Η νέα θητεία του Πούτιν και η λαγάνα του Σκρέκα…

Η συμμετοχή των ψηφοφόρων στις προεδρικές εκλογές της Ρωσίας έφθασε το 87%, σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι δεν διεπιστώθη αντίσταση του ρωσικού λαού στον διεξαγόμενο από διετίας πόλεμο του Πούτιν στην Ουκρανία. Αντιθέτως, είναι αμφίβολο εάν οι ρωσικής καταγωγής Ουκρανοί υποστηρίζουν τον πρόεδρο Ζελένσκι στην διαμάχη Ρωσίας και Κιέβου για την Ανατολική Ουκρανία.

Η γερμανικής καταγωγής αυτοκράτειρα Αικατερίνη η Μεγάλη κατέλαβε τον 18ο αιώνα την περιοχή που σήμερα ανήκει στο ουκρανικό έθνος – οριοθετημένη ως ένας “κλειστός χώρος” (Pale of settlement) όπου άλλα πράγματα επετρέποντο και έτερα απηγορεύοντο αυστηρώς. Στην ευρυτάτη αυτή περιοχή συμβίωσαν τους επομένους αιώνες χριστιανικοί πληθυσμοί με Εβραίους (όχι αναγκαίως Σημίτες), Καθολικοί με Ορθοδόξους, γερμανικά φύλα Προτεσταντών με Ρομά και Ρουμάνους και βεβαίως Ρώσοι από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου.

Οι εθνικές αυτές οντότητες είχαν διαφορετικά συμφέροντα και επιδιώξεις, ιδίως οι Γερμανοί με βλέψεις προς ανατολάς (Drang nach Osten). Ούτως, τον 19ον αιώνα, η Πολωνία διαμοιράσθη από την Πρωσία, Ρωσία και Αυστρουγγαρία. Η Πολωνία έγινε ξανά ανεξάρτητο κράτος μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1918, αλλά απέκτησε εδάφη που οι προηγούμενοι κατακτητές είχαν οικειοποιηθεί. Έτσι το 1939 , ο Χίτλερ εισέβαλε στην δυτική Πολωνία και ο Στάλιν στην ανατολική, με βάση το σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ.

Με την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η ναζιστική Γερμανία απώλεσε σημαντικά εδάφη και την Πρωσία με πρωτεύουσα το Καίνιξμπεργκ επί της Βαλτικής Θαλάσσης που κατέλαβαν οι Σοβιετικοί. Τον θύλακα κατέχουν ακόμη και σήμερα, μετονομάζοντας τον σε Καλίνινγκραντ. Οι Πολωνοί πατριώτες δεν ανέχθησαν να είναι υποτελείς των Ρώσων κομμουνιστών και στην προσπάθεια να ανακτήσουν την ανεξαρτησία τους μεταπολεμικώς προκάλεσαν την διάλυση της Σοβιετικής Ενώσεως το 1989. Βοήθησε προς τούτο κι ο Πολωνός πάπας της Ρώμης Ιωάννης -Παύλος, κυρίως όμως ο Αμερικανός πρόεδρος Ρόναλντ Ρέηγκαν, με την μπλόφα του “Πολέμου των Άστρων”, που εξήντλησε οικονομικώς την νομισματική ένωση της Σοβιετικής Ενώσεως με τις δορυφόρους χώρες, των οποίων τα εμπορικά ελλείμματα είχε αναλάβει να καλύπτει η Ρωσία.

Το ΝΑΤΟ και η Ρωσία

Οι Γερμανοί, μετά την ενοποίηση της Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας, δεν ξέχασαν τις “χαμένες” πατρίδες τους και ξεκίνησαν μία διαδικασία ντόμινο, με απώτερο σκοπό να διώξουν τους Ρώσους από τις ευρωπαϊκές κτήσεις. Στην πρώτη φάση ενέταξαν την Πολωνία στο ΝΑΤΟ και στην ελεγχομένην ΕΕ. Στη δεύτερη, επέτυχαν την επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς με την προσχώρηση όλων των πρώην κομμουνιστικών χωρών, με αιχμή την επιδίωξη προσχωρήσεως της Ουκρανίας στη… Βορειοατλαντική Συμμαχία. Το ίδιο επεδίωξαν οι Δημοκρατικοί των ΗΠΑ, υπό την καθοδήγηση της υπουργού Εξωτερικών Μαντλίν Ωλμπράιτ, τσεχικής καταγωγής.

Η πρώην Σοβιετική Ένωση συρρικνώθη στην παραδοσιακή Ρωσία και τις ανεξάρτητες πλην εξαρτώμενες απ’ αυτήν χώρες: Λευκορωσία, Μολδαβία, Αρμενία, Γεωργία και Αζερμπαϊτζάν.
Το 2015 , η Ρωσία προσάρτησε την χερσόνησο της Κριμαίας από ολιγωρία αν όχι με συνενοχή της Γερμανίδος καγκελαρίου Άνγκελας Μέρκελ, η οποία είχε εξασφαλίσει φθηνή ρωσική ενέργεια, για τις ανάγκες της γερμανικής βιομηχανίας.

Εν τούτοις, ο πρόεδρος Πούτιν ανησύχησε με τα σχέδια επεκτάσεως του ΝΑΤΟ από Ουκρανίας μέχρις Καυκάσου, και αντιδρώντας σ’ ένα κίνημα στο Κίεβο εναντίον της φιλορωσικής κυβερνήσεως το 2014 προσάρτησε την Κριμαία. Το 2022 δε εισέβαλε στις ανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας για να διασφαλίσει την αυτονομία των ρωσικής καταγωγής πληθυσμών – ουσιαστικώς δια να ελέγχει την κυβέρνηση του Κιέβου.

Έκανε όμως λάθος εκτιμήσεως: Αντί να σταματήσει την επέκταση του ΝΑΤΟ προκάλεσε την ένταξη της Φινλανδίας και της από δύο αιώνων ουδετέρας Σουηδίας. Κυρίως, προκάλεσε τον επανεξοπλισμό της Γερμανίας, με συμβατικά όπλα χωρίς ν’ αποκλείονται τα πυρηνικά στο μέλλον. Ο πόλεμος στην Ουκρανία αποβαίνει εις βάρος του καθεστώτος Ζελένσκι, αλλά περιέργως υπέρ της ρωσικής οικονομίας που ανεπτύχθη πέρυσι περισσότερον πάσης άλλης χώρας της Γηραιάς Ηπείρου. Εξ ού και η επιτυχία του Πούτιν στις εκλογές.

Στο σημείον αυτό ευρισκόμεθα σήμερα, με αδιέξοδο στον ρωσο-νατοϊκό πόλεμο και τις διάφορες παρενέργειες του: Από της ανατίμησης του πετρελαίου μέχρις του παρ’ ολίγον λιμού στην Αίγυπτο, με τα 105 εκατ. πληθυσμού της, τα οποία εξαρτώνται από το ουκρανικό σιτάρι, το οποίο ακρίβυνε πολύ με αποτέλεσμα να χαθή και η μάχη της… λαγάνας του κ. Σκρέκα…