Η Ουκρανία το κυρίως πιάτο στην Σύνοδο Ρωσίας-NATO

Στις 12 Ιανουαρίου θα διεξαχθεί η ειδική Σύνοδος των πρεσβευτών της Ατλαντικής Συμμαχίας με ανώτερους Ρώσους αξιωματούχους, εν μέσω της ψυχροπολεμικής έντασης που μαίνεται στην Ουκρανία. Ουάσιγκτον και Μόσχα θέλουν να κρατήσουν ελεγχόμενη την ένταση στην Ουκρανία, όπως έχει δείξει ο ανοιχτός δίαυλος επικοινωνίας που διατηρούν ο Αμερικανός πρόεδρος και ο Ρώσος ομόλογος του.

Βέβαια, παρά τον ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας Μπάιντεν και Πούτιν, δεν έχουν λείψει οι εκατέρωθεν απειλές και τελεσίγραφα: με «αποφασιστική απάντηση» έχουν προειδοποιήσει οι Αμερικανοί (αποκλειστικά μέσω της επιβολής “εξοντωτικών κυρώσεων” ) σε περίπτωση μιας νέας ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Ως «κολοσσιαίο λάθος» χαρακτήρισαν αυτό το ενδεχόμενο οι Ρώσοι, προειδοποιώντας ακόμα και με πλήρη ρήξη στις αμερικανορωσικές σχέσεις.

Παρά το ψυχροπολεμικό κλίμα στις σχέσεις Μόσχας-Ουάσιγκτον, υπάρχει ακόμα κοινό σημείο επαφής ανάμεσα στις δύο χώρες σε επιμέρους ζητήματα, για παράδειγμα στον έλεγχο των πυρηνικών όπλων. Ο Ρώσος απεσταλμένος στην Βιέννη δήλωσε πως διαπίστωσε «αναμφισβήτητη πρόοδο» στις διαπραγματεύσεις για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, επισημαίνοντας πως οι Αμερικανοί κινούνται στην άρση των κυρώσεων, όπως ακριβώς επιθυμεί η Τεχεράνη για να συνεχίσει να τηρεί την ιστορική συμφωνία του 2015 (από την οποία είχε αποσυρθεί μονομερώς η κυβέρνηση Τραμπ).

Χτες, ΗΠΑ, Ρωσία και τα υπόλοιπα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας επανέλαβαν την ιστορικό συμπέρασμα του τότε Αμερικανού προέδρου Ρόναλντ Ρήγκαν και του πρώην ηγέτη της ΕΣΣΔ Μιχαήλ Γκορμπατσόφ: Πως κανείς «δεν θα βγει νικητής» από έναν πυρηνικό πόλεμο. Βέβαια μένει να δούμε αν Μόσχα και NATO συμφωνήσουν για την Ουκρανία, εν μέσω των ισχυρισμών του Κιέβου και των Δυτικών για συγκεντρώσεις ρωσικών στρατευμάτων στα ρωσοουκρανικά σύνορα, ισχυρισμούς που η Μόσχα διαψεύδει.

Μία υπόσχεση που δεν τηρήθηκε

Στην επικείμενη Σύνοδο Ρωσίας και ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, οι Ρώσοι αξιωματούχοι αναμένεται να ζητήσουν εγγυήσεις για την μη επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία και την Γεωργία, ζητώντας από την Συμμαχία να τερματίσει και την στρατιωτική της συνεργασία με τις δύο χώρες. Οι Ρώσοι δεν αποκλείεται να υπενθυμίσουν μία άλλη ιστορική δέσμευση ενός πρώην Αμερικανού προέδρου προς τον τελευταίο ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία ουδέποτε τηρήθηκε.

Ο πατήρ Μπους είχε υποσχεθεί στον Γκορμπατσόφ να μην επεκταθεί το ΝΑΤΟ προς τις χώρες του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας, με αντάλλαγμα την συναίνεση του τελευταίου στην ενοποίηση της Γερμανίας. Τελικώς, το NATO επεκτάθηκε στην Βαλτική, στην Ρουμανία, στην Πολωνία, στην Τσεχία, στην Αλβανία, στην Βουλγαρία και στις περισσότερες χώρες που προέκυψαν από την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, την στιγμή που ο κομμουνισμός είχε οριστικά καταρρεύσει!

