η Αίγυπτος, το Ισραήλ και η Ελλάδα στόχευαν να αναβαθμίσουν σημαντικά την παρουσία τους στην Ανατολική Μεσόγειο αποκλείοντας την Τουρκία».

»Η συμφωνία με τον Αλ Σαράζ μπορεί βεβαίως να θεωρηθεί σε διεθνές επίπεδο άκυρη, αλλά είναι τετελεσμένο που εξαναγκάζει τις άλλες χώρες να αναθεωρήσουν τις διεκδικήσεις τους. Η Τουρκία επιθυμεί να διαπραγματευτεί το θέμα των εδαφικών υδάτων με την Ελλάδα, καθώς είναι πεπεισμένη πως δεν έτυχε δίκαιης μεταχείρισης. Επίσης, όταν παρεμπόδισε στην Total και την EΝΙ να κάνουν εξορύξεις σε ύδατα που οι πάντες θεωρούν κυπριακά, αλλά που για την Άγκυρα είναι τουρκοκυπριακά, η Τουρκία δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να θέσει εκ νέου επί τάπητος το πάντα άλυτο Κυπριακό».

Με άλλα λόγια, τα παραληρήματα του Τσαβούσογλου μεταφρασμένα στα ιταλικά. Αλλά ο Ιταλός δημοσιογράφος που υπέγραψε τη συνέντευξη δεν θεώρησε σκόπιμο να σχολιάσει. Όχι μόνο διότι πιθανώς να δυσκολεύεται να βρει την Κύπρο στο χάρτη, αλλά και για έναν άλλο λόγο: οι Τούρκοι είναι φίλοι και σώζουν τις εθελόντριες μας. Δεν πρέπει να είμαστε αγενείς.