Προφανώς και η μη ένταξη της Ουκρανίας ή της Γεωργίας στο NATO δεν συνιστά την «επανασύσταση της Σοβιετικής Ένωσης», όπωςσχεδόν ισχυρίστηκε η Αμερικανίδα υφυπουργός Εξωτερικών Βικτόρια Νούλαντ, μία εκ των “σκοτεινών” πρωταγωνιστριών της ουκρανικής κρίσης. Μία δήλωσε που σχολίασε με θυμηδία το Κρεμλίνο, χαρακτηρίζοντας «αδύνατη» την συγκρότηση της ΕΣΣΔ, επισημαίνοντας πως θα προκύψουν πολλά «κοινωνικά ζητήματα που είναι αδύνατον να επιλυθoύν»!

Τι επιδιώκει ο Μπάιντεν

Η ίδια η Νούλαντ έχει βαρύτατες ευθύνες για την ουκρανική κρίση του 2014. Ήταν μία εκ των ένθερμων υποστηρικτριών των εξτρεμιστικών και ανοιχτά νεοναζιστικών στοιχείων του κινήματος του EuroMeidan το 2014, τα οποία αποτέλεσαν και αποτελούν “κόκκινο πανί” για το Κρεμλίνο. Αυτό υπενθυμίζει με κάθε ευκαιρία ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος, προειδοποιώντας με επικείμενη «γενοκτονία» του ρωσικού πληθυσμού από τους Ουκρανούς νεοναζί που έχουν μεγάλη επιρροή στο Κίεβο.

Είναι χαρακτηριστικό πως μόνο η ισραηλινή πρεσβεία καταδίκασε την μαζική διαδήλωση υπέρ του διαβόητου συνεργάτη των ναζί Στεπάν Μπαντέρα που πραγματοποιήθηκε χτες στην ουκρανική πρωτεύουσα την στιγμή που η (κατά τα άλλα λαλίστατη σε ζητήματα αντισημιτισμού) Δύση παρέμεινε σιωπηλή. Η ηρωοποίηση του Μπαντέρα, όπως και μία σειρά από άλλες προκλητικές ενέργειες της φιλοδυτικής κυβέρνησης που διαδέχθηκε τον φιλορώσο Γιανουκόβιτς, οδήγησαν στην ρωσική αντίδραση, με την προσάρτηση της Κριμαίας και στον πόλεμο στα ανατολικά με την ενίσχυση των Ρώσων αυτονομιστών.

Ο πρόεδρος Μπάιντεν διέψευσε τις προσδοκίες του Κίεβου και των ρωσοφοβικών χωρών του πρώην Ανατολικού Μπλοκ, δείχνοντας πως δεν επιδιώκει έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο (διασκεδάζοντας τις εντυπώσεις από την επίμαχη δήλωση του που αποκάλεσε «δολοφόνο» τον Πούτιν στις αρχές της θητείας του), αλλά ένα modus vivendi στις αμερικανορωσικές σχέσεις.

Βέβαια αυτό απέχει από το να αποδεχτεί το ρωσικό αίτημα για “εγγυήσεις” περί μη επέκτασης του NATO σε Ουκρανία και Γεωργία. Διότι στην ουσία η Δύση θα πρέπει να αποδεχτεί πως δεν «μπορεί να εξολοθρεύσει και την Ρωσία, όπως την Σοβιετική Ένωση», κατά τον εύστοχο χαρακτηρισμό του Ιταλού δημοσιογράφου Τζουλιέτο Κιέζα, από την μακρινή δεκαετία του ’90, εν μέσω των  δυτικών πανηγυρισμών για τον επικείμενο νέο “αμερικανικό αιώνα“, προσδοκίες που τελικώς διαψεύστηκαν.